…του “την είπε” και ο εξαιρετικός Στάθης Κουβελάκης (ΕΔΩ). Το θέμα αφορά την απόσυρση της υποψηφιότητας της Σουλεϊμάν Σαμπιχά από το ευρω-ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια απάντησε στους πολέμιούς της, με το άρθρο της «Δεν μετανιώνουμε, δεν μας απογοητεύουν».
ΣουλεΪμάν Σαμπιχά
Τώρα… ξέρω ότι σας[μας] καίνε άλλα θέματα, αλλά αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε, με τους συνδέσμους που παραθέτω. Πρόκειται για επικίνδυνο αυτο-γκολ του ΣΥΡΙΖΑ, βούτυρο στο ψωμί μνημονιακών και ακροδεξιών, που ήδη έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο. Π.χ. ο Πάγκαλος, ή το φιλο-χρυσαυγίτικο site ongreece24. Αρχικά ήθελα να μην ασχοληθώ, αλλά… το ποτήρι ξεχείλισε, όταν διάβασα και το εξοργιστικό πρόσφατο άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου κατά της Σουλεϊμάν Σαμπιχά, γεμάτο αχυρένια επιχειρήματα, βαρύγδουπες ανοησίες και άλλα λάθη. Σαν συνέπεια, τον έψαξα λιγάκι και βρήκα αρκετά για δαύτον. Επίσης με ενόχλησε και η εκτεταμένη (αυτο)προβολή του μέσα από μία τιμητική ιδιότητα ψευδή, ή τουλάχιστον φουσκωμένη:
Υποθέτοντας, λοιπόν, ότι τώρα ξέρετε περί τίνος πρόκειται, πάω στο κύριο θέμα: Στις μπουρδολογίες του άρθρου “Γιατί σωστά κόπηκε η Σαμπιχά Σουλεϊμάν από τον ΣΥΡΙΖΑ” -tvxs:
Δημήτρης Χριστόπουλος
Ο αριστερός αγώνας εναντίον των εθνικισμών, μειονοτικών ή μη, είναι διμέτωπος. Υπάρχουν φυσικά διαβαθμίσεις ή εστιάσεις (ανάλογα με τη συγκυρία, το θέμα που επικρατεί, τον εθνικισμό που είναι κυρίαρχος), ωστόσο ο αγώνας πρέπει να παραμένει σταθερά και αταλάντευτα διμέτωπος. Αν δεν είναι, τότε μετατρέπεται, ηθελημένα ή μη, σε αγώνα του ενός εθνικισμού ενάντια στον άλλο. Και αυτό, σίγουρα, δεν είναι αριστερός αγώνας. Δεν χρειάζεται να επιμείνω σε αυτό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για ποιόν “διμέτωπο αγώνα” μιλάμε, όταν ο ο κύριος κατήγορός της Σαμπιχά (και συκοφάντης της, εφόσον δεν παρουσίασε καμμία απόδειξη) είναι ο εξής… “αριστερός”;
Χουσεϊν Ζεϊμπέκ
Ε, αν αυτός εδώ διεξάγει “διμέτωπο αγώνα”, τότε… ΠΟΥ βρίσκεται το “διμέτωπο” του αγώνα του; Κι αν ακόμη υποθέσουμε ότι… άθελά του φωτογραφίζεται έτσι (στη μονομερή αγκαλιά του Τούρκικου εθνικισμού) τότε… ΤΙ νόημα έχει να κατηγορεί αυτός (ειδικά) την τσιγγάνα ακτιβίστρια Σαμπιχά για “μονομέρεια”, υπέρ του ελληνικού εθνικισμού;
- Εξάλλου, ο όρος “ακροδεξιά τσιγγάνα” αποτελεί… διεθνές ανέκδοτο δύο λέξεων! -Γιατί; Διότι…
-
Call for EU recognition of Roma genocide in World War II (Photo credit: European Parliament)
[fact] Οι Ρομά είναι ίσως οι μόνοι που κανένας τους δεν μπορεί ποτέ να κατηγορηθεί για ακροδεξιές τάσεις! Οι ναζί τους έστελναν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων, μαζί με τους Εβραίους. Η εξόντωσή τους από το Τρίτο Ράϊχ ήταν ακόμη πιο ολοκληρωτική από εκείνη των Εβραίων, φτάνοντας σε πολύ υψηλότερο ποσοστό (αν θυμάμαι καλά γύρω στο 50% του συνολικού πληθυσμού τους). Ανέκαθεν, παντού στον κόσμο, όλοι οι εθνικιστές πολεμάνε τους τσιγγάνους. Οι μουσουλμάνοι Ρομά της Θράκης είναι ίσως οι μόνοι κάτοικοί της που από τη φύση τους δεν μπορούν ποτέ να ταυτιστούν με κανέναν από τους δύο (κυρίαρχους στη Θράκη) εθνικισμούς, κι αυτό ακριβώς πληρώνουν. Αυτό ακριβώς πληρώνει και η Σουλεϊμάν Σαμπιχά…
