
Image via Wikipedia
Αν θέλετε μια πραγματική και ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικής Παιδείας (του άμεσου μέλλοντος)…
-
Κλείστε πρώτα τα σχολεία, και… βλέπουμε! 🙂
Αυτό το ανούσιο, ξεφτισμένο και καταπιεστικό (για τα παιδιά) κατασκεύασμα ηλιθιότητας που λέγεται «παιδεία» είναι επιεικώς απαράδεκτο. Η σωστή μάθηση, η σωστή Παιδεία σήμερα (στη σημερινή εποχή της Παγκόσμιας Έκρηξης στη Γνώση) δεν γίνεται καν από βιβλία -ιδανικά- …κι ας έχουν κολλήσει μερικοί στο τυπωμένο χαρτί, που απλώς… μυρίζει καλύτερα!
- «We don’t need no education, we don’t need no thought control…» – Προφητεία των Pink Floyd («The Wall«).
-
Το άμεσο μέλλον (της Παιδείας και της Γνώσης γενικότερα) ανήκει στο Σημασιολογικό Ιστό.
Πράγμα που σημαίνει (με απλά λόγια) ότι συνδέονται αυτομάτως αμέτρητες πηγές και παραπομπές, με το ίδιο το (εκάστοτε) Υπερ-Κείμενο που τις αναφέρει, δίνοντας στο μαθητή (ή τον επιστήμονα) μια συνοπτική εικόνα του εκάστοτε Πεδίου Γνώσης, μαζί με όλες ανεξαιρέτως τις διαφορετικές όψεις και απόψεις, καθώς και απεριόριστες δυνατότητες «κατάδυσης» σε βάθος λεπτομερειών…
Παραδόξως, το CDRSEE (για το οποίο σπαταλήθηκε πολύς χώρος κριτικής στα Ελληνικά blog) ήταν ΗΔΗ τελειωμένο πριν καν αρχίσει, εντελώς άχρηστο ακόμη και αν πετύχαινε, είτε είχε, είτε δεν είχε «καλές προθέσεις». Γιατί; Γιατί απλούστατα, το CDRSEE στηριζόταν σε “αρχαίες” βάσεις Δεν λάμβανε υπ’ όψη του τα νέα δεδομένα του Σημασιολογικού Ιστού και δεν σχεδιάστηκε με στέρεη βάση τη Σημασιολογική Τεχνολογία (Semantic Technology). Μια Τεχνολογία που ξεπερνάει τα «τεχνικά» όρια και γίνεται για πρώτη φορά μία σοβαρή αναβάθμιση του ίδιου του τρόπου σκέψης μας, σαν έξυπνο Είδος – που επιτέλους αποκτάμε ένα Γνωστικό Μέσο αντάξιο (αν όχι ανώτερο) των πραγματικών διανοητικών δυνατοτήτων μας.
Το CDRSEE και το περιβόητο «βιβλίο Ιστορίας» (που αντικαταστάθηκε από ένα άλλο, χειρότερο) απέτυχε έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από τα παράπονα εναντίον του, είτε τα σωστά είτε τα λανθασμένα (και τα υπερβολικά). Γιατί; -γιατί η Γνώση (και η εκμάθησή της) δεν θα “μαγειρεύεται” πια με παραμύθια και με απλοϊκές περιγραφικές απόψεις («γραμμικού τύπου») όπως αυτές που κυριαρχούν στα Γραμμικά Βιβλία της Προ-διαδικτυακής εποχής. Σε λίγο με το Σημασιολογικό Ιστό, η Γνώση θα ενοποιείται αυτομάτως, διατηρώντας όμως όλο τον πλούτο της. Το ίδιο γνωστικό οικοδόμημα θα μπορεί να χρησιμοποιείται από όλες τις βαθμίδες της παιδείας (ακόμη και σε πολλές διαφορετικές χώρες – αν συμφωνούν μεταξύ τους). Μόνο που η γνωστική πλοήγηση (με έξυπνα «σημασιολογικά» μέσα) θα ποικίλλει, ανάλογα με το επίπεδο της ευφυίας ή της ηλικίας των μαθητών και των φοιτητών.
Σε αυτό το νέο δυναμικό Γνωστικό Οικοδόμημα θα χωρούν πλέον όλες οι ερμηνείες και όλες οι διαφορετικές απόψεις (π.χ. των ιστορικών επιστημόνων) αρκεί να είναι έγκυρες, δηλαδή να είναι αναγνωρισμένες και πιστοποιημένες από ευρείες κοινότητες λογίων και επιστημόνων, μέσα στο δικό τους «Κοινωνικό δικτύωμα» (social networking).
