Open Money Manifesto (Μανιφέστο Ανοιχτού Χρήματος)

UPDATE: Δείτε την Ελληνική πρόταση: ΟΒΟΛΟΣ -Το νέο κοινωνικό νόμισμα, για μια εναλλακτική οικονομία, απάντηση στην χρηματοοικονομική κρίση

The problems with money stem entirely from how conventional money is normally issued – it is created by central banks in limited supply. There are three things we know about this money:

We know what it does – it comes and it goes. We know what it is – it’s scarce and hard to get. And we know where it’s from – it’s from «them», not us.

Electrum coin from Lydia (VI century)
Image via Wikipedia

These three characteristics, common to all national currencies, determine that we constantly have to compete for a share of the limited amount of the «stuff» that makes the world go round. This money can go anywhere, and so it inevitably does, leaving the community deprived of its means of exchange.

It is simply the nature of conventional money that by its coming and going it creates conditions of competition and scarcity, within and between communities.

So we have to scramble for money to survive, we are forced to compete for it, often ruthlessly. Intent on getting the most for the least, we strive for the best bargains, as individuals, businesses, non-profits, governments, and nations.

As a society, as a generation, it seems we are determined to have everything ourselves no matter what consequences our excesses and negligence bring for others, now and in the future.

We rely on this money. It seems there isn’t much choice, despite its evident failings. Some people have little or none and cannot do what they need to live in this world – some people have vast amounts of it and yet it seems to do them, and the world, no good.

And what’s it all about? A money that is scarce, runs away in all directions, and comes from «them». This money of theirs comes with many problems.

  • the problem of supply – how much money in circulation is «right» for the economy? Nobody seems to know how to keep he balance between too much and too little.
  • the problem of distribution – where is it? who has it and who hasn’t? is it where it’s needed? clearly not.
  • the problems of cost – costs of creation and security, operations and accounting, the costs of interest, the costs of the courts.

But above all, at a cost beyond counting, our monetarily driven behaviour has utterly disastrous effects on our society and the global environment.

That’s the bad news, but you probably knew it already. Now here’s the good news – all these problems can be fixed with money that’s better designed.

Money is just information, a way we measure what we trade, nothing of value in itself. And we can make it ourselves, to work as a complement to conventional money. Just a matter of design.

There is no good reason for a community to be without money. To be short of money when there’s work to get done is like not having enough inches to build a house. We have the materials, the tools, the space, the time, the skills and the intent to build … but we have no inches today? Why be short of inches? Why be short of money?

Open moneys are virtual, personal and free. Any community, network, business can create their own free money «free» as in free speech, free radical, freely available – but NOT free as in free lunch, or free ride. It’s not something you get for nothing.

Open money is money that must be earned to be respected. When you issue it, you are obliged to redeem it – your money is your word. It’s just a matter of your reputation in your community.

Open money is flat money. It confers no power of one over another, only one with another. Exploitation is no problem; when you have your own money, you can’t be bought and sold so easily. You can choose what you do to earn your money. And there’s no monopoly, all systems coexist in the same space. Flatter than flat – open money is superflat.

Open money is virtual and not limited. Physical things exist in space and time – which makes them limited – in number, mass, place. Virtual things don’t exist and need not respect any such limits.

So any and all things are possible in open money space any form at all. It’s just a matter of devising a scoring system for those who consent to using it – money is simply a social arrangement.

Of course, a system won’t work as a money unless it’s well designed. A scoring system that nobody wants to use isn’t a working money. So while there’s no limit to the moneys that can be conceived, not all moneys will work.

The new money that will work will be created by us, in sufficient supply to meet our needs, and in an open context so that all can contribute and be acknowledged. Open money will circulate within the networks and communities it serves, quite legally and virtually free, by design.

We believe that the problems that come from conventional money can be resolved with open money systems.

– where conventional money is scarce and expensive, the new money is sufficient and free.

– where conventional money is created by central banks, new money is issued by us, as promises to redeem – our money is our word.

– and where conventional money flows erratically in and out of our communities, creating dependencies that are harmful to the economy, society and nature, the new complementary money re-circulates, enabling business and trade.

So let’s fix the money problem and for the rest of the problems that we face in our world, let’s see what follows.

Just imagine …

– imagine having enough money, sufficient to meet all our needs.

– imagine a society and economy operating without any of the familiar monetary problems of poverty, exploitation, homelessness, unemployment, fear and stress.

– imagine a world where everyone can have work and pay, work and play.

– imagine clean air, water, and food – enough for all.

– imagine human society living in balance with the environment.

Too good to be true? Or maybe not? Maybe worth checking out?

These are our beliefs about open money, our ideas for developing open money systems, and our intent to act now to implement our beliefs…we invite you to sign on.

It isn’t a mission statement for anybody or any body. The statements aren’t owned by anyone or anything or intended to serve the interests of any individuals or organizations.

The purpose of the open money manifesto is self determined – it is inherent in its content.

  • it isn’t negotiated, nobody votes on it.
  • it’s not a matter of opinion, nor a political proposal.
  • its validity is based on the sense it makes in and of itself.

The concepts of open money aren’t owned by anyone.

The manifesto is an open set of ideas – the concepts are there for extension, development, refinement – we invite you to sign in.

The manifesto is an active document

  • it is a statement of observable evidence – there are problems with money;
  • it is a process of design – the problems with money can be easily fixed;
  • it is a declaration of intent – we are fixing them.

Related Links (human-picked):

Add to DeliciousAdd to DiggAdd to FaceBookAdd to Google BookmarkAdd to MySpaceAdd to NewsvineAdd to RedditAdd to StumbleUponAdd to TechnoratiAdd to Twitter

Reblog this post [with Zemanta]

33 comments

  1. Καλημερα Ομαδεωνα! Ευκαιρια να σχολιασω!

    Το προβλημα ειναι ακριβως αυτο που περιγραφεται:

    «the problem of supply – how much money in circulation is “right” for the economy? Nobody seems to know how to keep he balance between too much and too little.
    the problem of distribution – where is it? who has it and who hasn’t? is it where it’s needed? clearly not.
    the problems of cost – costs of creation and security, operations and accounting, the costs of interest, the costs of the courts.»

    Καμια οικονομικη θεωρια (του κυριου ρευματος) δεν εχει απαντησει ικανοποιητικα σε αυτο το κρισιμο ερωτημα. Πιστευω οτι οποιος ενδιαφερεται για ενα εναλλακτικο outlook στο χρημα και τον ρολο του στο παρον οικονομικο συστημα ειναι το εξης αρθρο:

    http://polyarchy.org/paradigm/english/money.html

  2. Δεν πειραζει. Εξαλλου οι εννοιες πιστωτικη ολιγαρχια και το «χρημα-οπως-το-γνωριζουμε» ειναι συνεδεμενες μεταξυ τους σαν να ηταν οξυγονοκολλημενες. Αμα καταπιαστεις με το ενα, βρισκεις το αλλο.

    • ΠΟΛΥ καλό εύρημα Penguin,

      To μεγαλύτερο (και πιο χρήσιμο) μέρος του ποστ αναφέρεται σε υλικά και τεχνικές ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ που… σε λίγα χρόνια ίσως φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες και σε μας (δυστυχώς)….

      Επίσης αναφερει στο τέλος και το Μπλογκ- ΠΗΓΗ του

      http://ferfal.blogspot.com/
      (μπαίνει στο blog-roll αμέσως…)
      (έγινε ΚΑΙ βιβλίο…)

  3. Δεν ξέρω, η αλεπού της φωτιάς μου έκαψε το πρώτο entry για τις αναμνήσεις του αργεντίνου ferfal.