Λέει μετά, ο Χριστόπουλος:
Το ότι στη μειονότητα της Θράκης υπάρχουν τρεις εθνοτικές ομάδες είναι ιστορικά δεδομένο, και έτσι δεν χρειάζεται να επιμείνω ούτε σε αυτό. Τέλος, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των ανθρώπων είναι απαραβίαστο ό,τι και [αν] λέει αυτός που αυτοπροσδιορίζεται. Διότι αν είμαστε υπέρ του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού κάποιου επειδή μας αρέσει ότι δηλώνει Τσιγγάνος, ενώ παραβιάζουμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού αυτού που λέει ότι είναι Τούρκος, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Ας είμαστε λοιπόν σοβαροί και έντιμοι κάτι που ποτέ δεν έχουμε υπάρξει ως κράτος στη Θράκη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: [σε αυτό το Strawman argument]: ΟΚ, αλλά… αν εσύ θέλεις να είσαι σοβαρός και έντιμος, κ. Χριστόπουλε, ΤΙ πρόβλημα έχεις με τον αυτο-προσδιορισμό μιας Ρομά ακτιβίστριας σαν Ρομά και όχι σαν Τουρκάλας? Εδώ, εμμέσως πλην σαφώς υπονοείς (με μία κρυμμένη λογική συνεπαγωγή) ότι… εφόσον οι Τούρκοι “δεν δικαιούνται αυτο-προσδιορισμού” (από το ελληνικό κράτος), άρα δεν δικαιούνται αυτο-προσδιορισμού ούτε και οι Ρομά! Αλλά… Σάμπως η Σαμπιχά αμφισβήτησε ποτέ, το δικαίωμα κάποιων να αυτο-προσδιορίζονται σαν Τούρκοι? ΟΧΙ βέβαια! [αν και... ουφ, χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε]. Εντελώς άλλα πράματα αμφισβήτησε, για τα οποία εσύ σιωπάς. Π.χ. όσα κάποτε εκφώνησε στον ΟΗΕ και ανάφερε στο άρθρο της “Είμαστε «μειονότητα μέσα στη μειονότητα»“, που είχε ανεβάσει και το tvxs σε ανύποπτο χρόνο (το 2012) αλλά τώρα… Τουμπεκιστάν:
Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Πάρα ταύτα επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας…
Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία. Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους.
Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας. Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι. Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία όχι τζαμιά που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά.
Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν «τουρκικά». Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι.
Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία. Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά. Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία.
Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά. Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία. Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους. Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος.
Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας. Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας. Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη. Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας».