- Προσέξτε όμως: Το νέο αυτό Κοινωνικό Δικτύωμα Επιστημόνων και καθηγητών δεν θα μπορεί πια (εκ των πραγμάτων) να περιέχει… σκοτεινά πρόσωπα ή θολές και πονηρές επιρροές τρίτων προσώπων, μυστηριωδών «παραγόντων» ή «δοτών διευθυντών» ξένων με την αντικειμενική του αξία και την πραγματική Γνώση που (θα) εκφράζει.
- Αυτό θα εξασφαλιστεί αν γίνει μία σωστή τεχνική αξιοποίηση της αναδυόμενης (τρέχουσας) Σημασιολογικής Τεχνολογίας, που αποκαλύπτει αυτομάτως κάθε είδους διασύνδεση ανάμεσα σε κάθετι και σε οποιονδήποτε το δημιουργεί.
- Σε περίπτωση που το «σύστημα» αποφασίσει να νοθεύσει αυτές τις πρωτοφανείς νέες θετικές δυνατότητες, τότε οι ίδιοι οι επιστήμονες, οι καθηγητές και οι φοιτητές ή μαθητές, αναπόφευκτα θα αναπτύξουν τη δική τους εναλλακτική Συλλογική Γνωστική Υποδομή, μέσα σε ένα Σημασιολογικό Ιστό χωρίς όρια στην άμεση αξιοποίησή του από οποιονδήποτε (σε συνεργασία με οποιουσδήποτε άλλους). Το πρόβλημα δηλαδή θα λυθεί όπως στα συστήματα Peer-to-Peer:
-
Σε περίπτωση που η αντιδραστικότητα κάποιας Κρατικής ή Κοινωνικής Ιεραρχίας προσπαθήσει να αναχαιτίσει αυτή την αναπόφευκτη, ιλιγγιώδη προοδο, οι ίδιοι οι άνθρωποι (τους οποίους αφορά) θα έχουν ήδη εξοπλιστεί πλήρως (τεχνολογικά) να παρακάμψουν όλους τους «άνωθεν περιορισμούς» μέσα από δικτυωμένες οριζόντιες τεχνολογίες (Semantic Peer-to-Peer Networking).
-
ΕΙΔΗΣΗ: Είναι πλέον εξακριβωμένο ότι οι νέες Σημασιολογικές Μηχανές Αναζήτησης, αν βασιστούν σε Τεχνολογίες Semantic Peer-to-Peer, είναι απείρως ισχυρότερες από το ίδιο το Google (το οποίο… φοβάται το τέλος του). Αν δεν το πιστεύετε ή το θεωρείτε υπερβολή, διαβάστε το εδώ: P2P to Destroy eBay, Google, Yahoo. Μπορείτε επίσης να κατεβάσετε δωρεάν ανοιχτό λογισμικό για Peer-to-Peer Search, π.χ. εδώ: http://yacy.net/
Με άλλα λόγια, στο μέλλον δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν ξανά, ούτε «λάθη της κ. Ρεπούση» , ούτε λάθη κάποιας… κ. αντι-Ρεπούση, γιατί δεν θα μετράνε καν τα λόγια ή οι περιγραφικές ενέργειες, όσων θα επιμελούνται τις εκπαιδευτικές προσπάθειες του μέλλοντος. Δεν θα χρησιμοποιούνται καν απλοϊκές και αμφιλεγόμενες ιστορικές περιγραφές (όπως ο περιβόητος “συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης”) σαν “φίλτρο”. Δεν θα χρησιμοποιείται καν η παραδοσιακή “γραμμική περιγραφή”, ούτε καν το γραπτό βιβλίο, ακόμη λιγότερο το μονοδιάστατο “γραμμικό κείμενο”.
Με την ομορφιά μου εγώ θα καταργήσω την έννοια του βιβλίου
– “Μαρία Νεφέλη”, Οδυσσέας Ελύτης
Η Γνώση θα χρειαστεί ειδικά εργαλεία για την πλοήγηση, την εκμάθηση και τη διεύρυνσή της. Μερικά ήδη υπάρχουν και είναι VISUAL KNOWLEDGE TOOLS:
-
π.χ. Η Ιστορία θα γίνει ένα είδος πολύχρωμου Χάρτη με κόμβους, που ανοίγουν τα εσωτερικά τους μόλις πάει ο μαθητής εκεί.
- Image via Wikipedia
Η προφανής εύλογη ένσταση στα προηγούμενα, είναι “ποιός εγγυάται ότι το οικοδόμημα αυτό θα είναι σωστό και αντικειμενικό;”. Μα… οι ιστορικοί με διαφορετικές απόψεις και με άλλα συμπεράσματα, είτε θα συμπεριλαμβάνονται ΗΔΗ στο εκάστοτε Γνωστικό Οικοδόμημα, είτε θα συμπεριλαμβάνονται σε παράλληλα, διαφορετικά ή εναλλακτικά Οικοδομήματα Γνώσης, πιστοποιημένα σε διάφορους βαθμούς από σωρεία ανθρώπων, όπου θα φαίνονται διάφανα όλες οι επιρροές τους.
