Κριτική στις 10 Στρατηγικές Χειραγώγησης (μια Μεγάλη Απάτη) Noam Chomsky’s 10 media manipulation strategies are a hoax!

Noam Chomsky

Αυτή την απάτη, που… έχαψαν αμάσητη πολλοί… 🙂 την αποκάλυψε η  Enfant De L’Haute Mer (πρώτη φορά στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα) με την ανάρτηση: «Chomsky: ουδέποτε έγραψα τις «10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» ή το hoax της χρονιάς !»

• English Section: Please click HERE.
  

…Το κείμενο μου φάνηκε (λέει ο Bricmont) ότι υπεραπλουστεύει και διαστρεβλώνει την σκέψη του Chomsky, και μια που δεν έβρισκα το αγγλικό πρωτότυπο και για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο. Ιδού η απάντησή του: «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά… […]
Η προφανής επιτυχία αυτού του κειμένου, δείχνει ξεκάθαρα την παρανόηση της σκέψης του Chomsky σχετικά με την «χειραγώγηση», τόσο εκ μέρους μερίδας υποστηρικτών του, όσο και εκ μέρους των πολέμιών του…

Πρόκειται για έναν υποτιθέμενο δεκάλογο που -δήθεν- «έγραψε ο Τσόμσκυ», ενώ… όχι μόνο ΔΕΝ τον έγραψε, αλλά και δεν θα μπορούσε ποτέ να τον είχε γράψει, για κάποιους… σοβαρούς λόγους που πρέπει να διαβάσετε πιο κάτω , μπας και… βάλετε μυαλό, όσοι χάψατε το μύθο. 🙂 Βέβαια… έχετε σοβαρό ελαφρυντικό: -Ο δεκάλογος είναι πειστικός! Ακόμη κι εγώ, όταν τον πρωτο-διάβασα, αναρρωτήθηκα ΑΝ είναι πραγματικά του Τσόμσκυ («ή μήπως έγινε κάνα λάθος» -σκέφτηκα- και θα δείτε ΓΙΑΤΙ), αλλά έτεινα να συμφωνήσω μαζί του, σαν πρώτη αντίδραση, όπως όλοι. Το αστείο είναι ότι -άθελά του- ο αρχικός συντάκτης του δεκαλόγου κατάφερε ακριβώς αυτό που… καταγγέλλει ο ίδιος ο δεκάλογος: Χειραγώγησε επιτυχώς τους πάντες, πιο αποτελεσματικά από τις ίδιες τις  «10 στρατηγικές χειραγώγησης», οι οποίες… ανεξάρτητα από το (αποδεδειγμένο) γεγονός ότι ΔΕΝ γράφτηκαν από τον Τσόμσκυ, είναι (κατά το 75% περίπου)… μούφες (αν τις αναλύσετε καλά) και ΕΚΕΙ -δυστυχώς- την… πατήσατε όλοι και όλες ανεξαιρέτως (κι εγώ… μαζί σας, βέβαια… εν μέρει). 😉  Εεεμ, ΤΙ είμαι; -Αλάνθαστος… παψ; Δεν το πιστεύετε; ΟΚ, ελπίζω να πεισθείτε σε λίγο! Βέβαια… ΔΕΝ είναι όλος ο δεκάλογος εντελώς λάθος. Κάθε «στρατηγική χειραγώγησης» (πλην της δεκάτης που είναι σκέτη μούφα) έχει και σημαντικό ποσοστό αλήθειας, μαζί με ένα ποσοστό πλάνης που περνάει απαρατήρητο, έτσι ώστε ο αναγνώστης καταπίνει το αποτέλεσμα σαν σύνολο, χωρίς να ξέρει ότι την πάτησε σαν… αγαθιάρικο σκυλάκι που βρήκε… νόστιμα  λουκανικάκια, μη γνωρίζοντας ότι περιέχουν φόλα!  😈 Οταν διαπίστωσα ότι ο δεκάλογος είναι ψεύτικος, το πρώτο που υπέθεσα είναι ότι ο συγγραφέας του είναι… Μεγάλος Φαρσέρ, με πολλή μαγειρική μαεστρία, έτσι  ώστε να τρώμε τα λουκανικάκια του ένα-ένα, με αυξανόμενες (αλλά αρχικά μικρές) δόσεις… φόλας,  μέχρι που -στο τέλος- τρώμε απρόσεκτα και τη «στρατηγική Νο.10» χωρίς να  πάρουμε  χαμπάρι ότι είναι…. σκέτη φόλα 100% (μόνο γεύσης λουκάνικου… χωρίς κρεατάκι). (Γουφ-γουφ, αρφ-αρφ…)

Βέβαια, ο δεκάλογος δεν είναι φάρσα. Το 2002, κάποιος Γάλλος… αναρχο-θεοσοφιστής(!), o Sylvain Simsit, γνωστός  παρανοϊκός συνωμοσιολόγος (που πιστεύει ότι… μας κυνηγάνε εξωγήϊνοι, κλπ. αν δείτε το σχόλιο ΕΔΩ) τον έγραψε για να εκφράσει τις ιδέες του, αλλά… (ίσως) θέλησε να του προσθέσει κύρος, παρουσιάζοντάς τον ψευδώς σαν κείμενο «του  Noam Chomsky». Για τις λεπτομέρειες της γέννησης  και της εξάπλωσης του δεκαλόγου, διαβάστε το ποστ της Enfant De L’Haute Mer «Chomsky: ουδέποτε έγραψα τις «10 στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών». Εδώ, θα ασχοληθούμε όμως με τον ίδιο το δεκάλογο, εντοπίζοντας τις… φόλες, δηλαδή τα λανθασμένα στοιχεία του, που… σχεδόν κανείς δεν έκατσε να αναλύσει και να κριτικάρει συστηματικά.