    Συνιστώ να διαβάσετε το τρίτο κεφάλαιο με τις αναμνήσεις του. Καλωσηρθατε στην Ελλάδα του 2020.

  4. Γεια χαρά συνήθως το χρήμα που κυκλοφορεί στην οικονομία μετριέται με τα μεγέθη Μ1, Μ2, Μ3 , Μ4

    http://en.wikipedia.org/wiki/Money_supply

    η εξίσωση που μετράει την ποσότητα του χρήματος είναι η παρακάτων M V = P T

    http://en.wikipedia.org/wiki/Equation_of_exchange

    γύρω 1970 δημιουργήθηκε η σχολή των monetary economics αν και εγώ δεν την υποστηρίζω

    http://en.wikipedia.org/wiki/Quantity_theory_of_money

    http://en.wikipedia.org/wiki/Monetarism

    είμαι πιο πολύ των keynesian economics

    http://en.wikipedia.org/wiki/Keynesian_economics

    • Βασίλη,
      thanks για τα λινκ.
      Για τα Μ1, Μ2, Μ3, Μ4 έγραψε και κάτι εκπληκτικά ο μπλόγκερ Επίκουρος, π.χ. εδώ
      http://www.epicurus2day.gr/index.php/banks/101-2009-02-15-21-07-15
      γενικά λινκ για τον ίδιο μαζεύω εδώ
      http://delicious.com/omadeon/epicurus2day
      Τώρα…
      Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά ήταν ο πατέρας μου. από τους… καλούς της εποχής του (πέθανε πριν πολλά χρόνια)…
      …κι έτσι κληρονόμησα αρκετά βιβλία του, που… ξεσκονίζω τώρα (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ -χεχε). 🙂

      Πάντως ΚΑΙ για τον Κεϋνσιανισμό κρατώ μικρό καλάθι. Θα στα εξηγήσει καλύτερα ο Ντέννις (που σπουδάζει σοβαρά το θέμα) αν και -σε πρώτη φάση- σαν μη-ειδικός θα εκφράσω και σε σένα την επιθυμία μου να βρεθούν ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ οικονομικά, εναλλακτικές οικονομικές θεωρίες, καθώς και εναλλακτικά είδη χρήματος, ή και…. διαφορετικού τύπου Ελεύθερες Αγορές (σε αυτό ο Ντέννις έχει ιδιαίτερη αγάπη – ΝΟΜΙΖΩ)…

      Το γενικό λινκ όσων μαζεύω για «Alternative Ecomonics» είναι:
      http://delicious.com/omadeon/alternative-economics

      • Γεια σου Ομαδεωνα! Η αληθεια ειναι οτι το προβλημα των νεοκλασσικων οικονικων πρωτης γενιας (κατα κοσμον «νεοφιλελευθερων οικονομικων» στο να εξηγησουν το ΠΑΡΟΝ οικονομικο συστημα ειναι οτι εχουν καμποσες λανθασμενες υποθεσεις: υπαρξη τελειου ανταγωνισμου, τελεια πληροφορηση, ουδετεροτητα χρηματος και πολλα αλλα. Αμα αναλυεις ενα συστημα κρατικο-ολιγοπωλιακου καπιταλισμου σαν να ηταν ελευθερη αγορα – «τελεια ανταγωνιστικη» – ειναι φυσικο να μην μπορεις να κατανοησεις πως λειτουργει. Οι Κευνσιανοι εχουν δικιο πως αν αφεθει στην τυχη του το συστημα δεν θα αναρρωσει, αλλα εμενα η αναρρωση του συστηματος δεν με πολυκαιει …οπως θα εχεις καταλαβει βεβαια. Για αυτο ειμαι κατα του Κευνσιανισμου. Δεν πιστευω στον μυθο του «καλου κρατους» που εμποδιζει την «κακια, ανεξελεκτη, απληστη αγορα» και την θεοποιηση της σοσιαλδημοκρατιας. Αυτο ειναι μπουρδολογικος λαικισμος που πειθει μονο τους αφορητα «πουριτανους» «κοινωνικα ευαισθητους» αριστερους (και δεξιους απο οτι φαινεται). Εξαλλου ο σωστος Κευνσιανος οικονομολογος θα σου πει οτι η αγορα οπως την ξερουμε χωρις την παρεμβαση του Κρατους δεν στεκεται. Δεν εχει στοχο να την καταργησει, αλλα να την υποστηριξει-υποβοηθησει.

        Ο πραγματικος διχασμος των mainsteam οικονομολογων ειναι αναμεσα σε αυτους που γενικα πιστευουν οτι το κρατος με την παρεμβαση του βλαπτει την λειτουργια της καπιταλιστικης (ή νεο-μερκαντιλιστικης για τους πιο …φιλελευθερους) αγορας και σε αυτους που θεωρουν οτι χωρις την παρεμβαση του κρατους η ιδια αγορα ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΤΑΙ, και καταρρεει. Υπαρχει πλουσια και ιδιαιτερα επιχειρηματολογια στο θεμα και απο τις δυο πλευρες, αν θες …ελα να κανεις μαθημα δημοσιων οικονομικων στο ετος μου!

        Οσον αφορα το ζητημα Καπιταλισμο-Ελευθερη Αγορα-Σχεση μεταξυ των, πρεπει να ξεκαθαριστει το εξης: Ο Καπιταλισμος ΔΕΝ ειναι απλα ελευθερη αγορα. Ποτε δεν υπηρξε απολυτα ελευθερη αγορα, και ο καπιταλισμος ειναι ενα υπαρκτο συστημα. Αλλα χαρακτηριστικα του ειναι η υπαρξη αγορας εργασιας, το νομισμα ως μεσο ανταλλαγων, η ταση του για διαρκη οικονομικη μεγεθυνση και αλλα πολλα. Ο λογος που δεν δηλωνω «καπιταλιστης» (και δεν θα χα προβλημα να δηλωσω για λογους «πολιτικης ορθοτητας») δεν ειναι εξαιτιας του μισους μου για την ελευθερη αγορα (το οποιο ειναι ανυπαρκτο) αλλα μαλλον για ολα τα υπολοιπα χαρακτηριστικα. Τα οποια στοιχεια (οπως η αγορα εργασιας, η ταση για συνεχη αναπτυξη) ΟΝΤΩΣ μας βοηθησαν να προοδευσουμε (τουλαχιστον σε σχεση με τον φευδαρχισμο) και να ζουμε οι απλοι ανθρωποι καλυτερα απο τους αρχοντες σε αλλες εποχες. Το θεμα ειναι το εξης: Μηπως αυτα τα ΔΟΜΙΚΑ στοιχεια του καπιταλισμου τα οποια συντηρουνται σε μεγαλο βαθμο ΤΕΧΝΗΤΑ (ιδου ο ρολος του Κευνσιανισμου) αποτελουν ΕΜΠΟΔΙΟ για την περαιτερω προοδο; Ειναι η αγορα εργασιας το καταλληλοτερο μεσο για την διανομη εισοδηματος σε συνθηκες ελευθεριας; Και αλλα πολλα.