Ο Σημασιολογικός Ιστός συνδέει ΚΑΙ πρόσωπα ΚΑΙ πράγματα ΚΑΙ γεγονότα μεταξύ τους. Κάθε παραπομπή έχει και συγγραφέα, που το Κοινωνικό του Γράφημα (και το Ιδεολογικό επίσης) θα είναι με διάφανο τρόπο αποτυπωμένα. Η εγκυρότητα της Συλλογικής Γνώσης που προκύπτει, πιστοποιείται αυτομάτως με τις δομές RDF, OWL, SPARQL, κλπ. Κάθε συγγραφέας θα έχει το κοινωνιο-γράφημά του με δομές “FOAF” (friend-of-a-friend).
Π.χ. ένας ακροδεξιός συγγραφέας θα εμφανίζεται ΜΑΖΙ με όλες τις ακροδεξιές διασυνδέσεις του και ΔΕΝ θα μπορεί να πιστοποιηθεί από πάρα πολλούς υπόλοιπους, παρά μόνο σε θέματα που και άλλοι (πιστοποιημένοι από άλλους) έχουν πιστοποιήσει.
Ο Σημασιολογικός Ιστός ΕΝΟΠΟΙΕΙ τη Γνώση, δεν μεροληπτεί. Είναι φτιαγμένος από την αρχή για να ξεσκεπάζει επιρροές και να πιστοποιεί αυτομάτως κάθε αυτοτελές περιεχόμενό του. Η τραγική προσπάθεια να φτιαχτεί μια “light Ιστορία” που να κουκουλώνει γενοκτονίες είναι αστεία, αν υλοποιηθεί με τέτοια μέσα, γιατί δεν μπορεί να σταθεί: Οι αντιρρήσεις άλλων, οι αντιφάσεις και οι ανακρίβειες βγαίνουν επίσης στην επιφάνεια.
Χώρες όπως η Τουρκία θα αργήσουν να μπουν σε αυτό το Σημασιολογικό Οικοδόμημα Γνώσης, αφού επιμένουν να αρνούνται σημαντικά τμήματα της αντικειμενικής τους Ιστορίας. Εμείς όμως, (λέμε τώρα) μπορούμε να μην αρνούμαστε, έχουμε κάθε συμφέρον να προοδεύσουμε, με το να μην κρύβουμε τίποτα.
Χμ…ή μήπως και εμείς κρύβουμε κάααποια (έστω λίγα) πράματα; – Σας αφήνω να το σκεφτείτε!
Related articles
Ισως το ‘θα ενοποιείται αυτομάτως η γνώση’ να χρειάζεται λίγη επεξήγηση. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα νομίζουν ότι είναι υπερβολή. Κι όμως έτσι ειναι τα πραγματα.
Πράγματι, εκείνο που δεν είναι εύκολο να καταλάβει ο πολύς κόσμος (και δεν φταίει βέβαια, φταίμε εμείς που δεν του το εξηγούμε) είναι αυτή η πρωτοφανής τεχνική Ενοποίηση της Γνώσης από πολλές διαφορετικές πηγές. Κάτι που όντως θα γίνεται αυτόματα (αν και με πολύ μεγάλες δυνατότητες πλοήγησης και ελέγχου του αποτελέσματος).
Ζούμε τις τελευταίες δόξες του «χαζού διαδικτύου» και τη «Δικτατορία» του, της Υπερφόρτωσης (χαζής) Πληροφορίας. Αν καταλάβαιναν οι άνθρωποι τις νέες δυνατότητες θα ένιωθαν δέος. Κι είναι πραγματικά δύσκολο να το εκλαϊκεύσει κανείς, το νέο αυτό διαδίκτυο με τις Σημασιολογικές βάσεις, όπου κάθε Χώρος Δομημένης Γνώσης θα επικοινωνεί με τους υπόλοιπους, δημιουργώντας μια πρωτοφανή παγκόσμια Ενοποίηση.
Σε λίγο, όμως, αργά ή γρήγορα, θα επέλθει μια άλλη αρνητική κατάσταση (που δεν την ανέφερα λόγω ενθουσιασμού). Μια κατάσταση όπου π.χ. οι «παραδοσιακοί διανοούμενοι» των βιβλίων και του γραπτού λόγου, που μας… κουβαλήθηκαν εδώ στο «χαζό διαδίκτυο» εντείνοντας (μάλλον) τη χαζομάρα του, θα βρεθούν όχι μόνο ΕΚΤΟΣ πραγματικότητας, αλλά και ΕΚΤΟΣ ΓΝΩΣΗΣ, αν με Γνώση εννοούμε το αναβαθμισμένο σύστημα αλληλεπίδρασης ανθρώπων και υπολογιστών, στο Σημασιολογικό διαδίκτυο.