Πριν προχωρήσουμε στην κριτική ανάλυση, θα ήθελα όμως να πω ότι πάρα πολλά blogs και sites (ελληνικά και ξένα) εξακολουθούν να έχουν αναρτημένες αναδημοσιεύσεις του δεκαλόγου χωρίς τη διόρθωση (ότι δεν ειναι του Τσόμσκυ). Μέχρι και χθεσινή αναδημοσίευση βρήκα (σε βραζιλιάνικο site) που δεν έχει ιδέα ότι ο δεκάλογος δεν είναι του Τσόμσκυ. Επίσης διαπίστωσα ότι…. οι περισσότεροι που έκαναν τη διόρθωση, δεν πρόσθεσαν… καμμία κριτική ή αμφιβολία για την αξιοπιστία του ίδιου του κειμένου (ανεξάρτητα από συγγραφέα). Στο Ελληνικό διαδίκτυο, ορισμένοι δημοσιογράφοι, όταν κατάλαβαν ότι την πάτησαν, απέφυγαν επιμελώς να αναφέρουν την πηγή της διόρθωσης (το ποστ της Enfant) ενώ το  ήξεραν, αποδεδειγμένα! Αυτό είναι σεσημασμένη δημ(οσ)ιογραφική αλητεία και ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που Ελληνες δημοσιογράφοι αποσιωπούν τις διαδικτυακές πηγές τους, είτε για να πουλήσουν μούρη (παριστάνοντας ότι η πηγή είναι οι… ίδιοι), είτε λόγω γαϊδουρινής ισχυρογνωμοσύνης. Η αλητεία της μη-αναφοράς πηγών (ειδικά διαδικτυακών) στο ελληναράδικο δημ(οσ)ιογραφικό κύκλωμα, είναι δυστυχώς κανόνας και θεσμός. Π.χ. ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος του site της αθλητικής εφημερίδας «Sport Day» δεν αναφέρει από ΠΟΥ ειδοποιήθηκε για την πατάτα του, αποδίδοντας τη διόρθωση σε αόριστη πηγή (που δεν κατονομάζει! -ΓΙΑΤΙ άραγε;) και μετά… γράφει ειδικό ποστ «Η απολογία ενός παραπλανημένου» (κλαψ-λυγμ) όπου… αντιγράφει, όπως-όπως, το κείμενο της Enfant De L’Haute Mer, με εσκεμμένες αλλαγές που-και-που… για να μη φανεί  η πραγματική του πηγή! 🙂 Αλλά… σαν να μην έφτανε αυτό, βγήκε κι  άλλος (απ’ το ίδιο τσουβάλι;)  -ο Βασίλης Κουφόπουλος- να παινέψει τον…. ήρωα Χαραλαμπόπουλο, επειδή  -δήθεν- «απολογήθηκε δημοσίως», θεωρώντας τον και… «εξαίρεση» από πάνω (δηλαδή… παραδέχεται σαν κανόνα το γενικό σκυλολόϊ). Όμως πάπαλα η «απολογία» (κλαψ-λυγμ) χωρίς πηγή. Απολαύστε και…. φτύστε (το ποστ εδώ):

….ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος, εξηγεί πως και εκείνος με τη σειρά του παραπλανήθηκε από το δημιούργημα του γάλλου μπλόγκερ, Sylvain Timsit, γράφοντας νέο άρθρο στη «Sportday» (http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=32808&autid=6&sn=13).

-Και… ΠΟΥ το έμαθε αυτό, ότι «ήταν δημιούργημα του Sylvain Timsit«? Μήπως… του το είπε… ένα πουλάκι, το ίδιο που… τον τάϊσε και το ποστ της Enfant? (για να το… ρημάξει μετά… στην αντιγραφή, χωρίς να αναφέρει καν πηγή;) Αυτά είναι δημιογραφικές αλητείες και κουτοπονηριές...

Σε μια εποχή όπου έχουμε «διανοούμενους» δημοσιογράφους, που δεν αναφέρουν την πηγή των άρθρων που μεταφράζουν μέχρι τελευταίας λέξης, είναι σημαντικό, να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, αληθινά σοβαροί, όπως ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος που «απολογούνται  για την παραπλάνησή τους» δημοσίως. Τα λάθη άλλωστε μέσα στο παιχνίδι είναι…

–ΤΙ καφρίλα είναι αυτή; Γιατί  ΤΟΣΟΙ πολλοί Ελληνες δημοσιογράφοι βγάζουν ΤΟΣΗ καθικίλα και κόμπλεξ στο διαδίκτυο; Με ΠΟΙΟΥΣ νομίζουν ότι έχουν να κάνουν εδώ; -Με τα… πρόβατα που βόσκαν (και αποβλακώνανε) μέσω  του Τύπου και της τηλεόρασης, τόσα χρόνια; Ορισμένοι κουτοπόνηροι νιούμπηδες δημιογράφοι πρέπει να καταλάβουν ότι εδώ στο διαδίκτυο «αφέντες» είναι ο ΙΔΙΟΣ ο λαός του (=εμείς) και από το δικό μας «μάτι»  δεν γλυτώνει κανείς. 😈

• Τουλάχιστον υπήρξε κάποιος (εδώ) που παραδέχτηκε και διόρθωσε το λάθος, όπως έπρεπε…
  

Ενυγουαίη, πάμε τώρα στον ίδιο το δεκάλογο. Ας ξεκινήσουμε από την πιο μεγάλη μούφα του, τη «στρατηγική νούμερο 10»:

10. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ Ο,ΤΙ ΑΥΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κατά τα τελευταία 50 χρόνια, η ταχεία πρόοδος της επιστήμης έχει δημιουργήσει ένα αυξανόμενο κενό μεταξύ των γνώσεων του κοινού και εκείνων που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι κυρίαρχες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, στη νευροβιολογία και στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, το σύστημα έχει επιτύχει μια εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Το σύστημα έχει καταφέρει να γνωρίζει καλύτερα τον «μέσο άνθρωπο» απ’ ό,τι αυτός γνωρίζει τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το σύστημα ασκεί μεγαλύτερο έλεγχο και μεγάλη εξουσία πάνω στα άτομα, μεγαλύτερη από αυτήν που τα ίδια ασκούν στους εαυτούς τους.