        Κατα τα αλλα ουτε για τον σοσιαλισμο οπως συνηθως νοειται εχω καμια συμπαθεια. Αν μη τι αλλο ειναι τρις χιλιαδες φορες χειροτερος απο τον καπιταλισμο (βλ. Μαο, Σταλιν). Εξαλλου το σωμα του «κρατικο-σοσιαλισμου» εχει εδω και καιρο ψοφησει και μας ταλαιπωρει πλεον μονο το φαντασμα του ο «αριστερος μαρθοβουρτσισμος» (ευρεως γνωστος ως «πολιτικη ορθοτητα»), ως ενας αντι-φιλελευθερος κρυπτο-πουριτανικος ηθικισμος που για μενα απλα αποβλακωνει τον μεσο πολιτη και δινει την ευκαιρια σε καθε φαρισαιο μικροαστο να προβαλλει την με φιλαρεσκεια την «κοινωνικη ευαισθησια» του. Για αυτον τον λογο ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ τον καθε δημοσιογραφισκο που καταδικαζει υποκριτικα τον «νεοφιλελευθερισμο» σε καθε ευκαιρια ενω ειναι υπαλληλος των πιο βρωμικων καπιταλιστων της Ελλαδας (Λαμπρακης, Μπομπολας και ΣΙΑ).

        • (Διορθωσεις ADMIN:
          «Αυτο ειναι αυτος μπουρδολογικος» —> «Αυτο ειναι μπουρδολογικος»

          «Δεν εχει στοχο να την καταργησει, αλλα να την υποστηριξει-ποβοηησει.» —-> «….υποβοηθησει»

          • Με καθυστέρηση έγιναν οι διορθώσεις που ζήτησες Ντέννις.

            Με το κείμενό σου συμφωνώ. Οπως ξέρεις τάσσομαι κατά της… αγοράς εργασίας, οπότε… το να αλλάξουν οι άνθρωποι αφεντικά δεν αλλάζει τίποτα! 🙂

            (o καθένας μας δεν είναι «ϊδιοκτήτης του εαυτού του». Είναι ο ΙΔΙΟΣ ο εαυτός του. Επομένως, πώληση και αγορά εργασίας -ιδανικά- ΔΕΝ θα πρέπει να υπάρχει. Θάπρεπε να υπάρχει… απλά εργασία ΜΑΖΙ με άλλους, για κοινό όφελος. Μια ελεύθερη αγορά χωρίς αγορά εργασίας μπορεί να κάνει κάποιους οικονομολόγους να γελάσουν, αλλά… άλλους ίσως τους συναρπάσει, έστω σαν άσκηση! -χεχε)

        • Dennis,
          δεν ξέρω αν το ξέρεις, αλλά… απόσπασμα αυτού ΕΔΩ του σχολίου το έβαλε σε ειδική τιμητική θέση στο μπλογκ του (αριστερή στήλη) ο LLS
          http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/
          Συγχαρητήρια, είναι από τα καλύτερά σου σχόλια (και συμφωνώ βέβαια)! 🙂

          ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ DENNIS V ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ OMADEON
          Εξαλλου το σωμα του “κρατικο-σοσιαλισμου” εχει εδω και καιρο ψοφησει και μας ταλαιπωρει πλεον μονο το φαντασμα του ο “αριστερος μαρθοβουρτσισμος” (ευρεως γνωστος ως “πολιτικη ορθοτητα”), ως ενας αντι-φιλελευθερος κρυπτο-πουριτανικος ηθικισμος που για μενα απλα αποβλακωνει τον μεσο πολιτη και δινει την ευκαιρια σε καθε φαρισαιο μικροαστο να προβαλλει την με φιλαρεσκεια την “κοινωνικη ευαισθησια” του. Για αυτον τον λογο ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ τον καθε δημοσιογραφισκο που καταδικαζει υποκριτικα τον “νεοφιλελευθερισμο” σε καθε ευκαιρια ενω ειναι υπαλληλος των πιο βρωμικων καπιταλιστων της Ελλαδας (Λαμπρακης, Μπομπολας και ΣΙΑ).

  5. Omadeon, τελικά ο «κύριος» Μιχάλης Καλόπουλος δε μας τα λέει ΚΑΘΟΛΟΥ καλά…

    Στο Facebook τον βρίσκω να’ναι μέλος σε ΟΛΑ τα νεοναζιστικά group, σε ΟΛΑ τα χουντικά group, ακόμη και σε group που υπερασπίζονται ΝΕΟΝΑΖΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΟΠΩΣ Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΖΑΚΟΣ.

    Αν αυτό το υποκείμενο τολμήσει να ξανασκάσει μύτη εδώ πέρα, θα φάει τρελό κράξιμο. Ουστ με τον κωλοφασίστα που μας καμωνότανε και τον καλό… Μια του φασίστα, δυο του φασίστα, έρχεται η ώρα που τον παίρνουμε είδηση. Γι’αυτό και ήταν πίτσι-πίτσι με το ΝΕΟΝΑΖΙ ΒΟΜΒΙΣΤΗ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΛΕΝΤΖΗ στα Θερμοπύλεια…

    Άντε μου και στο διάολο από εκεί ο εξυπνάκιας…

    • @!Αιρετικέ
      Καλημέρα σε σένα,
      και στους άλλους φίλους / φίλες..

      Είναι ΕΚΤΟΣ θέματος εδώ, αυτό το σχόλιό σου, αν και το θέμα σου είναι σοβαρό… (και το υβριστικό στυλ σου ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ… διότι ΔΕΝ είναι δυνατόν να αποκαλείς τον συγγραφέα κ. Καλόπουλο «υποκείμενο», επειδή έκανε τα ΤΡΑΓΙΚΑ λάθη που αναφέρεις. Η κριτική πρέπει να είναι ΠΟΛΥ αυστηρή, αλλά ΟΧΙ κι ΕΤΣΙ. Ο Καλόπουλος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ φασίστας, αλλά ξεχνάει τον Κανόνα «Φασισμός + Χ = Φασισμός» – που λέγαμε….)

      Προς το παρόν γράφω εδώ σαν πρώτη δοκιμή ένα σχόλιο με πολλά λινκ που προορίζεται για το YouPayYourCrisis blog:
      http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/04/blog-post_19.html
      (και για τα υπολοιπα θα επανέλθω σε λίγο):
      ___________
      σχόλιο στο οποίο ΑΠΑΝΤΩ:
      http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/04/blog-post_19.html?showComment=1271658652867#c7726108419962147017

      @Cynical
      Καλημέρα. Συμφωνώ με όσα είπες (στον LLS).

      Αλλά.. αδικείς ΠΟΛΥ τον Zizek. Εγώ εντόπισα ΤΕΡΑΣΤΙΑ σχέση όσων έγραψε κατά καιρούς με την Ελληνική Κρίση. Απλά λυπάμαι που μέχρι στιγμής ΔΕΝ εντόπισα να είπε τίποτα ο ίδιος, για το θέμα μας.

      Εν συντομία, ο Ζίζεκ και το έργο του μπορεί να ρίξει άπλετο φως στα εξής:
      1) Τη Χειραγώγηση των Ευρωπαίων (ιδίως Γερμανών) κατά των… Ελλήνων (σαν σύνολο) με το ιδιότυπο νέο είδος ρατσισμού που ο Ζίζεκ ονόμασε «Βαλκανισμό» (balkanism) (κατά των «ατίθασων Βαλκάνιων» γενικά. και κατά των Ελλήνων τώρα). Στη Γερμανία αυτό φούντωσε σε πραγματική _μάστιγα_ (και ΚΟΙΜΙΣΕ τους Γερμανούς για τις δικές τους οδύνες, π.χ. των μειωμένων / παγωμένων μισθών τους, φανατίζοντάς τους κατά 70% περίπου για το «όχι» για κάθε βοήθεια στην Ελλάδα).