Θα επανέλθω με επεξηγήσεις.
Δεν είναι μόνο θέμα αλληλεπίδρασης. Η αλληλεπίδραση είναι μέσο και όχι σκοπός. Το αποτέλεσμα μετράει – που λένε.
Μάλλον είναι λάθος ο ορισμός που έδωσα για τη (νέα) Γνώση. Πράγματι, δε είναι μόνο θέμα αλληλεπίδρασης ανθρώπων και μηχανών ή μηχανών μεταξύ τους. Είναι κυρίως θέμα δομής και επιπέδου που ανεβαίνει κατακόρυφα (λόγω της αυτόματης αλληλεπίδρασης διαφορετικών πηγών Γνώσης κυρίως).
Πρέπει να εξηγήσει κανείς στον πολύ κόσμο μερικά πράγματα όμως, για να στρέψει το μυαλό του στη σωστή κατεύθυνη. Π.χ. τι είναι «οντολογία», τι είναι αυτόματη αλληλεπίδραση οντολογιών (εν μέρει και ΠΩΣ γίνεται) κλπ.
Σε βρίσκω υπερβολικά αισιόδοξο για την εξέλιξη του σημασιολογικού ιστού. Τα περισσότερα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας είναι τουλάχιστον np-hard.
Από την άλλη μεριά, για τα σενάρια που αναπτύσσεις, βασική προϋπόθεση είναι η ωριμότητα του δέκτη-χρήστη, κάτι που δεν υφίσταται πριν φτάσει κάποιος περάσει από τη συνθετική ικανότητα στην αναλυτική. Τα σχολικά μας χρόνια, κατά βάση τα περνάμε αφομοιώνοντας βασικές γνώσεις και δεξιότητες που χτίζουν ένα στέρεο υπόβαθρο, πάνω στο οποίο στα τελευταία χρόνια αρχίζουμε να μαθαίνουμε να συνθέτουμε, και μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο επιπλέον και να αναλύουμε…
Τέλος, μια ακόμη παράμετρος που δυσκολεύει την προσέγγιση αυτή είναι ο εντυπωσιασμός από το μέσο, που είναι εύκολο να το καταστήσει από εργαλείο αυτοσκοπό.
@Stazybo Horn
Καλώς ήρθες. Τις τελευταίες μέρες, πράγματι κι εγώ έχω συνειδητοποιήσει κάπως περισσότερο αυτή την υπεραισιοδοξία που λες. Βέβαια, την εκφράζω συνειδητά (εν μέρει) με την ελπίδα να συναρπάσω κι άλλους για να… συνεργαστούμε! 🙂
Αλλά ακόμη και στις πιο μεγάλες στιγμές αισιοδοξίας ξέρω πολύ καλά και την άλλη πλευρά. Η πλειοψηφία των ανθρώπων δύσκολα θα αλλάξει και το πιο πιθανό είναι να μην αλλάξει ποτέ.
Από τεχνική άποψη, επειδή δουλεύω σε Prolog περίπου δύο δεκαετίες, έχω μάθει σχεδόν όλα τα κόλπα που εντάσσονται στο «υψηλότερο επίπεδο» του σημερινού semantic web, δηλαδή το επίπεδο του inference. αληθεύει μεν αυτό που λες, ότι είναι NP-hard problems, αλλά αυτό δεν εμποδίζει να βρεθούν συναρπαστικές λύσεις. Τελευταία ασχολήθηκα και με πραγματικά NP-hard προβλήματα, κυρίως στο χώρο του scheduling. Ε, οι λύσεις που βρήκα είναι αρκετά καλές κι ας μην είναι απολύτως βέλτιστες. Εξάλλου, η ομορφιά του Semantic Web είναι η δυνατότητα συνένωσης (μετα-)γνώσεων από απεριόριστο αριθμό πηγών παράλληλα και ταυτοχρόνως, ιδίως με τεχνικές peer-to-peer. Το semantic peer-2-peer ειδικά, μου φαίνεται πως έχει απίστευτα θετικό μέλλον, ίσως και να ξεπεράσει κάθετι άλλο στο τέλος.
Τώρα, το πρόβλημα τελικά δεν είναι τεχνικό αλλά κοινωνιολογικό. Αντε να πείσεις τους μη-ειδικούς χρήστες αυτής της δομής για τις μεγάλες δυνατότητές της κι άντε να νομίζεις ότι θα τις αξιοποιήσουν. Τελικά μόνο μια μικρή μειοψηφία θα επωφεληθεί, αυτή θα περιλαμβάνει φυσικά και ανθρώπους με πάρα πολλά λεφτά (που μπορούν να προσλάβουν άλλους για να τους δώσουν τα φώτα τους) αλλά εύχομαι να περιλαμβάνει και μερικές ανεξάρτητες συλλογικότητες, εναλλακτικές εταιρείες, κ.ο.κ.