Αυτά είναι παρανοϊκές τρίχες. Η «εξελιγμένη κατανόηση των ανθρώπων» είναι μια μπούρδα που (ίσως) εκφράζει και την αλαζονεία του συστήματος, αλλά δεν έχει προχωρήσει τόσο σημαντικά, εδώ και δεκαετίες. Η ίδια η μηχανιστική και «μπηχαιηβιοριστική» ιδεολογία της (κατεστημένης) Ψυχολογίας εξασφαλίζει την… ασχετοσύνη και άγνοια των «ειδικών» για τον ανθρώπινο ψυχισμό. ΑΝ κινδυνεύουμε από κάτι, αυτό δεν είναι τούτη… η συνωμοσία «επιστημονικής κατανόησής μας» αλλά η υπαρκτή και αποδεδειγμένη τάση της Εξουσίας για παρακολούθηση και αστυνόμευση του (κάθε) πολίτη. Ο κίνδυνος όμως, αν πιστέψουμε τη μπούρδα, είναι να παρανοήσουμε υπέρ το δέον και χωρίς λόγο. Μάλιστα με τρόπο που… συμφέρει το σύστημα.  Θα την πατήσουμε τότε, όπως πολλοί… έγκλειστοι ψυχιατρικών κλινικών που ενθαρρύνονται να νομίζουν πως ο γιατρός τους «ξέρει τα πάντα γι’ αυτούς», ενώ ξέρει συνήθως ελάχιστα και ασχολείται κυρίως με «συμπτώματα«.

Ε, αντί να κάθεστε στον καναπέ ή να… χαλιέστε με το δεκάλογο, παρανοώντας πως κάποιοι «ειδικοί» ξέρουν πριν από σας για σας (=ωραίο διαφημιστικό σλόγκαν, ε;) …πότε σκοπεύετε να… κλάσετε, 🙂 διαβάστε κάτι πιο σοβαρό μπας κι ενημερωθείτε για την πραγματική καταστολή. Π.χ. αυτό: Για την απαγωγή του Δ. Παπαδάτου (με καυτά στοιχεία για πραγματική «Γκεστάπο» ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα, με βασανιστήρια, κλπ.) – ΚΑΙ με αποδείξεις, ότι… όχι μόνο δεν ξέρουν ΤΙ σκεφτόμαστε, αλλά…  δεν ξέρουν «που παν τα τέσσερα»).

Η παράνοια πως «ξέρουν τον εαυτό μας καλύτερα από εμάς» είναι πολύ επικίνδυνη, όχι μόνο γιατί ενθαρρύνει την παραίτηση, την παράλυση και την υποταγή, αλλά και γιατί αποπροσανατολίζει και αποδυναμώνει τα πιο σημαντικά μας «όπλα»: Την αυτογνωσία και τη ριζοσπαστική συνείδηση, που… κανένας «Μεγάλος Αλελφός» δεν μπορεί να υπερβεί, όσο καλά κι αν (μας) παρακολουθεί.

Τώρα… αν και αληθεύει -βέβαια- ότι οι εξουσίες έχουν κάνει άπειρες έρευνες για να πετύχουν τον απόλυτο έλεγχο των ανθρώπων… η μοναδική «μεγάλη  πρόοδος»  αφορά τεχνικές βασανιστηρίων χωρίς ίχνη (για κρατουμένους) και  «θεραπείες σοκ» (για ολόκληρους λαούς – με την έννοια της Naomi Klein).  Αλλά  (ακόμη πιο φριχτά) βασανιστήρια υπήρχαν ανέκαθεν, ενώ η επίδραση των πολιτικών «μέτρων σοκ» πάνω μας ακυρώνεται όταν τα κατανοήσουμε πλήρως. Κανένας συνειδητός λαός δεν υπακούει σε «θεραπείες σοκ», εκτός αν εξαπατηθεί, αλλά… η εξαπάτηση δεν ισούται με «έλεγχο του νου». Π.χ. το ότι μεγάλο ποσοστό Ελλήνων είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να… ψηφίζουν… ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, δεν αφορά καμία σοβαρή «επιστημονική γνώση του ψυχισμού τους», ούτε την… τηλεπάθεια κανενός Παντογνώστη Μπαμπά / Μεγάλου Αδελφού. Είναι θέμα προπαγάνδας, ΜΜΕ, κ.οκ. …και όσο για τον πραγματικό «Μεγάλο Αδελφό», όχι τον… Παντογνώστη «μεγάλο άλλο» – ™ Lacan …δείτε π.χ. το ποστ της KnowDame σε αυτό το blog: Καλώς ήρθατε στον Θαυμαστό Νέο Κόσμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ή την αφανή δικτατορία νέου τύπου)

• Εν κατακλείδι:  Κανένας δεν μπορεί να «γνωρίζει πιο καλά τον εαυτό σου από σένα» ΑΝ  εσύ τον γνωρίζεις καλά! (και… μην παρανοείς, βλάκα)! 🙂
• Ο έλεγχος της ζωής μας, ωστόσο, υπάρχει και εντείνεται. Αυτό είναι όμως θέμα βιοπολιτικής, όπου -πάλι- η αυτογνωσία είναι το πιο μεγάλο όπλο

Πάμε τώρα (σε αντίστροφη αριθμητική σειρά) στις υπόλοιπες «στρατηγικές»:

9. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΝΟΧΗΣ

Κάντε τα άτομα να πιστέψουν ότι αυτά και μόνον αυτά είναι ένοχα για την κακοτυχία τους, εξαιτίας της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους, των ικανοτήτων ή των προσπαθειών τους.Έτσι, τα άτομα αντί να εξεγείρονται ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποτιμούν τους εαυτούς τους και νιώθουν ενοχές, κάτι που δημιουργεί μια γενικευμένη κατάσταση κατάθλιψης, της οποίας απόρροια είναι η αναστολή της δράσης… Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση.