ΟΚ. Παράθεσα ολόκληρο το άρθρο της Σαμπιχά και επανέρχομαι στις σοφιστείες του Χριστόπουλου:
Κάτι που επίσης γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με τα δικαιώματα των μειονοτήτων, και πρέπει να το καταλάβουν και εκείνοι που ασχολούνται εσχάτως με τη Θράκη, είναι ότι το ελληνικό κράτος, για πολλά χρόνια, ακολουθούσε μια ενιαία πολιτική διακρίσεων σε βάρος όλων των μουσουλμάνων, εδραιώνοντας, βέβαια, την «τουρκοποίησή» τους. Σε αυτό τo ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρο, οι όψιμες προσπάθειες του ελληνικού κράτους, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, να αναδείξει την πομάκικη ή τσιγγάνικη διαφορετικότητα μέσα στη μειονότητα είναι ελάχιστα πειστικές: δύσκολα πείθουν ότι εκκινούν από τη μέριμνα για τη μειονότητα, τα δικαιώματα και την ευημερία της, και δεν αντανακλούν απλώς μια αλλαγή «εθνικής στρατηγικής».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γενικά και αόριστα μπερδεύεις εδώ τα παράπονα των Ρομά με την πειστικότητα του ελληνικού κράτους! Δηλαδή, χρεώνονται οι Ρομά τις αμαρτίες του ελληνικού κράτους, σε εξωφρενικό βαθμό. Τα δικά τους παράπονα απαξιώνονται σαν “μη-πειστικά” επειδή δεν είναι πειστικό το Ελληνικό κράτος (που διαβλέπει συμφέρον σ’ αυτά)? Πρόκειται για επικίνδυνο άλμα λογικής. Από την άποψη των Ρομά (όχι τη δική σου, βέβαια)… χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι για την “εθνική στρατηγική” του ελληνικού κράτους. Αλλά… ακόμη κι έτσι, αν δηλαδή οι Ρομά (λέμε τώρα) κρίνουν ότι η “στρατηγική του ελληνικού κράτους” τους “συμφέρει”, αυτό σημαίνει ότι δεν δικαιούνται δικών τους δικαιωμάτων, μόνο και μόνο επειδή αυτά τα δικαιώματα έτυχε να συμφέρουν και την ελληνική “εθνική στρατηγική”? Με ποιόν τρόπο διαφέρει αυτό (ακόμη και αν αληθεύει) από την αντίστοιχη πάγια τακτική κάποιων Τουρκογενών? Υπάρχουν δηλαδή [καλά] “δικαιώματα [κάποιων] που συμφέρουν” και άλλα [κακά] δικαιώματα [άλλων] που… δεν συμφέρουν [κάποιους]? ΠΟΙΟΣ διαιωνίζει τις διακρίσεις, εν προκειμένω? Και (στην τελική) όπως σου (την) είπε κι ο Στάθης Κουβελάκης:
“Και από πότε το να θεωρείται μια μειονότητα ένα “συμπαγές πράγμα“, τουρκικό ή άλλο, συνιστά προοδευτική και αντιεθνικιστική θέση αγαπητέ Δ. Χριστόπουλε;
Χριστόπουλος:
Η προσπάθεια λοιπόν των διαφόρων μηχανισμών του ελληνικού κράτους, από τη δεκαετία του 1990 και μετά, να εμφανίσουν ότι δεν συζητάμε για μία μειονότητα αλλά τρεις έρχεται πολύ αργά και είναι ελάχιστα πειστική: η πολιτική διακρίσεων που εφάρμοζε στην Θράκη έχει ήδη λειτουργήσει ομογενοποιητικά για τη μειονότητα. Έτσι, ακόμη και αυθεντικές φωνές που εκφράζουν αυτή τη διαφορετικότητα – και φυσικά υπάρχουν τέτοιες τις οποίες πάντα η Αριστερά πρέπει να στηρίζει – δυσκολεύονται να παρουσιαστούν ως πραγματικά ανεξάρτητες από την ελληνική κρατική πολιτική μέσα στην ίδια τη μειονότητα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Α ναι, ναι… “δυσκολεύονται να παρουσιαστούν ως πραγματικά ανεξάρτητες”! Δηλαδή, ανέλαβες ΕΣΥ να τις δυσκολέψεις ακόμη περισσότερο! (χεχε) Κατάλαβααα… Ο ρατσισμός (πολύ γενικότερα) αποτελεί φαινόμενο εχθρότητας κάποιων ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ (είτε τεχνητά, είτε όχι) ανθρώπων, ενάντια σε όσους αρνούνται ΑΥΤΗ την ομογενοποίηση. Επομένως, είναι προφανές ότι με το πρόσχημα ή με τη δικαιολογία μιας (δήθεν) “απειλής κατά της ομογενοποίησης”, κανένας Ρομά [ή μη-Τούρκος μειονοτικός] στη Θράκη δεν πρόκειται ποτέ να δει άσπρη μέρα! ΚΑΘΕ μειονοτικός που αντιστέκεται στην ομογενοποίηση, ΤΩΡΑ, (με τη δική σου “λογική”) είναι μοιραίο να συκοφαντηθεί. Εξάλλου… ποιος σου είπε ότι δεν εμφανίζονται ποτέ φαινόμενα ρατσισμού και μέσα σε μια μειονότητα κατά μιας [άλλης] μειονότητας? ΤΙ κάνουμε, δηλαδή, αν και όταν εμφανιστούν?