Και σε αυτό το τελευταίο, ο e-φίλος μου ο Erez Elul ανακοινώνει ότι ψάχνει για μετόχους συνιδιοκτήτες της πρώτης εταιρείας «com-com» (Common Companies) που ετοιμάζεται να ιδρύσει. Πρόκειται για μία δομή εταιρείας με ιδιόμορφη δομή που εξασφαλίζει κατά κάποιον τρόπο ότι κανείς δεν θα καπελλώσει αργότερα τους υπόλοιπους π.χ. αυξάνοντας το μετοχικό κεφάλαιο (όπως συμβαίνει συνήθως – κι είναι κλασσικό κόλπο). Ενα παλιό ποστ αφιερωμένο στον Ερέζ, με συνδέσμους στα site του, είναι:
https://omadeon.wordpress.com/2008/05/11/erez-elul-comcom/
Ήθελα να συμπληρώσω τη φράση μου «Τα περισσότερα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας είναι τουλάχιστον np-hard» με την:
Έχουμε μάθει να παρακάμπτουμε το εμπόδιο αυτό, απλουστεύοντας τις συνθήκες, κάνοντας επιπλέον παραδοχές, αλλά από όσο έχω δει, αυτό συχνά οδηγεί και σε αποδυνάμωση του αποτελέσματος.
Δεν το έβαλα προς χάριν της ροής -άλλωστε θεωρώ και τα υπόλοιπα ως βασικές ενστάσεις, και του διαλόγου, αφού ήξερα ότι θα αναφερθείς εσύ. 🙂
Συμφωνώ, αλλά… με την επισήμανση ότι η δράση του distributed Semantic Web θα φέρει τόσες πολλές ενοποιήσεις ώστε δεν απαιτείται και να λυθούν ΟΛΑ τα γνωστικά προβλήματα. Δηλαδή πάσχουμε από τέτοιο Κατακερματισμό πληροφορίας, που χρειαζόμαστε στοιχειώδες «νοικοκύρεμα». Το αν ή όχι θα φτάσουμε στην επίλυση και όλων των προβλημάτων σε επίπεδο Inferencing είναι άλλο θέμα (που άλλωστε υπάρχει σαν ξεχωριστό επίπεδο, ανώτερο από τα άλλα – αν και βλέπω ολοένα και περισσότερο inference engines ΜΕΣΑ σε Semantic εφαρμογές γραμμένες σε Java ή Python και Ruby. Αναρωτιέμαι μάλιστα ΠΟΣΟ καλές είναι αυτές οι μέθοδοι, αφού… εδώ ούτε καν η Prolog δεν φτάνει, χρειαζόμαστε extensions διαφόρων ειδών).
Σχετικό-άσχετο: Ένα πρόβλημα πάνω στο οποίο πέφτω συνεχώς κι έχει δει ελάχιστο φως ως τώρα: όλες, μα όλες οι schema based επινοήσεις, είτε λέγονται xml, είτε rdf, είτε owl, και συμπλήρωσε ότι θες, εγγενώς, implicitly, υπακούουν σε ένα υπερ-σχήμα: αυτό του αγγλικού λεξιλογίου. Διαρκώς διαβάζω papers όπου οι authors κάνουν πράγματα, αναπτύσσουν ιδέες κι αλγορίθμους που ΔΕΝ θα τους περνούσαν καν από το νου, αν ξαφνικά, τους αφαιρούσες πλήρως τη γνώση της αγγλικής.
Κι ένα που βλέπω συνέχεια σε οντολογίες: ένας πατέρας κόμβος κάνει απλό aggregation των παιδιών του, ή εμπεριέχει και πρόσθετο semantics. Κι αν ναι, γιατί να μην είναι κι αυτό παιδί;
Σταζυμπο, πολύ σωστά το εντόπισες (αυτό που λες στην πρώτη παράγραφο).
Μα… ΦΥΣΙΚΑ και είναι έτσι, ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι τώρα πια αλλιώς, μετά από τόση ιλιγγιώδη πρόοδο στην Αγγλική γλώσα που ξεπέρασε όλες τις αντίστοιχες προόδους σε άλλες γλώσσες. Σου θυμίζω τι έγινε με το
wordnet, το ότι αυτό όχι μόνο προχώρησε πολύ αλλα ενώθηκε και με τη βάση Γνώσης OpenCYC / CYC, με την οντολογία SUMO, με τόσα και τόσα…
Και φυσικά πολλά από αυτά δεν ισχύουν εξίσου σε άλλες γλώσσες. Πρέπει να γίνει αντίστοιχη σοβαρή και επίπονη δουλειά ΚΑΙ σε αυτές, αν θέλουν να φτάσουν το σημείο της Αγγλικής.