Αυτό είναι πολύ παλιό και… ηλίθιο κόλπο, που δεν απαιτεί και.. ιδιαίτερη «στρατηγική»! Το κάθε γουρούνι μπορεί να προσπαθήσει να το κάνει, βέβαια, σε βάρος κάποιων (αν είναι… μαλάκες) όπως π.χ. ο Πάγκαλος στον…  κοπρίτη τον Ελληνικό λαό 🙂 (που τον ανέχεται και δεν έκανε ακόμη… επανάσταση). Σιγά τ’ αυγά… μη σπάσουν, έχουν και… κοντινή ημερομηνία λήξης! 😈 Ε, εδώ που τα λέμε το παλιό αυτό κόλπο είναι και… δοκιμασμένο, ιδιαίτερα αποδοτικό (και μια μέρα… θα μας πούνε και μαλάκες» – ™ Miliokas). Στην Ελλάδα φοριέται πολύ, από το ΠΑΣΟΚ. OK, σημαντικό το ποσοστό αλήθειας εδώ. Πάσο… (λόγω βλακείας του κόσμου)

8. ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Προωθήστε στο κοινό την ιδέα ότι είναι της μόδας να είσαι ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος…

Σ’ αυτό… χμ… δεν αντιλέγω και τόσο. Μόνο που… για να τσιμπήσει κάποιος, πρέπει -απαραίτητα- να είναι ο ίδιος… ηλίθιος, χυδαίος και αμόρφωτος. Εκτός αν …είναι βλάκας ντροπαλός και μορφωμένος, βέβαια (ο… αρχικός συγγραφέας του δεκαλόγου)? Ε, ΔΕΝ λέει και τίποτα, αυτό. Αλλωστε η «μετριότητα» (που όντως προωθείται) ΔΕΝ ισούται με απλή ηλιθιότητα, χυδαιότητα και αμορφωσιά. Ξέρουμε, π.χ. εδώ στα μπλογκ ΚΑΙ troll που  είναι… βλαμμένες μετριότητες, με «καλούς τρόπους», PhD και (σχετικά) υψηλό I.Q. (και πάλι… σιγά τ’ αυγά)! 

7. Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ

Κάντε το κοινό να είναι ανήμπορο να κατανοήσει τις μεθόδους και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και τη σκλαβιά του… «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι η φτωχότερη και μετριότερη δυνατή, έτσι ώστε το χάσμα της άγνοιας μεταξύ των κατώτερων και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων να είναι και να παραμένει αδύνατον να γεφυρωθεί» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Εδώ συμφωνούμε, αλλά… αυτό είναι θέμα νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Γίνεται σχεδόν φανερά, δεν αποτελεί κάτι κρυφό, ούτε είναι κρυμμένη και ύπουλη «τεχνική χειραγώγησης», τώρα πια. Περισσότερο ίσως οφείλεται σε οικονομικά αίτια παρά σε κοινωνικά ή «μεγαδελφικά». Π.χ. πολιτικές λιτότητας, με περικοπές κονδυλίων για την παιδεία, σε συνδυασμό με εξασφάλιση της ποιοτικής παιδείας για την άρχουσα τάξη (και υποβάθμιση της παιδείας των πολλών). Καλύτερα διαβάστε ένα καλό manual… σύχρονου μαρξισμού, ή το εξαιρετικό άρθρο της KnowDame (στο blog μας): Η Εκπαίδευση στα Χρόνια του Νεοφιλελευθερισμού.

Τέτοιοι «δεκάλογοι» είναι καλοί για πολιτικά… νηπιαγωγεία. Με… πορδές δεν βάφει κανείς αυγά (ακόμη και.. καφετιά). Ούτε αναβαθμίζει την παιδεία, η συνωμοσιολογία του κειμένου, στο τέλος : «(βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους)». (αθόρυβες… κλανιές για ήρεμες πορδές, άααντε γειά…)

6. ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Η χρήση του συναισθήματος είναι μια κλασική τεχνική προκειμένου να επιτευχθεί βραχυκύκλωμα στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Από την άλλη, η χρήση των συναισθημάτων ανοίγει την πόρτα για την πρόσβαση στο ασυνείδητο και την εμφύτευση ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών ή την προτροπή για ορισμένες συμπεριφορές.

Αυτό είναι δυστυχώς… σε μεγάλο βαθμό μια σούπερ-απλοϊκή ημι-παρανοϊκή μπούρδα ολκής. Και λέω «σε μεγάλο βαθμό», διότι έχει κι ένα μικρό ποσοστό αλήθειας, βέβαια. Π.χ. η συναισθηματική ταύτιση του θεατή με το (π.χ. δακρύβρεχτο ή μελοδραματικό) Θέαμα είναι κάτι επιθυμητό (κυρίως για το… ταμείο του σινεμά, ή για κάποιον δραματοποιό προπαγανδιστή). Αλλά το να πεις έτσι… στεγνά κι απλοϊκά, ότι «για όλα φταίει το πολύ συναίσθημα», ή -ακόμη χειρότερα- ότι «αυτό επιδιώκει το σύστημα», είναι σαν να εθελοτυφλείς για ένα σωρό άλλα, πιο σημαντικά (και ενίοτε αντίρροπα) πράματα. Εξίσου καλά π.χ. μπορεί να πει κανείς, ότι το σύστημα προωθεί (στη δουλειά του καθενός) το ακριβώς αντίθετο: – την υπακοή σε ολοένα και περισσότερο ψυχρούς (δήθεν λογικούς) κανόνες, που κάνουν τον εργαζόμενο ακόμη πιο αποξενωμένο απο τα συναισθήματά του.

Εξάλλου, αν το συναίσθημα τυφλώνει την «ικανότητα για λογική σκέψη», σ’ αυτό συνήθως δεν φταίει το ίδιο το συναίσθημα αλλά ο τρόπος που διοχετεύεται, το είδος του, η (ενδεχόμενη) λανθασμένη ταύτιση (και αποξένωση από τον πυρήνα) ή ένα σωρό άλλες παράμετροι. Πρωτίστως όμως, η δυσκολία λογικής σκέψης οφείλεται σε άλλου είδους ανεπάρκειες, εντελώς διαφορετικές από την υποτιθέμενη υπερβολή ή κατάχρηση του συναισθήματος.  Σχεδόν καμμία χώρα δεν εκπαιδεύει άλλωστε, σήμερα, τα παιδιά της στην ίδια τη λογική, ή την καλλιέργεια του στοχασμού γενικά, με επαρκή τρόπο. Και -στην τελική- όποιος βιώνει τα δικά του συναισθήματα με υγιή τρόπο, τείνει να σκέφτεται και πιο καθαρά. Αν δεν σκέφτεται σωστά, κάτι άλλο συνήθως δεν πάει καλά. ΔΕΝ θα σκεφτεί καλύτερα π.χ.  αν γίνει ψυχρός και… αντι-συναισθηματικός. Τέλος… αυτή η «στρατηγική» βρωμάει αποφυγή ή άρνηση ενός άλλου, αντίθετου προβλήματος. Δηλαδή ίσως αποτελεί «χάδι» εκλογίκευσης του αναγνώστη για τη δική του… απώλεια συναισθήματος (κάνοντάς τον να νιώθει μέχρι και… περήφανος ή τυχερός, αν νιώθει λιγότερο…). (το θέμα είναι πάντα- να μη σπάσουν τ’ αυγά).

5. ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΑΝ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν λόγο, επιχειρήματα, προσωπικότητες και τόνο της φωνής, όλα ιδιαίτερα παιδικά, πολλές φορές στα όρια της αδυναμίας, σαν ο θεατής να ήταν μικρό παιδάκι ή διανοητικά υστερημένος.Όσο περισσότερο θέλουν να εξαπατήσουν το θεατή τόσο πιο πολύ υιοθετούν έναν παιδικό τόνο. Γιατί; «Αν κάποιος απευθύνεται σε ένα άτομο σαν αυτό να ήταν 12 χρονών ή και μικρότερο, αυτό λόγω της υποβολής είναι πολύ πιθανό να τείνει σε μια απάντηση ή αντίδραση απογυμνωμένη από κάθε κριτική σκέψη, όπως αυτή ενός μικρού παιδιού» (βλ. Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Αυτή  η στρατηγική συζητιέται. Εν μέρει είναι «standard bookwork» για έναν ψυχολόγο (και πολλοί άλλωστε δουλεύουν σαν σύμβουλοι διαφημιστών), ειδικά όταν αφορά προϊόντα που -για να καταναλωθούν- πρέπει να διεγείρουν την παιδική πλευρά του αποδέκτη των διαφημίσεων. Ενίοτε χρησιμοποιούνται -πράγματι- και σαν τεχνικές λανθάνοντος (και μη-) αυταρχισμού, από το κράτος ή τα ΜΜΕ, κ.ο.κ. Παρόλ’ αυτά, πρέπει να είσαι και λίγο βλάκας, για να δεχτείς π.χ. να σου μιλάει  ο άλλος υποτιμητικά, σαν να είσαι παιδάκι. Αυτά ίσως στην Ελλάδα… πείθουν λιγότερο, παραδόξως γιατί οι Ελληνες τα έχουν ήδη υποστεί, είτε από τη συμπεριφορά μπάτσων, είτε στο στρατό (οι άντρες) κ.ο.κ. Περισσότερο είναι πρόβλημα άλλων χωρών, με άκρον άωτον τις Η.Π.Α. όπου το «infantilization» (=παιδιαριοποίηση?) είναι καθημερινότητα -δεν ξέρω όμως πόσο, γιατί… δεν πήγα ποτέ εκεί (ούτε θάθελα -χεχε- Σιγά μην κουβαλήσω και  τα… αυγά!)

3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ

Για να γίνουν αποδεκτά  τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.

4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου.

Αυτές οι 2 «στρατηγικές χειραγώγησης» (3 και 4) είναι οι μόνες που θα μπορούσαμε να πούμε ΣΩΣΤΕΣ (ή σε πολύ μεγάλο βαθμό σωστές). Εξηγούνται άλλωστε θαυμάσια και σε ένα σωρό άλλα άρθρα ή βιβλία, ακόμη και… επίσημες μελέτες για την εφαρμογή (αντι-λαϊκών) πολιτικών, όπως ένα… περιβόητο εγχειρίδιο «λιτότητας» (που είχαμε δημοσιεύσει και σε αυτό το blog: Ο ωμός τσελεμεντές του ΔΝΤ για συντριβή υπόδουλων λαών). Αν βέβαια δεν τις ξέρατε είναι καλό που τις μάθατε τώρα, σε 2 παραγράφους. Παρόλ’ αυτά… έχετε ακόμη ΜΠΟΛΙΚΗ δουλειά! (τα αυγά είναι πολλά, αλλά… σιγά τ’ αυγά).

2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ

Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος της ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών.

Αυτή η «στρατηγική νούμερο 2» είναι ένα… πολύ κακό κακέκτυπο ενός ρεζουμέ του βιβλίου «Δόγμα Σοκ» της Naomi Klein. Διαβάστε τουλάχιστον κάποια άρθρα γι’ αυτό (αν όχι το ίδιο το βιβλίο) και… θα ωφεληθείτε πολύ περισσότερο (από το «δεκάλογο»)! 🙂 …ή δείτε και το ευχάριστο βίντεο (με ελληνικούς υπότιτλους και αποσπάσματα ειδήσεων εποχής) με τη Naomi Klein, στο εξής ποστ:

• Naomi Klein explains WHAT happened in Russia and China (Επίκαιρο video με ελλην. υπότιλους για Κίνα, Ρωσία, ΔΝΤ)

Διαβάστε επίσης ένα ΠΟΛΥ αποκαλυπτικό απόσπασμα του βιβλίου ¨Δόγμα Σοκ» που παρουσιάζει ο Celin:ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΑΠΟ ΕΝΑΝ… ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΝΤ (Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΝΙΝΤΑΝΤ ΚΑΙ ΤΟΜΠΑΝΓΚΟ). (Ειλικρινά ΔΕΝ κατανοώ ΤΙ στο διάολο χρειάζεται ο «δεκάλογος», άμα διαβάσετε 5-6 άρθρα σαν κι αυτό)

Και τώρα πάμε στη… «ναυαρχίδα» του δεκαλόγου(-ιού), καθώς ο… στόλος των 10 «στρατηγικών» του, πλέει στο διαδίκτυο… αδυσώπητα νικηφόρος (χεχε). 🙂

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή του κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει  καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους).