Δυστυχώς, κάθε είδους ρατσισμός οργιάζει, είτε τοπικός, είτε γενικότερος, από τη στιγμή που μια (οποιαδήποτε) ομογενοποιημένη κοινότητα αποφασίζει “να αμυνθεί” κατά εκείνων που αρνούνται την (όποια) ομογενοποίηση. Και το χειρότερο είναι βέβαια… ότι ΟΛΕΣ οι ομογενοποιήσεις πληθυσμών είναι ΟΛΕΣ (λίγο-πολύ-) ΤΕΧΝΗΤΕΣ, έτσι κι αλλοιώς! (εμείς ξέρουμε ότι… δεν είναι καλαμπόκια, αλλά… οι “κότες” δεν το ξέρουν -χεχε- αααχ, ευθυμήσαμε…).
Μήπως θάπρεπε, λοιπόν, οι Ρομά να ζητήσουν και “πιστοποιητικά ανεξαρτησίας” από την “κυρίαρχη μειονότητα”? Αυτό είναι το θέμα? ή μήπως… το θέμα είναι ότι (στην τωρινή φάση) ανέλαβες ΕΣΥ (μεταξύ άλλων) να διαιωνίσεις την ομογενοποίηση, που είναι αποτέλεσμα διακρίσεων (όπως παραδέχεσαι), αλλά… με τελικό αποτέλεσμα. τη διαιώνιση αυτών των ίδιων (αρχικών) διακρίσεων? Ας μη λέμε βλακείες. Είναι φυσικό να ενοχλείται μια ομογενοποιημένη μειονότητα από τμήματά της που δεν αποδέχονται αυτή την ομογενοποίηση. Ας… πιεί ξύδι, όμως, τότε!!! Διότι, ΤΙ έχει προτεραιότητα? Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ή η (δήθεν) “ενόχληση” από την “απειλή” (είτε υπαρκτή, είτε και όχι) κατά της ομογενοποίησης (που. υπερασπίζεσαι) ? Δηλαδή… αν κάποιοι μαύροι στο Χάρλεμ αρχίσουν να πλακώνουν στο ξύλο κάποιους Εβραίους, θα πρέπει να μη μιλάμε γι’ αυτό, μπας και… βλάψει τους μαύρους?
Χριστόπουλος:
Το διακύβευμα, για την Αριστερά τουλάχιστον, δεν είναι να σπάσει τασσόμενη στο πλευρό οποιουδήποτε εθνικισμού – ελληνικού ή τουρκικού. Τα προβλήματα της μειονότητας, για την Αριστερά πάντα, δεν θα αντιμετωπισθούν μέσω της αντιπαράθεσης των μειονοτικών διαφορετικής καταγωγής και μιας σύγκρουσης εθνικισμών.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Λες μαλακίες (και αχυρένιο επιχείρημα). Διότι, εν προκειμένω, η Σαμπιχά είναι εκείνη που αποκλείσθηκε και περιθωριοποιήθηκε (και μαζί της ΟΛΟΙ οι Ρομά της Ελλάδας, που δεν θα εκπροσωπηθούν). ΔΕΝ είναι η “Τουρκική” μειονότητα που “υποφέρει” από τη Σαμπιχά. Μια ματιά και στα πολύ συγκεκριμμένα παράπονά της δείχνει και ΠΟΙΟΣ καταπιέζεται, από ΠΟΙΟΥΣ. Αντάλλαξες τον αντιρατσισμό σου με τη στήριξη του ενός εκ των δύο εθνικισμών. Σαν συνέπεια, ρίχνεις νερό και στο μύλο της (κάθε) ακροδεξιάς…
Χριστόπουλος:
Εδώ και ένα δεκαήμερο, οπότε ανακοινώθηκε το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί με έχουν ρωτήσει πολλά πράγματα, σε δεύτερο πληθυντικό, όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση: «Εσείς τι θα κάνετε;» «Εσείς τι λέτε για το τάδε ή το δείνα θέμα;» κλπ. κλπ. Η μόνη ερώτηση που με έφερνε σε δύσκολη θέση δεν ήταν σε δεύτερο πληθυντικό, αλλά σε δεύτερο ενικό: «Εσύ τι λες για την υποψηφιότητα Σαμπιχά;». Γιατί είναι αλήθεια ότι δύσκολα μπορούσα να δω τον εαυτό μου στο ίδιο ψηφοδέλτιο, όχι ασφαλώς για προσωπικούς λόγους, αλλά εξαιτίας της λογικής που εκπροσωπούσε η συγκεκριμένη υποψηφιότητα: μονομέτωπη λογική εναντίον του τουρκικού εθνικισμού με την υποστήριξη του ελληνικού.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κάνεις προβολές του Νου. Διότι πολύ εύκολα θα μπορούσε κανείς να καταλογίσει σε ΣΕΝΑ μια “μονομέτωπη λογική εναντίον του ελληνικού εθνικισμού” που… τα σκάγια της πήραν τώρα ΚΑΙ τους Ρομά.
