Είτε το θέλουμε, είτε όχι, είμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να αλλάξουμε παραγωγική στρατηγική (peakoil)

Στη βάση της σύγχρονης πολιτικής οικολογίας υπάρχει μέριμνα και όραμα για έναν αναδυόμενο κόσμο όπου… λόγω περιορισμένων (πια) φυσικών πόρων, αλλά και λόγω πολύμορφης περιβαλλοντικής κρίσης, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα είμαστε αναγκασμένοι τότε (σαν βιολογικό είδος) να περιορίσουμε την φρενίτιδα της ολοένα αυξανόμενης παραγωγής μας, εκείνης που έχει αποκλειστικό σκοπό το κέρδος.

Τονίζω το «είτε το θέλουμε είτε όχι». Για παράδειγμα, είτε το θέλουμε είτε όχι, ένα από τα θεμέλια της σημερινής μας παραγωγικής δραστηριότητας είναι το πετρέλαιο, το οποίο… τελειώνει. Δεν έχει τόση σημασία (μακροπρόθεσμα) αν το πετρέλαιο αρχίσει να τελειώνει το έτος 2012 (όπως υπολογίζουν πολλοί απαισιόδοξοι -σύνδεσμοι ΕΔΩ-) ή το 2022, ή άλλο έτος, γιατί σίγουρα θα τελειώσει πριν τα μέσα του 21ου αιώνα, ακόμη και με αισιόδοξες προβλέψεις.

• Ας σημειωθεί ότι για κάθε γραμμάριο τροφής (σήμερα) σπαταλιώνται περίπου 6 ή 7 γραμμάρια πετρέλαιο. Η επικείμενη έλλειψη πετρελαίου αναπόφευκτα θα προκαλέσει τεράστια οικονομική κρίση και μαζικούς λιμούς, τα επόμενα χρόνια. Επομένως, η ενασχόληση της «πολιτικής οικολογίας» με την ριζική αλλαγή προσανατολισμού προς μία μείωση της τρέχουσας παραγωγής (και των μονομερώς κερδοσκοπικών στόχων της) δεν αποτελεί «αριστερή εμμονή», ούτε… ηθικολογία, αλλά 100% πρακτική αναγκαιότητα, ακόμη και αν είστε… ακραιφνής (φιλο-)καπιταλιστής!

Ο οικολόγος κ. Στέφανος Σταμέλλος, μου έδωσε πρόσφατα την άδεια να συμπεριλαμβάνω σε αυτό το μπλογκ οικολογικά κείμενα από το δικό του site, http://www.e-ecology.gr.

Βρήκα πολλά ενδιαφέροντα κείμενα στον ιστότοπο του Στέφανου. Συνιστώ θερμά την περιήγηση εκεί, αλλά… δεν συνηθίζω να «αντιγράφω τυφλά» (ιδίως κάτι που μπορείτε να δείτε έτσι κι αλλιώς στην αυθεντική του τοποθεσία). Έτσι δίνω ένα σύνδεσμο, σε μία σημαντική συνέντευξη του Andre Gorz (σήμερα 83 ετών) από τον ιστότοπο αυτό, παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα και σχολιάζω σύντομα από κάτω:

http://www.e-ecology.gr/DiscView.asp?mid=1033&forum_id=15&

«Δεν μπορούμε να θέλουμε τη μείωση των ροών υλικών εμπορευμάτων χωρίς να θέλουμε μιαν οικονομία ριζικά διαφορετική από την παρούσα, μιαν οικονομία στην οποία ο πρωταρχικός σκοπός δεν θα είναι το κέδρος και στην οποία ο πλούτος δεν θα εκφράζεται ούτε θα μετριέται με χρηματικούς όρους. Εκείνοι, όπως ο Σέρζ Λατούς, που ζητούν τη μείωση της ανάπτυξης δεν θέλουν ούτε τη λιτότητα ούτε τη φτώχεια. Θέλουν πάνω απ’ όλα να έρθουν σε ρήξη με τον οικονομισμό, να τραβήξουν την προσοχή μας στο γεγονός ότι στη βάση κάθε κοινωνίας, κάθε οικονομίας, υπάρχει μια μη οικονομία, που αποτελείται από πλούτη τα οποία δεν είναι ανταλλάξιμα, από δώρα χωρίς ανταπόδοση, από ανιδιοτελείς προσφορές, από κοινά αγαθά»

Θα κάνω τώρα απόπειρα… μετάφρασης αυτών των ιδεών σε πιο «καθημερινή» γλώσσα, κατανοητή ακόμη και σε… ακραιφνείς καπιταλιστές:

1) Κοιτάξτε, δεν είναι κακό το χρήμα. Κακό πράμα είναι το να είναι το χρήμα ΜΕΤΡΟ όλων των άλλων πραγμάτων.

2) Αν συνεχίσετε να παράγετε ΜΟΝΟ με σκοπό το κέρδος (δηλαδή το χρήμα) θα πάμε σύντομα ΟΛΟΙ (κι εσείς και οι υπόλοιποι) κατά διαόλου.

3) Υπάρχουν πιο σημαντικά αγαθά από το χρήμα, που σας… διαφεύγουν, αλλά είναι… μπροστά στα μάτια σας (και όλων μας).

4) Όταν αρχίσουν να στερεύουν οι φυσικοί πόροι (δηλαδή πρωτίστως το πετρέλαιο) θα… υποχρεωθείτε να εφαρμόσετε αυτού του είδους τον τρόπο σκέψης, ΑΚΟΜΗ και αν σας… απωθεί (σαν «αριστερός» τρόπος σκέψης)

5) Το θέμα δεν είναι πια (μόνο) ηθικό και ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι… ηθικολογικό. Δηλαδή, η αλληλεγγύη και η αναγκαιότητα συλλογικής προσπάθειας (όλων μας) για έναν περιορισμό της ανεξέλεγκτης (κερδοσκοπικής) παραγωγικότητας, αποτελεί κοινό τόπο και στοιχειώδη λογική αναγκαιότητα (ιδίως στα πολύ κοντινά επόμενα χρόνια).

• Ε, ας φροντίσουμε να μην την… πατήσουμε, σαν τον ναυαγό, που βρέθηκε σε ένα νησί μαζί με ένα…θησαυρό, αλλά αυτός ο θησαυρός αποδείχτηκε άχρηστος, αφού… δεν μπορούσε να αγοράσει τίποτα!
• Δείτε επίσης (σχετικό με το θέμα) άρθρο του Μιχάλη Μητσού, ΕΔΩ.