Ξέρεις λοιπόν τι θα γίνει? Κάτι που θα φέρει… ΚΡΥΟ ΙΔΡΩΤΑ σε όσους ασχολούνται με συνομωσιολογίες και περιττή έχθρα κατά της Αγγλικής. Θα το πω ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, με κίνδυνο να… πάρουν την ιδέα και την κάνουν άλλοι σημαία τους με λανθασμένο τρόπο (αν μας διαβάζουν):
1) Οδηγούμαστε σε ΠΛΗΡΗ και ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ όχι μόνο της ίδιας της Αγγλικής Γλώσσας αλλά ΚΑΙ της Εννοιολογικής / φιλοσοφικής της υποδομής παντού στον κόσμο.
2) Οποιαδήποτε ανεπαρκής αντίσταση στο προηγούμενο αναγκαστικά θα στηριχτεί σε κακές μεταγραφές ή μεταφράσεις του Εννοιολογικού αυτού σύμπαντος της Αγγλικής γλώσσας σε άλλες γλώσσσες, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι άλλες γλώσσες να… ΧΑΝΟΥΝ τα δικά τους στοιχεία (σε βάθος) και να υιοθετούν άθελά τους ολοένα και περισσότερο τη Βαθειά Υποδομή της Αγγλικής.
Κοντολογίς, θα φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε Ελληνικά αλλά να… σκεφτόμαστε αγγλικά (στο βάθος των εννοιών). Ευτυχώς που γαλουχήθηκα και με Οδυσσέα Ελύτη και άλλα πρωτογενή Ελληνικά γλωσσικά στοιχεία γιατί ΗΔΗ σκεφτόμουν μόνο αγγλικά κάποτε.
Εκείνο που θα πρότεινα όμως δεν είναι αντίσταση (που είναι ανώφελη) αλλά… επίθεση μέσω ΤΕΛΕΙΑΣ εκμάθησης της Αγγλικής από νωρίς στο νηπιαγωγείο (αν όχι στο δημοτικό) για ΌΛΟΥΣ τους Ελληνες (και άλλους). Και ταυτόχρονα θα πρότεινα εντατικότατη δουλειά σε κάθε άλλη γλώσσα, που να μη στηρίζεται σε «τυφλή μεταγραφή» αλλά σε ανάπτυξη εναλλακτικών δομών οι οποίες θα τίθενται μετά σε «mapping» απέναντι στις Αγγλικές δομές, διατηρώντας όμως και το δικό τους πλούτο. Αλλά… στου κουφού (και στου Ρωμιού) την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα!
🙂
Οσον αφορά το δεύτερο, εύλογη ακούγεται η απορία σου. Η απάντηση δεν είναι πάντα ίδια όμως. Εγώ σίγουρα θα έγραφα κώδικα που κάνει μετά έξυπνη επεξεργασία των aggregated child attributes, ίσως και κάτι φαντασμαγορικό όπως Inductive Logic Programming σε κάποιο σημείο, με σκοπό να δημιουργούνται νέες σύνθετες δομές με τα δικά τους (νέα) Semantics. Εκεί μπορεί κανείς να «παίξει» αλλά… αν το κάνει σε Java και Python έχει τον… βρεφοκόμο πάνω από το κεφάλι του (που μπορεί να κάνει τα προχωρημένα πράγματα που ο ίδιος «δεν χρειάζεται»)…
Υ.Γ. Συμπληρώνω την τελευταία μου παράγραφο (όπως και τη δική σου):
Οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι το επίπεδο του inference, που ακόμη είναι ρευστό (παρά την εμφάνιση της RuleML και δομών ενοποίησης όλων των ειδών inferencing π.χ. μέσα από το R.I.F. – Rules Interchange Format) θα γίνει ολοένα και πιο σημαντικό στο μέλλον, ιδιαίτερα καθώς θα προσκρούει και στα NP-hard problems που λέγαμε. Κι εκεί θα παίξει πολύς κόσμος με προχωρημένες δομές και ακόμη πιο υψηλού επιπέδου γλώσσες από την Prolog (π.χ. οου θυμίζω την XSB που έχει και bookmarks στο http://del.icio.us/omadeon/XSB ).
