UPDATE (εκτενής ανάλυση) Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος: Direct Democracy Now (not just «Real Democracy»)

Σημαντικό update 1: Κλικ ΕΔΩ.

Το κείμενο του ψηφίσματος περιλαμβάνει το πρόταγμα «Αμεση Δημοκρατία Τώρα«. Αυτό μπορεί να φανεί υπερβολικό σε κάποιους, αλλά…  ίσως αποδειχτεί ακριβές, προφητικό και ιστορικά σημαντικό στο μέλλον. Είναι η πρώτη φορά (στον κόσμο) που λαϊκές συνελεύσεις κατά μέτρων λιτότητας απαιτούν σε ψήφισμά τους… όχι απλώς (πιο) «πραγματική» δημοκρατία, αλλά Αμεση Δημοκρατία! Αλλά.. πριν χαμογελάσουν κάποιοι συγκαταβατικά, νομίζοντας ότι «η άμεση δημοκρατία δεν είναι εφαρμόσιμη» (κλπ.) τους πληροφορώ ότι [1] Η Αμεση Δημοκρατία (εφεύρεση της Αρχαίας Αθήνας)  είναι απόλυτα υλοποιήσιμη σήμερα, από τεχνολογική άποψη  (άσχετα αν δεν συμφέρει τον καπιταλισμό ή τους πολιτικάντηδες) …και επίσης [2] δεν μπήκε μόνο στο ψήφισμα, αλλά και σαν  έμβλημα / επικεφαλίδα του κεντρικού site αυτών των κινητοποιήσεων:

Direct Democracy Now: http://www.real-democracy.gr

• English summary: During the continuing occupation of Syntagma Square (Athens) the Greek People’s Assembly voted for a resolution which is more radical than its Spanish counterparts, at least in one important detail: -It calls for  «Direct Democracy Now»; not just «Real Democracy» (as in Spain). Of course (need I remind you?) ancient Athenian Democracy was Direct, rather than representative. Quite appropriately, modern Athenians voted for… probably the best aspect of ancient Athenians. It’s also appropriate, because… technologically, Direct Democracy is quite feasible today (even though shrewd politicians avoid this issue like hell).

Τα κανάλια πάντως… δεν ήταν καθόλου ευπρόσδεκτα στη λαϊκή συνέλευση:

(η εικόνα είναι από ανάρτηση του Radical Desire με το ψήφισμα)

____________________________

Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.

Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!

ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

[πηγή: Ψήφισμα από την ιστοσελίδα του Ελληνικού Κινήματος»]

__________________________________________________

ADDENDUM /  UPDATE:

Επειδή βιαζόμουν πολύ, δεν είχα συμπεριλάβει εδώ αρχικά και κάποια άλλα πράματα,  εξίσου (ή ακόμη πιο) σημαντικά. Κατ’ αρχάς (εννοείται) ότι… παρά τη θετική όψη της κατάστασης, όπου επικεντρώθηκε τούτη η ανάρτηση, υπάρχουν και πολλά αρνητικά που δεν πρέπει να υποτιμάμε. Είναι λάθος να εξιδανικεύουμε τις κινητοποιήσεις νομίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά μέσω μιας απλής λαϊκής εκτόνωσης (έστω και πανελλαδικής). Μιας εκτόνωσης που ίσως λειτουργήσει σαν «βαλβίδα ασφαλείας» στη χύτρα της καταπίεσης, υπέρ της κατοχικής κυβέρνησης και της ελίτ, για να αποφευχθεί μια πραγματική ανατροπή. Αυτή την αρνητική όψη δεν πρέπει να την υποτιμάμε, ούτε βέβαια να την υπερτιμάμε απαξιώνοντας το λαό που διαδηλώνει. Η λογική του μαύρου – άσπρου (ή 0 και 1) ΔΕΝ είναι σωστή εδώ, όπως δεν είναι σωστή και η λογική του γκρίζου «μέτρου» ή μέτριου (με… ολίγη): Αν αθροίσεις, δηλαδή, ακραία εκτόνωση με καθόλου εκτόνωση και διαιρέσεις δια του 2, ώστε να βρεις κάποιο μέσο όρο, ή «μέτρο» (όπου «παν μέτρον… μέτριον«) το μόνο που θα βρεις είναι μια μέτρια και ανώδυνη «εξέγερση λάϊτ«, ξενέρωτη, ντεκαφεϊνέ, εμφιαλωμένη… υγιεινά, χωρίς αλκοόλ, θερμίδες, μολότοφ και λιπαρά, μια ελεγχόμενη  «επανάσταση χωρίς επανάσταση«, κλπ. Αυτά (και άλλα) ζητήματα, πρέπει να τα σκεφτούμε καλά. Τεράστια συμβολή στο ξεκαθάρισμά τους είναι τα άρθρα κριτικής του blog Radical Desire και οι συζητήσεις εκεί (όπου συμμετείχα, διαπιστώνοντας τον πολύ γόνιμο διάλογο):