      2) Τον τρόπο που χειραγωγήθηκε η κοινή γνώμη στην Ελλάδα π.χ. με τον…
      κουμπαρά των 2 παιδιών που σπάστηκε για να δωρίσουν… 20 ευρώ στο Ταμείο Εξόφλησης του Χρέους (νέο βίντεο και ποστ εδώ).
      (αυτό συνδέεται βέβαια και με το ποστ της Νέλλυ Ψαρρού, και με τις θεωρίες «Σοκ» της Naomi Klein, βέβαια)

      3) Τον τρόπο που πολλοί (φιλελεύθεροι) αυταπατώνται πως το πρόβλημα του Χρέους λύνεται χωρίς να θιγεί ο καπιταλισμός, μέσω μιας «Φιλελεύθερης Ουτοπίας» (για την οποία έγραψε πολλά ο Ζίζεκ).

      4) Την «κινεζοποίηση του Καπιταλισμού» (επί το αυταρχικότερον κλπ) που προωθούν οι πολιτικές του ΔΝΤ και του καπιταλισμού γενικότερα, στην εποχή μας.

      5) Τον τρόπο που μεγάλο μέρος της Αριστεράς, αντί να αντιπαρατίθεται ανατρεπτικά στον καπιταλισμό, απλώς… «ξεσκόνιζε τους όρχεις του» (σχετικό βίντεο ΕΔΩ).

      Κλπ. κλπ.

      Βέβαια συμφωνώ ότι δεν είναι ΑΜΕΣΑ χρήσιμος ο Ζίζεκ, διότι δεν δήλωσε τίποτε μέχρι στιγμής για την Ελλάδα, απ’ ό,τι ξέρω. Ε, καιρός να του στείλουμε κάνα… ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ μέηλ, να ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ! 🙂 (θα του γράψω ένα γράμμα αμέσως Cynical, αλλά θα στο στείλω πρώτα, να το εγκρίνουμε / βελτιώσουμε / προσ-υπογράψουμε ΟΛΟΙ, πριν το λάβει ο Ζίζεκ, έτσι ώστε το αίτημά μας προς τον ίδιο να έχει ΚΥΡΟΣ και ΒΑΡΥΤΗΤΑ)!

  6. Omadeon, κι εγώ νόμιζα ότι ο τύπος ξεχνάει ότι «Φασισμός + Χ = Φασισμός», αλλά όταν τον είδα να φιγουράρει σα μέλος στο group «FREE KAZAKOS» που ζητά την ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ του Παντελή Καζάκου, εκείνου του βρωμοφασίστα που δολοφόνησε εν ψυχρώ κάμποσους μετανάστες κατάλαβα ότι απλά ΕΙΝΑΙ φασίστας.

    • (*ακολουθεί σεντόνι, ελαφρώς παραληρηματικό, προς Αιρετικό*)

      Ο εχθρός του εχθρού μου μπορεί να είναι εν δυνάμει σύμμαχός μου σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, αλλά δεν είναι απαραιτήτως φίλος μου.
      Καλως ήλθες στον αληθινό κόσμο, Αιρετικέ.
      Ο Καλόπουλος είναι ελληνοκεντρικός και κοινωνικά αντιδραστικός. Το έχω διαπιστώσει και προσωπικά διαβάζοντας τα βιβλία του και η στάση του σε αυτά τα θέματα δε με εκπλήσσει. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι οι αιτιάσεις του κατά της απάτης του χριστιανισμού είναι εντελώς λάθος. Τουλάχιστον, όσον αφορά την τεκμηρίωση, στέκουν.
      Ακόμα και το απαραδέκτως απαράδεκτο ζωΟΟΔΕ σε μερικά θέματα γράφει σωστά και τεκμηριωμένα πράγματα, ΟΠΟΤΕ το βολεύει.

      Τελικά το μέσο-φορέας και το μήνυμα-μεταφερόμενο είναι πολύ πιο δεμένα και αλληλοεξαρτώμενα από όσο φαντάζεται κανείς.
      Και ίσως οι ψυχοϊστορικοί, οι μεταμοντέρνοι και ο Lakoff να έχουν πολύ μεγάλο δίκιο όταν λένε ότι η ορολογία που χρησιμοποιείται για να μεταφέρει το μήνυμα δίνει απο μόνη της έξτρα μηνύματα και πρέπει να μελετηθεί.

      Και για να το δέσω κάπως με το άρθρο: Γιατί εδώ και κάμποσους μήνες ο ΓΑΜΑΠ και οι συν αυτώ χρησιμοποιεί πολεμική, πεισιθάνατη («το πιστόλι είναι πάνω στο τραπέζι») και ενίοτε βιαιοσεξουαλική («δεν υπάρχει σάλιο») ορολογία και εικόνες; Γιατί;

  7. Eυχαριστω Ομαδεωνα

    Θα ηθελα να στειλω αυτο:

    http://homepage.newschool.edu/het//thought.htm

    Εφοσον λογω της οικονομικης κρισης το ενδιαφερον στην dismal science αυξανεται ισως καλο ειναι να ξερει ο απλος πολιτης τις διαφορες μεταξυ των οικονομικων σχολων.

    Επισης αυτη η πηγη μου αρεσει πολυ:

    http://www.econlib.org/index.html
    http://www.econlib.org/library/CEETitles.html

    Και να θυμαστε: Ισως δεν εχετε ενδιαφερον για την οικονομικη επιστημη, αλλα η οικονομικη πολιτικη ενδιαφερεται για εσας και ειδικα για …το πορτοφολι σας!

  8. By the way, Ομαδεωνα: Ωστε να μην παρεξηγηθω, δεν προτεινω οποιος δινει εργασια να πετιεται σε κανενα …γκουλαγκ. Δικαιωμα του οποιουδηποτε να δουλευει για καποιον αλλον. Το προβλημα ειναι οτι η αγορα εργασιας ειναι ο κυριος μηχανισμος διανομης του εισοδηματος για τους περισσοτερους απο εμας, και ειναι μια αγορα που ΠΟΤΕ δεν θα φτασει την πληρη απασχοληση μονη της. Η αγορα δεν ειναι μαγεια, αλλα διοικειται απο τους νομους της. Καθε φορα που η οικονομια τεινει σε πληρη απασχοληση, ολοι οι οικονομολογοι συμφωνουν οτι θα υποφερει μια μικρη κριση, επειδη η αυξηση των μισθων θα φερει μειωση των επενδυσεων και μειωση των κερδων. Και αυτο επειδη η φυσικη εντροπια της καθε οικονομικου μηχανισμου ειναι να παραγει αγαθα με τις πιο καλυτερες μεθοδους ωστε να επιτευχθουν τα καλυτερα δυνατα αποτελεσματα, οχι να δινει εργασια (πλεον «απασχοληση») στον μεγαλυτερο δυνατο αριθμο ανθρωπων με τον πιο σπαταλο δυνατο τροπο. Με αυτην την λογικη αμα θελουμε να πεταει η «οικονομια», ο καλυτερος τροπος ειναι να χρησιμοποιουμε πρωτογονα εργαλεια! Εκει να δεις πως θα απογειωθει …η «απασχοληση».

    Πιστευω οτι η ιστορια συνηγορει οτι η μισθωτη εργασια δεν θεσμοποιηθηκε μεσω μιας «φυσικης διαδικασιας», αλλα ηταν μια λυση που υιοθετηθηκε για να λυθουν τα προβληματα που οι φεουδαρχες και το αναδυομενο εμποροκρατικο κρατος ειχαν δημιουργησει, στερωντας απο τον δουλοπαροικο την ιδιοκτησια του.