Ε, λυπάμαι αλλά ενώ… σε πρώτη ανάγνωση αυτό μου είχε φανεί ΚΑΙ σ’ εμένα σωστό,  αρχικά, ΑΝ καθήσετε να το αναλύσετε όπως εγώ, γραμμή-γραμμή, θα εκπλαγείτε με το πόσο… μεγάλη, κοινότοπη μπούρδα ειναι! Πρώτα-πρώτα, εμείς εδώ στο διαδίκτυο (που… δεν είμαστε και «χθεσινοί» -χεχε) ξέρουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, κάθε μέρα και κάθε στιγμή, πόσο τεράστιο πρόβλημα είναι η Υπερφόρτωση Πληροφορίας. Μάλιστα ήμουν από τους πρώτους  στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα που αναφέρθηκε επίμονα στο πρόβλημα αυτό (χωρίς να έχω την… μεγαλομανή αυταπάτη ότι ήταν πρωτοτυπία διεθνώς).  Information Overload, φίλες και φίλοι. Γκουγκλίστε το, να… στραβωθείτε από την Υπερφόρτωση Πληροφορίας, της… ίδιας της φράσης «Υπερφόρτωση Πληροφορίας«. ΤΙ άλλο να πω; Εδώ στο διαδίκτυο, μάλιστα, δεν είμαστε σαν τους… ηλίθιους εξω-διαδικτυακούς τηλεορασόβιους που ζούν σε αποχαύνωση λόγω ΑΧΡΗΣΤΗΣ απόσπασης προσοχής, για την οποία ευθύνονται… κυρίως οι ίδιοι, αφού δεν έμαθαν την ΑΞΙΑ της πληροφορίας μέσω διαδικτύου. Εμείς όμως ξέρουμε ήδη πολύ καλά,  ότι η Υπερφόρτωση Πληροφορίας είναι τεράστιο, υπαρκτό και σχεδόν αξεπέραστο πρόβλημα του διαδικτύου (και του μέλλοντος)… που προκαλεί (αν δεν έχεις το νου σου) ΑΠΕΙΡΗ «απόσπαση προσοχής», χωρίς όμως… να ρίχνουμε το φταίξιμο κάπου αλλού, π.χ. σε κάποιους «κακούς». ΣΙΓΑ μην την κατευθύνουν κιόλας, οι «κακοί», αυτή την ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει.  (αν και η δυνατότητα υπάρχει και ήδη προσπαθούν… χύμα στο κύμα). Ομως είναι τσουνάμι που όλα τα ακυρώνει, που τηλεοράσεις και πολιτικούς αποστομώνει… μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. (αααχ… συγνώμη που έκλασα αθόρυβα, έφαγα ΠΟΛΛΑ αυγά).

Πάντως… μια και την κάτσαμε τη βάρκα, αγοράσαμε δεκάλογο αρωμάτων λευτεριάς και μας προέκυψαν μόνο αυγά κι ευωδιαστές… κλανιές, γιααα κοιτάχτε λίγο, τώρα, και έναν… ΓΝΗΣΙΟ αναλυτικό κατάλογο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ τεχνικών χειραγώγησης, που σχεδόν όλες αφορούν κάποια μορφή «απόσπασης προσοχής», αλλά… όχι την απλοϊκή μπούρδα του εν λόγω δεκαλόγου (που… αν είχε γράψει ο Τσόμσκυ τέτοιο δεκάλογο, θα είχα, κι εγώ, πάρει ΗΔΗ… Νόμπελ, από… 10 χρονών).  🙂

Ορίστε λοιπόν ένας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ κατάλογος τεχνικών χειραγώγησης (που θα συζητήσουμε πιο αναλυτικά, ελπίζω… στο μέλλον):

• http://en.wikipedia.org/wiki/Media_manipulation

Ε, άντε μπράβο, ΞΥΠΝΗΣΤΕ, για νάχετε και… όνειρα γλυκά!

• Σημείωση: Αρχικά ήθελα να… μεταφράσω αυτή την κριτική και στα αγγλικά, ώστε να «τα χώσω» και σε ένα σωρό παραπλανημένους του εξωτερικού, αλλά το άφησα, λόγω… Υπερφόρτωσης Πληροφορίας(!), προς το παρόν!

Χρήσιμα παρεμφερή αναγνώσματα:

• “No sane person is opposed to globalization, that is, international integration” (Noam Chomsky, 2002)
• […]

Ακολουθεί λίστα από blog και site που την πάτησαν (και το αρχικό άρθρο στα αγγλικά, χωρίς τα… πρόσθετα):

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Chomsky Internet Hoax Virus-like Dis-information Campaign

1. Τα blog που… δεν πήραν χαμπάρι την απάτη:

Πολλά blog… χειραγωγούν το κοινό με την ακούσια παραπληροφόρηση ότι ο δεκάλογος (χώρια τα λάθη του) ήταν δήθεν του Chomsky, αλλοιώνοντας τη δημόσια εικόνα για τον ίδιο, δηλ. π.χ. τα εξής: [1], [2], [3] , [4], [5], [6], [7]… ενώ την πάτησε και το διάσημο «Κουτί της Πανδώρας» (ΕΔΩ).

UPDATE: Ισως το… δημιουργικότερο ποστ σε αυτή την κατηγορία, να είναι το… άκρως ευρηματικό ποστ του site «Αυτονομία ή Βαρβαρότητα».  Αργότερα όμως ανακάλυψα ότι αυτό μάλλον είναι… αντίγραφο του σβησμένου ποστ στο isonomia blog (που υπάρχει ακόμη στο google cache, εδώ). Παρακάμπτοντας όλες τις ατέλειες του δεκαλόγου, ο συντάκτης του παράθεσε για κάθε κανόνα κι ένα σχετικό βίντεο, με απίστευτα αποδοτικό τρόπο. ΤΙ αποδεικνύει; -Ίσως ότι ο δημιουργικά και ριζοσπαστικά σκεπτόμενος μπορεί να αξιοποιήσει ακόμη και… κείμενο με σοβαρές ατέλειες ή λάθη, δίνοντάς του τη δική του πνοή και ερμηνεία. Τα κατάφερε διότι ερμήνευσε το δεκάλογο με το δικό του τρόπο, επικεντρωνόμενος στα ουσιώδη (για την Ελλάδα). Πραγματικά θλίβομαι αν… τον απογοητεύσουν τα δικά μας ευρήματα  και η πικρή αλήθεια. Πάντως… για τις 100% λανθασμένες στρατηγικές δεν μπόρεσε να βρει βίντεο, ενώ για κάποιες μερικά-λανθασμένες παράκαμψε τα… λανθασμένα τμήματά τους, σβήνοντάς τα κι από το δεκάλογο!