• Αγανακτίστας (με τους σφυροδρεπανίστας)
• Οι «indignados» και το Σύνταγμα ως η φάρσα της Πλατείας Ταχρίρ (Smirnoff)
• Μολότωφ κοκτέιλ #2
• Για τη θέση μας (σχόλιο Smirnoff) – ένα σημαντικό ξεκαθάρισμα
• […και πολλά άλλα άρθρα του Μάη 2011…]

Σε θεωρητικό πολιτικό επίπεδο (ΑΝ το… αντέχετε -χεχε) η συμβολή ορισμένων γραπτών του Slavoj Zizek για την κατανόηση της σημερινής κατάστασης, επισημάνθηκε στο Radical Desire με δύο άρθρα, κυρίως.

1. Το πρώτο άρθρο («Μολότωφ κοκτέιλ #2«) εξηγεί σύντομα και γλαφυρά τον κίνδυνο μιας «επανάστασης χωρίς επανάσταση» ή «εξέγερσης λάϊτ» , κλπ.
2. Το δεύτερο απαριθμεί ευρύτερες πολιτικές δυσκολίες της μέχρι-το-2008 εποχής (Σύγχρονη Αριστερά, ή, στρατηγικές συμφιλίωσης με τον εχθρό«):

Slavoj Žižek

Υπερασπίζοντας τους χαμένους αγώνες (απόσπασμα)

Verso, 2008 [Μτφρ.: Radical Desire]

Νομίζω ότι το πρώτο άρθρο («Μολότωφ κοκτέιλ #2«), που είναι και το ευκολότερο να κατανοηθεί από αδαείς,  είναι εξαιρετικά επίκαιρο και όσα λέει πρέπει πάντα να τα λαμβάνουμε υπ’ όψη. Το δεύτερο άρθρο, όμως («…στρατηγικές συμφιλίωσης…«) νομίζω ότι είναι ακόμη πιο σημαντικό, αν και ενδέχεται να κουράσει τους… αδιάβαστους, μετά τις πρώτες 10-12 γραμμές. Θαρρώ πως είναι σημαντικό  για ένα νέο λόγο, που δεν αναφέρεται καθόλου μέσα στο άρθρο (που περιέχει υλικό του 2008, δηλαδή… πριν καλά-καλά καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της σκόνης από την Διεθνή Οικονομική Κρίση του 2007). Και αυτός ο νέος λόγος,  είναι ότι τώρα βιώνουμε τους πρώτους τριγμούς μιας άμεσης, απόλυτης, διεθνώς επιβεβαιωμένης «εκ των ένδων κατάρρευσης» του (χρηματο-πιστωτικού) καπιταλισμού, μιας κατάρρευσης που αρχίζει να γίνεται αισθητή πρακτικά ακόμη και σε καπιταλιστές. Γι’ αυτό το λόγο, βλέπουμε σήμερα ακόμη και μέσα σε ακραιφνώς (φιλο-)καπιταλιστικά site, αναλύσεις που αλληθωρίζουν αριστερά, μέχρι και… μαρξιστικά, όπως ένα άρθρο του capital.gr (κλικ εδώ) που έφερε σχολιαστής σε άλλη συζήτηση (Μολότωφ κοκτέιλ #4).