    …Ο οποιος δουλοπαροικος, αν ζουσε με την τεχνολογια που εχουμε σημερα θα ηταν βασιλιας! Εδινε στον φεουδαρχη/ αρχοντα του μονο το 10% των αγαθων του, εν αντιθεση με τον συγχρονο δουλοπαροικο, εχμ… «πολιτη» εννοουσα, ο οποιος χανει το 50% του εισοδηματος του σε αμεσους και εμμεσους φορους, και αν προσθεσουμε το γεγονος και τα λοιπα rents (βλεπε σε wikipedia rent-seeking) που του επιβαλλει de facto η ολιγοπωλιακη δομη του συστηματος, τοτε ναι, καταλαβαινεις τον κρατικος καπιταλισμος και κρατικος σοσιαλισμος διαφερουν μονο στο οτι ο πρωτος σου απορροφα το 50%+ των πορων ενω σου αφηνει μερικες ελευθεριες ο αλλος σου παιρνει το 100% των πορων και δεν σου αφηνει καμια ελευθερια. Κορπορατισμος = Light σοβιετισμος, τελικα!

    • Dennis φυσικά συμφωνώ (άλλωστε το ξέρεις κι από άλλες συζητήσεις μας εκτός διαδικτύου)….

      Κι όπως σου είχα προτείνει ιδιωτικά κάποτε, επειδή η… μονοδιάστατη βελτιστοποίηση μίας και μοναδικής παραμέτρου (=το κέρδος) σε μια ελάχιστη μειοψηφία που κατέχει τα μέσα παραγωγής (=καπιταλιστές), είναι αιτία πολλών κακών…
      …το θέμα είναι να βελτιστοποιούνται ΠΟΛΛΕΣ παράμετροι σε πολλές διαστάσεις (κοινωνικής) ωφέλειας, μέσω της (Συν-)εργασίας ανθρώπων που επιδιώκουν το κοινό όφελος. Σε περίπτωση π.χ. που η αυτοματοποίηση της παραγωγής επιφέρει ΜΕΙΩΣΗ της ανάγκης εργατο-ωρών, ο μεν κερδοσκόπος καπιταλιστής ΦΥΣΙΚΑ και απολύει κόσμο (αφού δεν έχει λόγο να ΜΗΝ το κάνει αυτό, που αυξάνει τα κέρδη του)…
      …ενώ μία ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ παραγωγών που δουλεύει για το ΚΟΙΝΟ ΟΦΕΛΟΣ, μπορεί κάλλιστα να θεωρήσει σαν «κέρδος» (δηλ. ωφέλεια) την ΙΔΙΑ την εξοικονόμηση Ελεύθερου Χρόνου, λόγω αυτοματισμών. Αποτέλεσμα είναι…. μέσα στα πλαίσια της Κοινότητας, να ΜΗΝ πετιώνται ορισμένοι άνθρωποι στο σκουπιδοτενεκέ της ανεργίας, αλλά να αναβαθμίζεται η ΠΟΙΟΤΗΤΑ της ζωής όλων, αφού αυτό που για τον καπιταλιστή είναι απώλεια ή ζημία, για την κοινότητα είναι ΚΟΙΝΟ ΟΦΕΛΟΣ.
      (κλπ. κλπ.) 🙂

      • Υ.Γ. Υπάρχει και κάτι άλλο… που ξέχασα…

        Οτι η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ κατάσταση του Ανθρώπου περιλαμβάνει και τη Χαρά της Δημιουργικότητας. Επομένως…
        …σε μία ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ παραγωγών, ΟΤΑΝ προκύψει αύξηση του διαθέσιμου Ελεύθερου Χρόνου, λόγω Αυτοματοποίησης (κλπ)…
        …το πιο πιθανό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ π.χ. να… κάθονται και να μην κάνουν τίποτε κάποιες παραπάνω ώρες, αλλά -αντίθετα- πιο πιθανό είναι να αυξήσουν τις ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ τους εργασίες, οι οποίες είναι πιθανό να επιφέρουν και ένα ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ δημιουργικών αποτελεσμάτων.

        Δηλαδή… ο καπιταλισμός προχωράει ΜΟΝΟΔΙΑΣΤΑΤΑ και με ΤΥΦΛΟ γνώμονα το κέρδος (ελάχιστων) ενώ ο Κοινοτισμός (ή όπως αλλοιώς θέλουμε να τον ονομάσουμε… π.χ. «κομμουνισμό ελεύθερης αγοράς» -χαχα-)… προχωράει μέσα από ΑΦΘΟΝΙΑ πρωτογενούς δημιουργικότητας στην παραγωγή. Αξιοσημείωτη και σχετική με το θέμα μας εδώ, είναι και η νέα τεχνολογία ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ παραγωγής που μας θύμισε η Crazed Penguin στο σχόλιό της εδώ:
        https://omadeon.wordpress.com/2010/04/19/pasok/#comment-36748

        • ΒΤW Ομαδεωνα, Κριση …ταυτοτητας εχει πεισει στους κυκλους των «φονταμενταλιστων της αγορας». Η συζητηση για το αν ο ορος καπιταλισμος και/ή σοσιαλισμος ειναι σωστος ορος για να περιγραψει ενα συστημα εθελοντικων αλλαγων.
          Ιδου δυο γνωμες κατα του ορου καπιταλισμου:

          http://littlealexinwonderland.wordpress.com/2010/03/20/against-block-against-libertarians-against-capitalism/

          http://c4ss.org/content/670

          Kαι δυο γνωμες υπερ:

          http://www.lewrockwell.com/block/block153.html

          http://econlog.econlib.org/archives/2010/03/should_libertarians_oppose_capitalism.html

          (Δες και τα σχολια)

          Εγω προσωπικα καταλαβαινω παιρνω και τα επιχειρηματα των δυο πλευρων αρκετα σοβαρα. Η αποψη μου ειναι οτι οι οροι καπιταλισμος και σοσιαλισμος να πεταχθουν στο σκουπιδοτενεκε της ιστοριας, και να δημιουργηθει ενας εντελως νεος ορος – ο ορος «κομμουνισμος της ελευθερης αγορας» ειναι υπερβολικα αλλοκοτος. «Μουταλισμος» ειναι ενας ορος που προσωπικα θεωρω σωστο. Αυτο γιατι:

          1) Ο οροι σοσιαλισμος και αντι-σοσιαλισμος οχι μονο φερνουν μνημες ουκ αγαπητων φιγουρων, αλλα ειδικα σε χωρες οπως η Ελλαδα με εμφυλιους και αλλα τετοια ωραια, η «συζητηση» πανω σε αυτα τα ζητηματα συχνα αποδομειται στο ποιος εσφαξε τους λιγοτερους. Νομιζω οτι η ορθη σταση πανω σε αυτο το ζητημα ειναι να τονισεις οτι ιστορικα ο στοχος ολων των κομματων δεξιων και αριστερων ειναι να φερουν δυναμη στην παραταξη τους. Η ιστορια εχει δειξει οτι τοσο η ιστορικη αριστερα και δεξια εχουν παραγει εξισου φρικαλεα πειραματα. Οποιος το αρνειται αυτο ή παει να το σχετικοποιησει ειναι κομματοσκυλο.