Χριστόπουλος:
Έλεγα λοιπόν, απαντώντας ως υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε φορά που με ρωτούσαν την άποψή μου για το θέμα της υποψηφιότητας αυτής όλα τα παραπάνω. Αυτά που ξαναλέω και σήμερα. Ότι, πολύ απλά, δεν ήταν μια αριστερή υποψηφιότητα, καθώς δεν είχε τίποτε από τον διμέτωπο αντιεθνικιστικό αγώνα για τον οποίο κάνω λόγο. Η υπόλοιπη παραφιλολογία σχετικά με τις δράσεις της δεν με αφορά. Αυτή είναι η πολιτική μου άποψη, την οποία υπηρετώ εδώ και πολλά χρόνια, που ασχολούμαι με τα μειονοτικά στην Ελλάδα. Αν κάποιοι λοιπόν πρέπει να κοιτάξουν στον καθρέφτη για να αποδώσουν τις ευθύνες που η μειονότητα, στην πλειοψηφία της, τουρκοποιήθηκε, είναι αυτοί που αίφνης «ανακάλυψαν» τους Τσιγγάνους και τους Πομάκους για να τη διασπάσουν: το ίδιο το ελληνικό κράτος… Έτσι έχουν τα πράγματα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εεεε… Δεν μας παρατάς με το “ελληνικό κράτος” και τις “ευθύνες για την τουρκοποίηση”? Μπορείς, σε παρακαλώ, να υπερασπιστείς ΠΕΙΣΤΙΚΑ τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ρομά, ή τάχεις κάνει τουμπεκί στον αγώνα σου μην τυχόν και θιχτεί η τουρκοποίηση και η “ομογενοποίηση” (σαν… γάλα εβαπορέ χαλασμένο, ένα πράμα)? :-) OK, Να στο πω πιο επιστημονικά, αν θες: ΟΛΗ σου η “λογική” εδώ, είναι ΑΧΥΡΕΝΙΟ επιχείρημα. Διότι πήγες και σπούδασες πολλά (και πήρες και ντοκτορά, κλπ) αλλά… ΛΟΓΙΚΗ δεν έμαθες ποτέ. Και… δεν είσαι δυστυχώς ο μόνος, σ’ αυτή την κωλο-χώρα. Ισως νομίζεις ότι είσαι (ντε-και-καλά) ένας… σπουδαίος αντι-εθνικιστής διανοούμενος. Εγώ όμως κατανοώ ότι είσαι (βασικά)… ΑΛΛΟΣ ένας καράβλαχος ! :-) (σου μιλάω ως βέρος κοσμοπολίτης τώρα -believe it or not, mate).
Χριστόπουλος:
Eτσι αντιλαμβάνομαι και τη θέση μου στο ψηφοδέλτιο αυτό: να εκφράζω, με ειλικρίνεια και σοβαρότητα, την άποψή μου για τα ζητήματα τα οποία γνωρίζω, χωρίς να τη μεταμφιέζω για οποιονδήποτε λόγο. Έτσι, λοιπόν, όσο άβολο ή αμήχανο και αν είναι αυτό, το να μιλάς δηλαδή εναντίον μιας παρολίγον συνυποψήφιας, θέλω να πω ότι τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έπραξαν σωστά. Ακριβώς επειδή το θέμα δεν είναι προσωπικό, αλλά πολιτικό. Και είναι πολύ προτιμότερο ένα σφάλμα να διορθώνεται – και μάλιστα με συλλογικές διαδικασίες (παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω πολλά κόμματα να το κάνουν αυτό)– παρά να εμμένουμε πεισματικά σε αυτό.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εεεε… Κούνια που σε κούναγε! ΠΟΙΟΣ θα είχε ενοχληθεί, από την Σαμπιχά (αν έμπαινε) στην Ευρωβουλή? ΠΟΙΟΣ θα είχε [δήθεν] καταπιέσει, τότε, την [κυρίαρχη] μειονότητα εξ αιτίας της? ΤΙ θα πάθαινε και ο ΣΥΡΙΖΑ? Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι κανένας και τίποτε απολύτως (πλην ελαχίστων… άπληστων για ομογενοποιημένο εθνικισμό πολιτικάντηδων και επαγγελματιών… υπεραπιστών δικαιωμάτων). Αν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, ζήσε ελεύθερα στη δική σου κοσμάρα!