• Κοντολογίς, το καλό νέο για κάθε αριστερό, προοδευτικό ή κομμουνιστή …είναι ότι δεν χρειάζεται πια να τρώμε στη μάπα, καμία συνταγή «ψυχολογικής άμυνας», από τις (οκτώ) γνωστές «σπεσιαλιτέ» που παραθέτει το μενού του άρθρου «…στρατηγικές συμφιλίωσης…«, όπως τις ξεμπροστιάζει ο πολιτικός μας… ψυχαναλυτής αρχι-μάγειρος Ζίζεκ! 
• Ε, ναι: Περιττεύουν οι παλιές μας άμυνες, απέναντι στην (υποτιθέμενη) «Απόλυτη Νίκη» του καπιταλισμού, διότι σήμερα [το 2011], όχι μόνο ο «αυτοκράτωρ» Καπιταλισμός  ξεγυμνώθηκε στα μάτια των πιο υπάκουων  υπηκόων του, αλλά άρχισε να παίρνει φωτιά ΚΑΙ το χαλί κάτω από τα πόδια του. 

Τι είναι σημαντικό στις ελληνικές κινητοποιήσεις;

• Πρώτα-πρώτα, αν έχετε αμφιβολίες για την ειλικρίνεια των κινητοποιήσεων, ή τις σνομπάρετε απλοϊκά, όπως μερικοί στο Indymedia, λάβετε υπ’όψη την αντίδραση των νεοναζί και των ακροδεξιών  στην ισπανική εξέγερση (αρχικά) και στην αντίστοιχη ελληνική (αργότερα). Αντιδράσεις υποτιμητικές, υβριστικές και συκοφαντικές. Π.χ. για τους Ισπανούς κάποιος ακροδεξιός τους παρομοίασε με «Gay Parade» ανθρώπων  «χωρίς ταυτότητα» (επειδή δεν είχαν εθνικές σημαίες). Ενας άλλος τους θεώρησε (ΤΙ άλλο;) «υποχείρια του Σόρος» και μια επίσημη «ανάλυση» (ο θεός να την κάνει) της χουντο-φασιστικής εφημερίδας «Στόχος» έθαψε τους Ισπανούς διαδηλωτές συλλήβδην σαν «άπλυτους» και «θολο-κουλτουριάρηδες» (ε ναι, πακέτο, τα γνωστά… χαχαχα). 
• Παρόλ’ αυτά, παρατηρήθηκε έντονη προβολή (ακόμη και στήριξη) των «αγανακτισμένων» στα περισσότερα (κυρίως φιλο-κυβερνητικά) ΜΜΕ, που πρέπει να προβληματίσει ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν, ίσως, συγκεκριμένοι λόγοι γι ‘αυτό. Το θέμα έχει στρατηγική σημασία για μια κυβέρνηση που ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τελειωτικά τη χώρα, οπότε αντιμετωπίζει και το σοβαρό κίνδυνο μιας γενικευμένης λαϊκής εξέγερσης. Δηλαδή, σίγουρα (τους) συμφέρει πολύ περισσότερο μια λαϊκή εκτόνωση «λάϊτ» (χωρίς… θερμίδες, μολότωφ και λιπαρά), αντί μιας πραγματικής επανάστασης. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει κάποιο μεγάλο δίκιο και το ΚΚΕ, παρά τα γνωστά «κολλήματά του» (όπως απέδειξε το «Radical Desire»). 
• Το θέμα, δηλαδή,  είναι να ΜΗ μείνουν οι κινητοποιήσεις στο επίπεδο μιας απλής εκτόνωσης που… τά’χει όλα και συμφέρει, χέρι-χέρι και με τον Πρετεντέρη, ο οποίος έσπευσε να γλείψει τους «αγανακτίστες», καθαρίζοντας ολόκληρες… πλατείες με τη γλώσσα του (σε άρθρο στα «Νέα») . Παπαγαλάκια σαν κι αυτόν (και η κυβέρνηση) προφανώς ελπίζουν ότι… το γλείψιμο από τα ΜΜΕ θα δελεάσει και θα εξημερώσει τους αγανακτισμένους, μεταμορφώνοντάς τους σε αυτάρεσκα, πειθήνια… ζωηρούλικα αρνάκια, μέσα στο πανηγύρι ενός ανώδυνου Big Brother Show (The Pretenderis «Revolution-Lite»  Big Brother Show). Κάποιοι καναλάρχες έσπευσαν μάλιστα, τρίβοντας τα χέρια τους (λόγω ακροαματικότητας) να στείλουν και πολλές κάμερες στις πλατείες για το επικερδές  Show, αλλά στην Πλατεία Συντάγματος… ξενέρωσαν, όταν πήραν τον μπούλο από τη λαϊκή συνέλευση, που αποφάσισε να τους διώξει συλλήβδην (κάμερες και δημοσιογράφους) και… πολύ καλά έκανε: The Revolution, will NOT be televised.