          Οσον αφορα το διπολο καπιταλισμος/αντι-καπιταλισμος το προβλημα ειναι οτι και οι δυο πλευρες δεν ειναι «αγιες» αλλα ουτε εντελως λαθος ταυτοχρονα. Το προβλημα ειναι οτι υπαρχουν δυο ειδη αντι-καπιταλισμου, ο ενας απλα θελει να κρατησει να καλα του χαρακτηριστικα του (π.χ. ατομικη ελευθερια, τεχνολογικη αναπτυξη, διεθνες εμποριο) και να πεταξει τα κακα του χαρακτηριστικα. Απο την αλλη αυτοι που αντιτιθενται στον καπιταλισμο επειδη ειναι αντιθετοι στα καλα του χαρακτηριστικα, και οχι σπανια -θεωρητικα και πρακτικα – υπερ των κακων του χαρακτηριστικων (βλ. Χιτλερ, Σταλιν). Το ιδιο συμβαινει στο αντιθετο στρατοπεδο (με διαφορετικες δυναμικες βεβαια). Ο ορθολογικοτερος τροπος αντιμετωπισης αυτου του προβληματος ειναι να δειξεις στην καπιταλιστικη παραταξη πως ο καπιταλισμος ως «τελειος ανταγωνισμος» ανηκει στο χρονοντουλαπο την ιστοριας, και οτι ο «νεοφιλελευθερος» ρεφορμισμος δεν μπορει να τον αναστησει γιατι δεν χτυπα βασικες παραμορφωσεις (ειδικα στα τραπεζικα ζητηματα) ή καλυπτει αλλες (οπως συχνα γινεται με τις ιδιωτικοποιησεις και την πολιτικη της απορρυθμισης). Οσον αφορα τους αντικαπιταλιστες, ενα μεγαλο μερος απο αυτους συχνα αναλωνεται στην νοσταλγια παλαιων δομων παραγωγης ή σε εναν ασκοπο ιδεαλισμο, που συχνα οδηγει σε «πολιτικα τερατα». Επαναφορα στην πραγματικοτητα ειναι ο καλυτερος τροπος με παραπομπη στην ιστορια και στην οικονομικη επιστημη. Η καλυτερη στρατηγικη ειναι να τους πεισεις οτι αν υιοθετησουν αυταρχικες ιδεες τα χειροτερα στοιχεια του συστηματος της αγορας θα εμφανιστουν και σε αντι-καπιταλιστικες δομες. Η ιστορια εχει επισης παραγει γνωστες περιπτωσεις: Ναζιστικη Γερμανια, Σοβιετικη Ενωση κτλ.

          Ή -το καλυτερο απο ολα- ασε τους να ονομαζονται οπως θελουν αρκει οι σκεψεις τους να ειναι στο σωστο μονοπατι. Οι πραξεις μετρανε και οχι οι λεξεις!

          Ισως γραψω ενα σχολιο ονομαζομενο εξης: ο Οδηγος του Εξυπνου Ριζοσπαστη στις Πολιτικες Θρησκειες, ωστε να ξεχωριζεις τον «καλο» κομμουνιστη, φιλελευθερο, πατριωτη, αναρχικο και παει λεγοντας απο τον «κακο» κομμουνιστη, φιλελευθερο κτλ.

          • Χμ…. με κάποιες επιφυλάξεις εδώ, συμφωνώ.
            Αλλωστε εκφράζεις περισσότερο αποστροφή, μέσα σε αυτό το σχόλιο, παρά μια συγκεκριμμένη ιδέα.

            Ο κίνδυνος στο σχόλιο αυτό όμως είναι να εξομοιώσεις αριστερά και δεξιά, το οποίο είναι μια αντιδραστική (ή απο-προσανατολιστική) απο-πολιτικοποίηση, όπως θάλεγε -σίγουρα- κι ο Ζίζεκ. Αξίζει να ψάξεις στα βιβλία του Ζίζεκ (που σου έστειλα πριν καιρό) κάποιο από αυτά όπου αναλύει και συγκρίνει σταλινισμό με φασισμό και εξηγεί τις θεμελιώδεις διαφορές ανάμεσά τους. Παρόλο που καταδικάζει αμφότερους, εξηγεί επίσης (ΠΟΛΥ καλά νομίζω) το γιατί ο φασισμός είναι χειρότερος του σταλινισμού. Δυστυχώς όμως πρέπει να ΨΑΞΩ για να βρω το σχετικό βιβλίο (του οποίου έτυχε να διαβάσω μόνο αποσπάσματα, κάποιες σελίδες σχεδόν στην τύχη)….

            Προσωπικά θεωρώ τον όρο «Κομμουνισμό της Γνήσιας Ελεύθερης Αγοράς» ενδιαφέροντα – έστω σαν ΠΡΟΚΛΗΣΗ και αποδόμηση κατεστημένων εννοιών. Οπως ξέρεις τείνω να σκέπτομαι «from first principles» – ακόμη και από μηδενική βάση όλα αυτά τα πράματα….

            Ισως επανέλθω σε αυτό το σχόλιό σου…

            Υ.Γ. Δες τη νέα μου απαντηση (και… είδηση που σου φέρνω) εδώ
            https://omadeon.wordpress.com/2010/04/17/open-money-manifesto/#comment-36805
            χεχε

  9. Γεια χαρά πάντος απο τις λίγες φορές που έχει πετύχει κάτι δημιουργικο και σε άγριες εποχές γύρω στο 1800 ήταν ένα πείραμα σε κοινοτητα που είχε κάνει ο robert owen στο Νew Lanark σε αυτό το πείραμα αναφέρεται στο βιβλίο του

    Robert Heibroner

    http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Heilbroner

    το

    http://en.wikipedia.org/wiki/The_Worldly_Philosophers

    http://www.books.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=39710

    το οποίο το θεωρώ πάρα πολύ καλό για ένα αναγνώστη οποίος θέλει να καταλάβει στο περίπου τι γίνεται στα οικονομικά κτλ

    • Ενδιαφέροντα όλα αυτά, Βασίλη και ευχαριστώ (γιατί δεν τα ήξερα)… Από μία ματιά πάντως που έρριξα στο πρώτο λινκ, είδα κι αυτά

      Though an outspoken socialist for nearly his entire career, Heilbroner famously wrote in a 1989 New Yorker article:

      Less than 75 years after it officially began, the contest between capitalism and socialism is over: capitalism has won…Capitalism organizes the material affairs of humankind more satisfactorily than socialism.[1]

      He further explained in Dissent in 1992 that «capitalism has been as unmistakable a success as socialism has been a failure»[2] and complimented Milton Friedman, Friedrich Hayek, and Ludwig von Mises on their insistence of the free market’s superiority. He emphasized that «democratic liberties have not yet appeared, except fleetingly, in any nation that has declared itself to be fundamentally anticapitalist.»[3]

      He was a trustee of the Economists for Peace and Security.

      Ε, ντάξει… Εφτασε σε γνωστά συμπεράσματα, ένα ΜΕΡΟΣ των οποίων είναι λογικό (σχεδόν κοινότοπο) αλλά… δεν με ικανοποιεί, δηλαδή… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυτό που ΨΑΧΝΩ….
      (κι ένα άλλο μέρος των ιδεών του μπορώ να φανταστώ πως είναι και λανθασμένο, αν και δεν το επιβεβαίωσα ακόμη).

      (εκείνο που βρίσκω… ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟ είναι τα συγχαρίκια που έδωσε στον «Πατέρα κάθε κακού» Μίλτον Φρηντμαν. Εκεί διαφωνώ απολύτως, έχασε τη μπάλα μάλλον και επαινεί το…. γρασίδι στο γήπεδο! 🙂 – Κι είμαι σίγουρος ότι η φίλη μας Crazed Alien Penguin θα έχει να του… σούρει πολλά, για αυτό το κραυγαλέο… ΑΤΟΠΗΜΑ που έκανε! χεχε)

    • vasili

      Το βιβλιο αυτο μολις προχθες το πηρα. Το χρησιμοποιουμε στο μαθημα «Σχολες Οικονομικης Σκεψης». Ειναι πολυ καλο και ευκολοδιαβαστο (μεχρι και βιβλιο παραλιας το λες). Το προτεινω.