Η ταξική διαφορά μεταξύ προγραμματιστών του μέλλοντος ήδη εμφανίζεται. Η κατώτερη.. «πλέμπα» (hehe) δεν θα ξέρει παρά στοιχειώδη Λογική και inferencing ενώ όσο ανεβαίνει κανείς προς τα πάνω φτάνει στα επίπεδα που είναι π.χ. οι ακαδημαϊκοί σήμερα με ντοκτορά κλπ. Και το ντοκτορά δεν θα φτάνει…
Πάντως η ελπίδα μου ήταν για μία «flat version» της Λογικής που να μη χρειάζεται περιττή εξειδίκευση. Το παλεύω ακόμη αλλά δεν είναι και σίγουρο ότι θα πετύχει 100%. Μπορεί να πετύχει μόνο εν μέρει και να αποτελέσει ειδικό θέμα π.χ. για Boolean Satisfiability (SAT) problems (κι αυτό φαίνεται ορατό – αλλά έχει ΚΑΙ αυτό δουλειά)… Ούτε δέκα ζωές δεν φτάνουν για να γίνει ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! 🙂
μην αγχώνεσαι… μόνοι μας είμαστε 🙂
υπεραισιόδοξο σε βρίσκω πάλι 😀
hehe
Μπααα… εμένα μου λες; Δεν περιαυτολογώ φυσικά ούτε υπερτιμώ τους (πάνω από 110 σήμερα – προς το παρόν) αναγνώστες. Απλά… κινδυνολογώ!
🙂
Δεν είδες ο άλλος ο σοβαρός άνθρωπος που έχει τον «Ελληνικό Κόσμο» ΤΙ έπαθε? Κάποιος τον παραπληροφόρησε με πέντε-δέκα λανθασμένες γραμμές για το Χελλένικ Κουέστ, και το έχαψε, με αποτέλεσμα να κάνει ολόκληρο ποστ λανθασμένο 100%. Ε, λίγο να δει αυτά που λέμε κάνας μανιώδης συνομωσιολόγος, θα τρελλάνει κόσμο πολύ εύκολα (που τα θέλει βέβαια).
Μπαα… μάλλον γκρινάρικα και απαισιόδοξα το είπα. Στην πραγματικότητα (και μετά από 2 δεκαετίες περίπου) έχω καταλήξει ήδη σε αρκετά πολύ χρήσιμα πράματα και όμορφες γενικές αρχές. Απλώς εγκαταλείπει κανείς τη μεγαλομανία του να θέλει να… πιει τη θάλασσα με κουτάλι και μαθαίνει καλύτερο κολύμπι. Σωστή δουλειά, τότε, είναι να πας από τη μία βραχονησίδα στην άλλη (και να φας κολατσιό)! 🙂
Υ.Γ. ξανασκέφτηκα εκείνο που είπες:
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, στον «πραγματικό κόσμο» δεν μπορεί να μην υπάρχει ανώτερο επίπεδο από τον «πατέρα κόμβο» κάθε φορά. Εκτός αν μιλάμε για lattice structures που ξεκινούν και τελειώνουν με ένα και μοναδικό σημείο (άνω και κάτω). Πάντως η ιδέα ότι ΚΑΘΕ μορφή είναι υποσύνολο μιας άλλης μορφής φαίνεται να ισχύει. Δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα «ταξικές διακρίσεις» ανάμεσα σε πατέρες και παιδιά ή (σε άλλον τομέα) σύνολα και στοιχεία συνόλων – νομίζω. Αν και δεν είναι απλό θέμα και ίσως βιάζομαι να κρίνω.
Φρέσκο, σχετικό με το θέμα του ποστ
http://arstechnica.com/news.ars/post/20080619-uk-prof-web-2-0-an-awkward-fit-for-the-academic-world.html
Μάλλον, με παρανόησες· αν ο Α, έχει παιδιά τα Α1, Α2, Α3, η σημασιολογία του Α ειναι το aggregation tων σημασιολογιών των Α1, Α2, Α3, ή υπάρχει και κάτι παραπάνω; Αν υπάρχει κάτι παραπάνω, αυτό το παραπάνω γιατί να μην το κάνουμε κι αυτό παιδί του Α, να το ονομάσουμε Α4, κι η νέα κατάσταση να είναι: Α πατέρας, Α1, Α2, Α3, Α4 παιδιά; Ώστε,εντέλει, μόνο τα φύλλα πλέον να είναι «γεμάτα»;
Αααα… τώρα σε κατάλαβα! Αυτό που λες ακούγεται ακόμη πιο λογικό. Μόνο που αν το aggregation δεν δημιουργεί καινούργια πληροφορία, τότε δεν υπάρχει και λόγος για νέο παιδί παρά μόνο σαν αναδιατύπωση των ΗΔΗ υπαρκτών πληροφοριών. Με άλλα λόγια, το Α4 μάλλον θα είναι πατέρας και των Α1,Α2,Α3, και παιδί του Α. (εντελώς πρόχειρα το σκέφτηκα).
Αν όμως -αντίθετα- μέσα από aggregation βγαίνουν απροσδόκητα νέα στοιχεία, αυτό αποτελεί data-mining ανακάλυψη πραγματικών νέων παιδιών του Α (και θα μπορούσε άλλωστε να είχε γεννήσει και άλλα πιο πριν).
Επομένως (πριν δω το λινκ που δίνεις)… το «αποτέλεσμα μετράει»!