Η δική μου θέση (και όχι μόνο δική μου, όπως φάνηκε) συνοψίζεται στα εξής (απευθυνόμενα σε αριστερούς):

ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΟΛΟΙ, χωρίς κομματικά σύμβολα ή σημαίες. Μην πτοηθείτε  από το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι οι διαμαρτυρίες καπελλώνονται ή θα καπελλωθούν, ή είναι εκ των προτέρων εξουδετερωμένες. ΠΑΝΤΑ ίσχυε αυτό, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Σε παγίδα ζούμε όλοι ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ. Η βία που μπορεί να μας χτυπήσει ΠΑΝΤΑ είναι εκβιασμός ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ. Στο χέρι μας είναι όμως, να ΜΗΝ αφήσουμε την παγίδα να μας βλάψει, ή να βλάψει το λαό (που θα διαδηλώσει) χειρότερα. ΕΚΕΙ ΕΞΩ είναι ο λαός, έστω ο απληροφόρητος και καπελλωμένος, έστω και βουτηγμένος στο πιο μοχθηρό, αηδιαστικό “Big Brother Show” που κάνει Πρετεντέρηδες να πανηγυρίζουν. 

Θα πανηγυρίσουν ΠΟΛΥ περισσότερο όμως αν απουσιάσει η αριστερά. Το παιγνίδι είναι στημένο ΚΑΙ από τις δύο μεριές. Οπότε διαλέγεις την πιο καλή μεριά, την πιο δυνατή για μας και πιο αδύνατη γι’ αυτούς και βαράς εκεί. ΜΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ, με τη δύναμη του πλήθους, μετατρέποντας την παγίδα σε ΜΠΟΥΜΕΡΑΓΚ.

Οπότε…

η ανάρτηση αυτή τελειώνει

με ένα «μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι,

κάτω τα χέρια απ’ το λαό που διαδηλώνει»

αλλά και ένα  άρθρο που  διαπιστώνει…

ΤΙ είναι αυτό που μας δυναμώνει:  

Κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις για τον απεγκλωβισμό του κινήματος από την παγίδα του ψευδοσυμβάντος

1. Ξεκάθαρη αντίθεση με την κυρίαρχη, αντεργατική και αρπακτική οικονομική πολιτική κυβέρνησης και ΔΝΤ.

2. Ξεκάθαρος προσανατολισμός στην ένωση με προϋπάρχοντα εργατικά και συνδικαλιστικά κινήματα. Έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ ετερογενών ομάδων που επιθυμούν να αντιταχθούν στην οικονομική πολιτική.

3. Αντι-μηντιακός προσανατολισμός σε ό,τι αφορά τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα παρακλάδια τους και τις αόρατες απολήξεις τους. Οργάνωση νέων μηντιακών φορέων για την ζύμωση και διάχυση ιδεών και οργανωτική απόσταση από εγκατεστημένους φορείς «εναλλακτικής» πολιτικής άποψης και ενημέρωσης (περιλαμβανομένου του παρόντος).