  10. Eυχαριστω και καλημερα Ομαδεωνα, το εχω δει. Θα ευχαριστησω τον LLS o ιδιος. Οσον αφορα Ζιζεκ και αντι-σταλινισμο εχω διαβασει μια αναρτηση του LLS πανω στο θεμα. Συμφωνω οτι ο αντι-σταλινισμος του συρμου ειναι ενα προβλημα:

    Δες εδω:

    http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2008/11/blog-post_17.html

    Για εμενα το προβλημα δεν ειναι τοσο η ηθικη εξισωση σταλινισμου και φασισμου, οσο η εξισωση που θα κανει το κατεστημενο, οτι οποιαδηποτε αντιδραση στο παρον οικονομικο συστημα θα οδηγησει σε αναστηλωση σταλινοειδων καταστασεων. Επισης, εχω προβλημα με την εξισωση του κομμουνισμου με τον τον σταλινισμο. Για τον κομμουνισμο εγραψαν πολλοι αξιολογοι πολιτικοι φιλοσοφοι, οπως και ο Κροποτκιν. Δεν μιλαει στα κειμενα του για γκουλαγκ και κεντρικο σχεδιασμο. Δες εδω:

    http://www.panarchy.org/kropotkin/economics.html

    Πραγματικα δεν θα ειχα προβλημα να δεχτω οτι ο σταλινισμος ειναι καλυτερος απο τον φασισμο. Το θεμα ειναι: με ποια κριτηρια; Θα μου επιτρεψεις να μεινω ελαφρως …ξεροκεφαλος σε αυτο το θεμα μεχρι να πειστω για το αντιθετο. Εχω δει πολλους κομμουνιστες να υπερασπιζονται απανθρωπα καθεστωτα με αρκετα αλαζονικο και ηθικιστικο τροπο και μου την εχουν δωσει ελαφρως στα …νευρα. Οποτε ισως εχεις δικιο οτι ειμαι biased. Αλλα το ιδιο μου την σπαει και στις φασιστικες απολογητικες που βρισκω οτι εχουν ιδιο υφος. Ελπιζω οτι κατανοεις την λογικη μου.

    Το προβλημα του αντισταλινισμου ειναι οτι χρησιμοποιειται ως απολογητικη του παροντος συστηματος, αλλα στο δικο μου «ιδεοπλεγμα», ο «υπαρκτος» ειναι μια ακραια και αποτυχημενη εκδοχη του συγκεντρωτισμου της δυναμης στην ηγεμονουσα ταξη κατα τους τελευταιους αιωνες. Οποτε ο αντι-σταλινισμος (οπως και ο αντι-φασισμος) μπορει να χρησιμοποιηθει κατα του κατεστημενου, απλα πρεπει να ενταχθει σε ενα ευρυτερο μοντελο που να περιλαμβανει και το συγχρονο δυτικο συστημα διακυβερνησης, ωστε να μπορεις να αντιτιθεσαι και στα τρια χωρις να ειναι αναγκη να αλλοιωσεις τa «first principles» σου.

    • Dennis, hi,
      γράφω εκτός έδρας με λαπτοπ και θα επανέλθω αργότερα….
      Προς το παρόν θα σου πω εν ολίγοις ΤΙ νομιζω ότι είναι η διαφορά νο.1, ανάμεσα σε Σταλινισμό και Φασισμό. Ο πρώτος είχε ανάγκη ψευδο-ορθολογικής δικαιολόγησης των τεράστιων εγκλημάτων του, μέσα από π.χ. τις γνωστές δίκες της Μοσχας του 1936, διότι ήθελε να παρουσιάσει συνέπεια σε κάποιες αρχές,, τις οποίες ΔΕΝ τηρούσε αλλά πρόβαλλε. Ο δεύτερος πολύ απλά εγκληματούσε χωρίς να νοιώθει την ανάγκη να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Υπάρχουν και άλλες διαφορές φυσικά.
      (θα επανέλθω, μετά κάποιες… βουτιές στη θάλασσα).

  11. Ενα στέλεχος του IMF εξομολογείται ( ή αλλιώς «χωρίς την πουτάνα ρουφιάνα δε γίνεται»):

    http://www.theatlantic.com/magazine/archive/2009/05/the-quiet-coup/7364/

    Όλες οι κρίσεις που αντιμετώπισε είναι οι ίδιες (μισή αλήθεια βέβαια, γιατί πρέπει να προσέχουμε τα φιλαράκια μας, αλλά ξέρουμε να συμπληρώσουμε):

    «Typically, these countries are in a desperate economic situation for one simple reason—the powerful elites within them overreached in good times and took too many risks. Emerging-market governments and their private-sector allies commonly form a tight-knit—and, most of the time, genteel—oligarchy (Σημείωση: Με μιά λέξη ελληνιστί «Διαπλοκή»), running the country rather like a profit-seeking company in which they are the controlling shareholders. When a country like Indonesia or South Korea or Russia grows, so do the ambitions of its captains of industry. As masters of their mini-universe, these people make some investments that clearly benefit the broader economy, but they also start making bigger and riskier bets. They reckon—correctly, in most cases—that their political connections will allow them to push onto the government any substantial problems that arise. »
    […Παράδειγμα Ρωσσίας, για να μη γίνει υπέρδιπλο το σεντόνι]

    «But inevitably, emerging-market oligarchs get carried away; they waste money and build massive business empires on a mountain of debt. Local banks, sometimes pressured by the government, become too willing to extend credit to the elite and to those who depend on them. Overborrowing always ends badly, whether for an individual, a company, or a country. Sooner or later, credit conditions become tighter and no one will lend you money on anything close to affordable terms. »

    (Σας θυμίζει τίποτε;)

    «The downward spiral that follows is remarkably steep. Enormous companies teeter on the brink of default, and the local banks that have lent to them collapse. Yesterday’s “public-private partnerships” are relabeled “crony capitalism.” With credit unavailable, economic paralysis ensues, and conditions just get worse and worse. The government is forced to draw down its foreign-currency reserves to pay for imports, service debt, and cover private losses. But these reserves will eventually run out. If the country cannot right itself before that happens, it will default on its sovereign debt and become an economic pariah. The government, in its race to stop the bleeding, will typically need to wipe out some of the national champions—now hemorrhaging cash—and usually restructure a banking system that’s gone badly out of balance. It will, in other words, need to squeeze at least some of its oligarchs. »

    Αυτός το λέει, ο ΓΑΜΑΠ θα το ακούσει, ή απλώς θα βαφτίσει, ως είθισται κάποια μαρίδα «ολιγάρχες» και θα τη θυσιάσει προς εξευμενισμό του ΔΝΤ?

    «Squeezing the oligarchs, though, is seldom the strategy of choice among emerging-market governments. Quite the contrary: at the outset of the crisis, the oligarchs are usually among the first to get extra help from the government, such as preferential access to foreign currency, or maybe a nice tax break, or—here’s a classic Kremlin bailout technique—the assumption of private debt obligations by the government. Under duress, generosity toward old friends takes many innovative forms. Meanwhile, needing to squeeze someone, most emerging-market governments look first to ordinary working folk—at least until the riots grow too large. »

    Δε θα το ακούσει. Δεν εκπλήσσομαι καθόλου μα καθόλου…
    (Μετ’επιφυλάξεως πάντα..)
    Ακόμα και ο επίτροπος του ΔΝΤ τους έχει πάρει χαμπάρι και έχει την στοιχειώδη τσίπα να τους κράξει, έστω και για το ξεκάρφωμα.