Υ.Γ. επειδή είπες «είμαστε μόνοι μας»… παρατήρησα ότι από ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή μέχρι ΤΩΡΑ ακριβώς, 25 άνθρωποι διάβασαν το blog, 5/6 εκ των οποίων ειδικά τη δική μας συζήτηση. We’ve got MANY «big brothers», but we… go asking for it! 🙂 🙂
Δεν μιλάω για ανακάλυψη γνώσης, αλλά για αναπαράσταση της υπάρχουσας. Δες το σε μια οντολογία. Έστω Α1, Α2, Α3 φύλλα:
Α
|
———–
| | |
Α1 Α2 Α3
Το Α είναι ό,τι τα Α1, Α2 και Α3 μαζί, ή και κάτι ακόμη; Αυτό το ακόμη, μπορώ να το κάνω Α4, αδερφάκι των 1 έως 3; Αν αυτό το κάνω για όλους τους ενδιάμεσους κόμβους, μπορώ να καταλήξω σε μια οντολογία, όπου μόνο τα φύλλα έχουν πληροφορία;
αυτό ήθελε non-proportional font στο «σχήμα»…
ΕΡΩΤΗΣΗ: έχεις κατεβάσει το protege?
(Για να πειραματιστούμε πιο συγκεκριμμένα)
αν όχι, το κατεβάζεις από εδώ:
http://protege.stanford.edu/
Κι έχω μαζέψει συνδέσμους γι’αυτό εδώ:
http://del.icio.us/omadeon/protege
Αν μάλιστα δεις (όχι φορτώσεις γιατί φορτώνονται σαν στάνταρντ) τα παραδείγματα οντολογιών, ίσως αυτό που λες να είναι ορατό σαν δυνατότητα στην οντολογία για εφημερίδες, την «newspaper.pprj» σε ορισμένους κόμβους της. Π.χ. πήγαινε στον κόμβο «content», μετά «advertisement», και δες τα δύο παιδιά του «advertisement», που είναι «personals_ad» και «standard_ad». Παίξε με τα attributes που έχουν…
Η φαινομενικά απλή ερώτησή σου δεν έχει τόσο απλή απάντηση, πάντως νομίζω ότι σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται αυτό το «flattening» που λες, & σε άλλες όχι. Ουσιαστικά ακούγεται σαν ερώτηση meta-ontology.
Υ.Γ. Μπορεί να λείψω ξαφνικά αν με πάρουν τηλέφωνο κάτι φίλοι.
Συνήθως αν δεν λείπω απαντώ σχεδόν αμέσως στα σχόλια.
Τα ερωτήματά μου είναι ρητορικά, χάριν της συζήτησης.
Δεν αναμένω απαντήσεις σε αυτά, κυριολεκτικώς, όσο επιθυμώ να αναδείξω πτυχές της «μεγάλης εικόνας», στις οποίες βλέπω πολλές φορές να μη δίνεται η πρέπουσα σημασία.
Ο ορισμός, επί παραδείγματι, μιας νέας υποκλάσης, κατά τη σχεδίαση, γίνεται τόσο ελαφρά τη καρδία, που πολλές φορές εξοργίζομαι.
Έχω δουλέψει και με προτεζέ, και δεν με άρεσε 🙂
Εδώ σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι εύκολο να τεμαχίζει κανείς τον κόσμο. Το δύσκολο είναι να τον επαν-ενώσει.
Οπως ξέρεις όμως, ο Σημασιολογικός Ιστός έχει θεμέλιο τις τρίπλες.
Για όσους μας διαβάζουν και δεν το γνωρίζουν, «τρίπλα» είναι μια σχέση R ανάμεσα σε δύο αντικείμενα A και B:
A —-(R)—-> B
Δυστυχώς οι δομές που προτιμώ (George Spencer-Brown, Λογική Πολλαπλών Μορφών), όπως και ο δικός μου «αλγόριθμος Ιφιγένεια» δεν δουλεύουν με «τρίπλες». Κάτι μου λέει όμως ότι οι τρίπλες _μεταφράζονται_ στη δομή αυτή. Αν γίνει αυτό, θα είναι breakthrough, που θα απλουστεύσει πολύ τις οντολογίες και θα περιορίσει τις καταχρήσεις του categorisation (που σε απωθούν).
Με ενδιαφέρει να φτιάξω ένα bit-pattern array όπου οι σχέσεις και οι συνεπαγωγές ανάμεσα σε πάρα πολλές τρίπλες, κωδικοποιημένες σε αυτό το array, μπορούν να γίνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα (σε assembly ή -πιο μετά- με dedicated hardware).
Κάποια στιγμή πρέπει να απαλλαγούμε από περιττά υλικά και να πάμε σε πιο θεμελιώδεις καταστάσεις. Αυτό είναι άλλωστε ο πυρήνας των ονείρων κάθε σκεπτόμενου μαθηματικού ή computer scientist.