2. blog /sites που έμαθαν την απάτη και έκαναν διόρθωση με σωστή αναφορά στην πηγή (και… μπράβο τους): [1], [2], [3], [4], [5]…

• Αυτά είναι λιγότερα, αλλά πολλά. Δεν ξέρουμε επίσης αν έχουν αμφιβολίες για την αξιοπιστίa του δεκάλογου! Πάντως… η Enfant De L’Haute Mer έχει, αν δείτε τα σχόλια στο blog της -το μοναδικό ελληνικό blog που έκανε τον κόπο να ψάξει (και πρώτο βρήκε την απάτη)…

3. Blog / sites που έμαθαν την απάτη (από σχόλια αναγνωστών ) αλλά δεν διόρθωσαν τα ποστ τους, μη έχοντας την παραμικρή αμφιβολία για το δεκάλογο (ανεξάρτητα από συγγραφέα) είναι η «Καλύβα», κάποιος στο indymedia και το «Ξυπνήστε Ρε» με… ακλόνητα «επιχειρήματα» τα εξής:

«Έχει σημασία ρε 12.33 αν είναι του Τσόμσκυ ή του Καράμπελα? Αλήθειες δε λέει?» [ksipnistere.blogspot.com]

«Βρε μια χαρά τα λέει! Και δεν πρόκειται για “θεωρία συνομωσίας” αλλά για παγιωμένη (και εύκολα αναγνωρίσιμη) πρακτική της (κάθε) εξουσίας…»  [Πάνος Ζέρβας, «Καλύβα»]

OK. Ειδικά γι’ αυτούς τους… μπετόβλακες 😈 παραθέτω (από το ποστ της Enfant) όσα… ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ να ΑΓΝΟΟΥΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ:

.…Ειδικά η 10^η στρατηγική, λέει πως το «σύστημα» γνωρίζει πολύ καλύτερα τα άτομα απ’όσο τα ίδια τα άτομα γνωρίζουν τον εαυτό τους κλπ κλπ με αποτέλεσμα το «σύστημα» να είναι σε θέση να ελέγχει τα άτομα περισσότερο απ’όσο τα ίδια μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους…
Το κείμενο μου φάνηκε (λέει ο Bricmont) ότι υπεραπλουστεύει και διαστρεβλώνει την σκέψη του Chomsky, και μια που δεν έβρισκα το αγγλικό πρωτότυπο και για να έχω ήσυχη την συνείδησή μου, αποφάσισα να ρωτήσω τον ίδιο. Ιδού η απάντησή του: «Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από πού προέρχονται όλα αυτά… […]
Η προφανής επιτυχία αυτού του κειμένου, δείχνει ξεκάθαρα την παρανόηση της σκέψης του Chomsky σχετικά με την «χειραγώγηση», τόσο εκ μέρους μερίδας υποστηρικτών του, όσο και εκ μέρους των πολέμιών του. Ο Chomsky και ο Ed Herman, που έχουν γράψει το Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media (1988) […] ενώ το 1992 γυρίστηκε το ντοκυμανταίρ: Manufacturing Consent: Noam Chomsky and the Media , πουθενά δεν υπονοούν πως κάπου υπάρχει μια κρυφή οργάνωση που «χειραγωγεί τις μάζες». Αποδεικνύουν ότι υπάρχουν μια σειρά φίλτρα, που συνδέονται με το ότι τα μήντια έχουν σχέσεις με ιδιωτικά συμφέροντα, διαφήμιση και δράση ομάδων πίεσης κλπ. […]
Εδώ αρχίζει το δικό μου το ψάξιμο: τίνος είναι λοιπόν το κείμενο;…

4. Blog που έμαθαν την απάτη αλλά… δεν πείσθηκαν 100%, κι έβαλαν απλώς… ερωτηματικό στη φράση «είναι του Τσόμσκυ;«, κοπυ-πεηστάροντας το ποστ της Enfant ΧΩΡΙΣ ΠΗΓΗ είναι λίγα, π.χ  [αυτό – αν και αντέγραψε άλλο blog που… πρώτο έκανε το λάθος].

5. Blog που έμαθαν την απάτη και πείσθηκαν, αλλά… «ντράπηκαν» να αναφέρουν την ΠΗΓΗ που -όμως- αντέγραψαν (το ποστ της Enfant) είναι κυρίως μερικά… γαϊδουρο-δημ(οσ)ιογραφικά, π.χ  [αυτό].

[…η λίστα συμπληρώνεται σιγά-σιγά (κάντε refresh)…]

_____________________________

…

Noam Chomsky’s 10 media manipulation strategies are a hoax! Conclusive evidence that it is a hoax has been published repeatedly, ever since the hoax’s first appearance: a French article of 2002. However, this (virus-like) Urban Legend of the Internet is still alive and strong, infecting blogs and sites all over the world, even today.

About the «ten strategies for manipulation of the masses» attributed to Noam Chomsky (by Jean Bricmont, a close collaborator of Noam Chomsky)

(my own translation from the source: article in «Grand Soir», Oct. 2010)

A text entitled «The ten strategies for manipulation of the masses»  and attributed to Noam Chomsky is circulating widely on the net these days. Moreover, we already see, in response to this text, criticism of Chomsky as a «follower of conspiracy theories» in the «big» press (1).

The 10th principle also reflected well the fantasies, common in the extreme left, about the knowledge acquired by the «system» of the average person, based on «biology, neurobiology, and applied psychology,» which is very different from what Chomsky thinks, who knows that our real scientific knowledge about humans is still extremely limited.