    Δεν το λέει βέβαια ανοιχτά ότι ο σκοπός του εργοδότη του είναι να αντικαταστήσει τους ολιγάρχες του κράτους-θύματος με τους εμπορικούς αντιπροσώπους μεγαλύτερων ολιγαρχών, αλλά ούτε και τον περίμενα («να το κοιτάξεις το ζήτημα γιατί είναι φίλοι μας αυτοί»).

    Ας αφήσω εδώ την κοπυπάστα σοκολατίνα, γιατί παραέγινε βαριά. Το άρθρο θέλει τύπωμα, διάδοση και αρχειοθέτηση.

    • Penguin, εκπληκτικό το κείμενο…
      πραγματικά αξίζει να τυπωθεί και να μοιραστεί μεταφρασμένο.

      Θα δώσω το link (και αποσπάσματα) αργότερα και στο YouPayYourCrisis blog (αν δεν προλάβεις… εσύ ή κάποιος άλλος να τους το δώσει)….

      Τα λέμε ! 🙂

  12. Το ενδιαφέρον (και λίγο βρώμικο) βιογραφικό του παραπάνω πρώην στελέχους του ΔΝΤ στην Βικιπαίδεια:
    http://en.wikipedia.org/wiki/Simon_Johnson_%28economist%29

    Προσωπική μου εικόνα, ο εν λόγω κύριος ανήκε στο επιστημονικό και όχι στο πολιτικό προσωπικό του ΔΝΤ, οπότε μάλλον είχε ρόλο συμβουλευτικό.

    Το προσωπικό του μπλόγκ είναι εδώ:
    http://baselinescenario.com/

    και μια αναζήτηση για τον όρο Greece θα βγάλει τα πόστ με τις απόψεις του (δεν μας βλέπει και πολύ καλά απ’ όσο διάβασα).

    • Καλημέρα Penguin.

      Λοιπόν…. η κακοήθεια του ΔΝΤ είναι κάτι που βγαίνει στη φόρα ξανά και ξανά. Π.χ. σε ένα παλιό άρθρο του New Stateman για την καταστροφή από το ΔΝΤ της Ζάμπια
      http://www.newstatesman.com/200405240018

      A conspiracy of the rich – Barbara Gunnell (Published 24 May 2004)
      There’s lots of ruin in a country, it is said. But only the IMF could turn one of Africa’s wealthiest nations into one of its poorest in just 20 years
      […]
      It is a strange modus operandi for an organisation that polices the global economy, inflicts good governance and democratic accountability on sovereign states and boasts at length on its website of its supposed transparency.
      […]
      The Zambian privatisations of the 1990s were hailed by the World Bank as the most successful in sub-Saharan Africa – by which it meant merely that there were alot of them. During that decade, poverty and child mortality increased and the uptake of primary education fell. In the UN league table of development, the country fell from 130th in 1990 to 163rd in 2001.
      […]
      Behind the high-handedness lie certain assumptions: give aid without conditions and corrupt leaders will squander it; forgive debts and poor countries will simply borrow with no thought to the future. Above all, the rich west knows best.
      […]
      The World Development Movement‘s authors lay the blame for Zambia’s plummeting fortunes squarely on the IMF and recommend immediate cancellation of Zambia’s debts.
      The IMF should also ask itself a simple question. Why did 20 years of aggressive intervention fail to improve the lives of some of the poorest people in the world?

      Το βρήκα με αναζήτηση επειδή μου έστειλαν λινκ σε μεταφρασμένη εκδοχή του άρθρου, στο «Antinews»
      http://www.antinews.gr/?p=41766

      Η δράση του ΔΝΤ: Η περίπτωση της Ζάμπια
      Όπως λένε κάποιοι, μόνο το ΔΝΤ μπορεί να μετατρέψει ένα από τα πλέον πλούσια αφρικανικά κράτη σε ένα από τα πιο φτωχά του κόσμου, μέσα σε μόλις 20 χρόνια. Υποτίθεται πως το ΔΝΤ αστυνομεύει τη παγκόσμια οικονομία, επιβάλλει χρηστή διοίκηση και δημοκρατικές επιλογές σε κράτη που τα χρειάζονται, και φημίζεται για τη διαφάνειά του. Πίσω όμως από αυτή τη δημόσια εικόνα, κρύβονται πολλά. Η βραχυπρόθεσμη οδύνη που υφίστανται όσα κράτη χρειαστούν τη βοήθεια του ΔΝΤ, είναι γνωστή. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι η παντελής έλλειψη μέλλοντος για οποιαδήποτε χώρα βρεθεί στην ανάγκη του. Μια μελέτη του Παγκόσμιου Κινήματος Ανάπτυξης (World Development Movement), που δημοσιεύτηκε το 2004 σχετικά με τις επιπτώσεις του ΔΝΤ στη Ζάμπια, μας δείχνει καθαρά τις συνέπειες της παρέμβασης του.
      […]
      Οι ιδιωτικοποιήσεις χαιρετίστηκαν από τη Παγκόσμια Τράπεζα ως άκρως πετυχημένες. (Αυτό απλά σημαίνει πως έγιναν πολλές). Στη διάρκεια της δεκαετίας που ακολούθησε, η φτώχια και η παιδική θνησιμότητα ανέβηκαν, ενώ η παιδεία και η περίθαλψη έπεσαν. Στο κατάλογο οικονομικής ανάπτυξης που συντάσσει ο ΟΗΕ, η Ζάμπια έπεσε στο νούμερο 163 το 2001, από το νούμερο 130 που ήταν το 1990. Όλα αυτά όμως δεν εμπόδισαν το ΔΝΤ να συνεχίσει την αποστολή του. Και έτσι οι ιδιωτικοποιήσεις επεκτάθηκαν και σε κρίσιμους τομείς όπως αυτός της ηλεκτροδότησης και των μεταφορών.
      […]
      Το Παγκόσμιο Κίνημα Ανάπτυξης ρίχνει το φταίξιμο για τη κατάντια της Ζάμπια εξ ολοκλήρου στο ΔΝΤ. Και το ερώτημα που του απευθύνει είναι το πολύ απλό: Γιατί μετά από 20 χρόνια επιθετικών παρεμβάσεων, οι ζωές των κατοίκων της Ζάμπια χειροτέρεψαν αντί να βελτιωθούν;

      _______
      Υ.Γ.
      Ας ξεκαθαρίσω επίσης ότι δεν είμαι… οπαδός του Αντινιουζ. Κάθε άλλο, ίσα-ίσα με ενοχλεί πολύ, ορισμένες φορές, και τους θεωρώ λίγο-πολύ ταυτισμένους με το μισητό Δίκτυο 21, ενώ κάνουν ΚΑΙ διάφορες… ζαβολιές, όπως π.χ. τώρα που ΔΕΝ δίνουν σύνδεσμο στο πρωτότυπο άρθρο. Ομως στην κατάσταση που ζούμε, με την τεράστια προπαγάνδα και τη διαπλοκή των ΠΑΣΟΚων, προσφέρουν ΚΑΙ αυτοί ΠΟΛΥΤΙΜΟ υλικό αρκετά συχνά…
      _______
      Υ.Γ.2 Κάνανε μάλλον υπερβολικά ελεύθερη μετάφραση, παράλειψαν τμήματα του άρθρου, αλλάξανε και τον τίτλο, ΔΕΝ ανάφεραν τη συγγραφέα, κλπ. κλπ. (αλλά ευτυχώς ΔΕΝ έπαθε μεγάλη ζημιά το ΝΟΗΜΑ του άρθρου)

Αφήστε απάντηση στον/στην vasillis Ακύρωση απάντησης