Εγώ κατάλαβα πάντως, σ’αυτή τη θλιβερή ιστορία, τη σημασία της… απλής αναλογικής! Διότι, αν ο [κατήγορος της Σαμπιχά] Χουσεϊν Ζεϊμπέκ έμπαινε σε ψηφοδέλτιο τουρκικού (φανερά) κόμματος [το οποίο ήδη έχει δρομολογηθεί], τότε δεν θα μπορούσε [ούτε καν θα είχε ανάγκη] να πιέσει ή να εκβιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ (ή άλλο κόμμα) κατά της Σαμπιχά, ή κατά των Ρομά. Στην πραγματικότητα, κατ’ εμέ είναι πολύ χειρότερα τα πράματα, όταν κάποιοι εθνικιστές παριστάνουν τους αντι-εθνικιστές “υπεράνω εθνικισμών”. Σόρυ, αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι είναι “εθνικά ωφέλιμο” να μην υπάρχει “τουρκικό κόμμα” στην Ελληνική Βουλή!
Χριστόπουλος:
Ας σκεφτούνε τέλος, οι καλοπροαίρετοι υποστηρικτές της υποψηφιότητας αυτής μέσα στην Αριστερά που εύλογα διερωτώνται πώς προκλήθηκε τέτοια αντίδραση, για ποιο λόγο σήμερα αυτοί που τρέχουν να στηρίξουν είναι οι κ.κ. Κρανιδιώτης, Πάγκαλος, Καλεντερίδης και η Χρυσή Αυγή: γνωστοί και μη εξαιρετέοι ακτιβιστές των δικαιωμάτων των Ρομά στην Ελλάδα.
«Ουαι υμίν», μέρες που’ναι…
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Εδώ έχεις ξεφύγει τελείως! Μάλλον δεν κατανοείς τις λογικές συνεπαγωγές από όσα λες. Σε λίγο θα μας πεις και ότι… κάθε ακτιβιστής [υπέρ] των Ρομά είναι πράκτορας της ΕΥΠ ή ακροδεξιός! Και κάτι χειρότερο: Αντιστρέφεις αιτία με αποτέλεσμα, διότι… ΤΙ πιο φυσικό, από το να εκμεταλλευτούν το ΔΙΚΟ ΣΟΥ λάθος ΤΩΡΑ, όλοι αυτοί που απαριθμείς? Αλλά… εσύ προσπαθείς να παραστήσεις το θύμα, ενώ είσαι θύτης, τελείως αμετανόητος!
Αν, κάποτε, κάποιοι “δικοί μας” εθνικιστές είπαν κάποια καλά λόγια για τη Σαμπιχά, διότι θεώρησαν ότι τους συμφέρει, ή ότι π.χ.τους ανακουφίζει από τη φοβία για τον τούρκικο εθνικισμό, αυτό τώρα είναι πολύ φυσικό να ενταθεί από τώρα και στο εξής, αλλά… για διαφορετικούς λόγους από όσα υπονοείς. Τώρα θα το κάνουν και χειρότερα, αλλά… χρεώνοντας τα πάντα στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή η ιστορία μπορεί κάλλιστα να του κοστίσει πολύ ακριβά, μέχρι και… ήττα στις βουλευτικές εκλογές!
Υ.Γ. Με διάφορες άλλες… απαράδεκτες παπαριές, που έγραψες κατά καιρούς, όπως αυτό ΕΔΩ το άρθρο, δεν έχω χρόνο σήμερα να ασχοληθώ. Εξάλλου θα σε… αδικούσα κάπως, διότι (να τα λέμε κι αυτά) έχεις πει ΚΑΙ σωστά πράματα, κατά καιρούς (π.χ, στο εξής βίντεο του 2009). Κρίμα…
[Δεν θεωρώ ότι εξαντλήθηκε το θέμα! ίσως επανέλθω αργότερα...]
Διαβάστε σχετικά:
0.000000
0.000000
Originally posted on 
The poem 
dennisvtheterrible
Ο Αιρετικός
Illusion
Ολογιστής
That Crazed Alien penguin
Ζώης Σταθερός
Πρόσφατα σχόλια