As the text seemed to be a simplification and a distortion of Chomsky’s thought, and I could not find its equivalent in English, I asked him about it, to find out what really is the case. Here is his answer:

«I have no idea where that came from. I did not compile this myself, I did not write or put on the web. I guess whoever did it could argue that it’s an interpretation of what I wrote here and there, but certainly not in this form or as a list. «

He and Ed Herman, co-authors of The Making of consent (ed. Agone, 2008) did not suggest that there is, somewhere, a hidden organization that «manipulates the masses.»
They did show that there are a number of filters, associated with private ownership of media, in charge of publicity, the action of influential groups etc. resulting in a worldview, -as conveyed by the media- which is extremely biased, but it operates much like ideology (according to Marx), a process without a subject.

Curiously, it is somehow reassuring, to think that there exist manipulators who know everything, because they direct it; so at least they should know where the world is going. Unfortunately, there are many power relationships, lies and ideological bias, but there is no pilot in the aircraft.

-Jean Bricmont

______

So, the article that follows is NOT Noam Chomsky’s; it’s a certified… Hoax:

Top 10 media manipulation strategies

Republished from Thecompulsiveliar.com

Renowned critic and always MIT linguist Noam Chomsky, one of the classic voices of intellectual dissent in the last decade, has compiled a list of the ten most common and effective strategies resorted to by the agendas “hidden” to establish a manipulation of the population through the media.

Historically the media have proven highly efficient to mold public opinion. Thanks to the media paraphernalia and propaganda, have been created or destroyed social movements, justified wars, tempered financial crisis, spurred on some other ideological currents, and even given the phenomenon of media as producers of reality within the collective psyche.

But how to detect the most common strategies for understanding these psychosocial tools which, surely, we participate? Fortunately Chomsky has been given the task of synthesizing and expose these practices, some more obvious and more sophisticated, but apparently all equally effective and, from a certain point of view, demeaning. Encourage stupidity, promote a sense of guilt, promote distraction, or construct artificial problems and then magically, solve them, are just some of these tactics.

1. the strategy of distraction

The primary element of social control is the strategy of distraction which is to divert public attention from important issues and changes determined by the political and economic elites, by the technique of flood or flooding continuous distractions and insignificant information. distraction strategy is also essential to prevent the public interest in the essential knowledge in the area of the science, economics, psychology, neurobiology and cybernetics. “Maintaining public attention diverted away from the real social problems, captivated by matters of no real importance. Keep the public busy, busy, busy, no time to think, back to farm and other animals (quote from text Silent Weapons for Quiet War ).”

2. Create problems, then offer solutions

This method is also called “problem -reaction- solution. “It creates a problem, a “situation” referred to cause some reaction in the audience, so this is the principal of the steps that you want to accept. For example: let it unfold and intensify urban violence, or arrange for bloody attacks in order that the public is the applicant’s security laws and policies to the detriment of freedom. Or: create an economic crisis to accept as a necessary evil retreat of social rights and the dismantling of public services.

3. The gradual strategy

acceptance to an unacceptable degree, just apply it gradually, dropper, for consecutive years. That is how they radically new socioeconomic conditions ( neoliberalism ) were imposed during the 1980s and 1990s: the minimal state, privatization, precariousness, flexibility, massive unemployment, wages, and do not guarantee a decent income, so many changes that have brought about a revolution if they had been applied once.

4. The strategy of deferring

Another way to accept an unpopular decision is to present it as “painful and necessary”, gaining public acceptance, at the time for future application. It is easier to accept that a future sacrifice of immediate slaughter. First, because the effort is not used immediately. Then, because the public, masses, is always the tendency to expect naively that “everything will be better tomorrow” and that the sacrifice required may be avoided. This gives the public more time to get used to the idea of change and accept it with resignation when the time comes.

5. Go to the public as a little child

Most of the advertising to the general public uses speech, argument, people and particularly children’s intonation, often close to the weakness, as if the viewer were a little child or a mentally deficient. The harder one tries to deceive the viewer look, the more it tends to adopt a tone infantilising. Why? “If one goes to a person as if she had the age of 12 years or less, then, because of suggestion, she tends with a certain probability that a response or reaction also devoid of a critical sense as a person 12 years or younger (see Silent Weapons for Quiet War ).”

6. Use the emotional side more than the reflection

Making use of the emotional aspect is a classic technique for causing a short circuit on rational analysis , and finally to the critical sense of the individual. Furthermore, the use of emotional register to open the door to the unconscious for implantation or grafting ideas , desires, fears and anxieties , compulsions, or induce behaviors …

7. Keep the public in ignorance and mediocrity

Making the public incapable of understanding the technologies and methods used to control and enslavement. “The quality of education given to the lower social classes must be the poor and mediocre as possible so that the gap of ignorance it plans among the lower classes and upper classes is and remains impossible to attain for the lower classes (See ‘ Silent Weapons for Quiet War ).”

8. To encourage the public to be complacent with mediocrity

Promote the public to believe that the fact is fashionable to be stupid, vulgar and uneducated…

9. self-blame Strengthen

To let individual blame for their misfortune, because of the failure of their intelligence, their abilities, or their efforts. So, instead of rebelling against the economic system, the individual autodesvalida and guilt, which creates a depression, one of whose effects is to inhibit its action. And, without action, there is no revolution!

10. Getting to know the individuals better than they know themselves

Over the past 50 years, advances of accelerated science has generated a growing gap between public knowledge and those owned and operated by dominant elites. Thanks to biology, neurobiology and applied psychology, the “system” has enjoyed a sophisticated understanding of human beings, both physically and psychologically. The system has gotten better acquainted with the common man more than he knows himself. This means that, in most cases, the system exerts greater control and great power over individuals, greater than that of individuals about themselves.

Related articles

• Noam Chomsky: WikiLeaks Cables Reveal «Profound Hatred for Democracy on the Part of Our Political Leadership (dandelionsalad.wordpress.com)
• Chomsky signs Australian letter of support for Assange (thehimalayantimes.com)
• Τρομερό ντοκουμένο: Παρέλαση 100 Ασφαλιτών ντυμένων «Κουκουλοφόρων» μαζί με τα ΜΑΤ (gmargari.wordpress.com)