4. Κριτική της προληπτικής φοβίας για εμπλοκή του «κομματισμού», που ουσιαστικά ενισχύει την υπόγεια και ανεξέλεγκτη δράση κομματικών στελεχών και φορέων. Αντίθετα, προσπάθεια να αναγκαστεί το κομματικό σύστημα να εκφραστεί ρητά και συγκεκριμένα απέναντι σε προτάσεις που απορρέουν από κινηματικές διαδικασίες. Μεγιστοποίηση της πίεσης στα κόμματα να εκφράσουν θέσεις, να δώσουν απτές απαντήσεις στις προτάσεις και να διαλέξουν πλευρά συστράτευσης, τόσο από τα «μέσα» όσο και από έξω.

5. Απεγκλωβισμός από οποιαδήποτε εκ προοιμίου «κανονιστική» αρχή για τις μορφές που πρέπει να λάβει η έμπρακτη συμμετοχή. Οι απτές μορφές πρέπει να συζητούνται και να συναποφασίζονται πλειοψηφικά, χωρίς καμία α πριόρι δέσμευση για το τι θα συνιστά «αποδεκτή» μορφή πάλης.

6. Αντίθετα, δογματική προσκόλληση σε στοιχειώδη προτάγματα τα οποία εκφράζουν τον αξιακό πυρήνα του κινήματος. Η επίκληση των αρχών «ισότητας-δικαιοσύνης-αξιοπρέπειας» είναι μια θετική αρχή σε αυτή την κατεύθυνση.

7. Ενσυνειδητότητα για την φύση της συγκυρίας, η οποία αφορά την προσπάθεια, αρχικά, άμυνας απέναντι στις επιθετικά αντιλαϊκές και αντεργατικές συνεπαγωγές του συνδυασμού κρίσης συσσώρευσης και κρίσης χρέους και όχι την προσπάθεια διεύρυνσης μιας ήδη οικονομικά ακμάζουσας δημοκρατίας. Ακοίμητη ενσυνειδητότητα για τους κινδύνους που συνεπάγεται η σημερινή συγκυρία αυτή σε ό,τι αφορά παρεμβάσεις και προβοκάτσιες φασιστικών ή ακροδεξιών στοιχείων. Μηδενική ανοχή σε αντικομμουνιστικά, αντιμεταναστευτικά και ακραία εθνικιστικά συνθήματα ή αντζέντες.

8. Αντίληψη των συνεπαγωγών της φύσης της συλλογικότητας: συλλογικότητα δεν είναι το άρθροισμα ατομικοτήτων αλλά η έμπρακτη υπέρβαση της ατομικότητας στο όνομα της ευφυϊας και της θέλησης του συνόλου.

9. Αντίληψη της πολιτικής ευθύνης για κάθε πράξη και απόφαση της συλλογικότητας: το μέλος της πολιτικά συνειδητοποιημένης συλλογικότητας διατηρεί στο ακέραιο την ατομική του ευθύνη για κάθε τέτοια πράξη και κάθε τέτοια απόφαση. Δεν αντιπροσωπεύει απλώς τον εαυτό του αλλά όλους όσους δεν έχουν ακόμη εμπιστευτεί το κίνημα ή ενωθεί με αυτό. Η μακροχρόνια ευρωστία κάθε συλλογικής πρωτοβουλίας θα εξαρτηθεί από την υπευθυνότητα και την ωριμότητα όσων εντάσσονται αρχικά σ’ αυτή.

10. Αντίληψη της τεράστιας σημασίας των πρακτικών και τετριμμένων «λεπτομερειών» που είναι απαραίτητες για μια δυνητικά μακροχρόνια σύγκρουση με το κράτος και τους μηχανισμούς του, από το πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η διαρκής και αμείωτη παρουσία σε χώρους συνάθροισης, στο πώς συντονίζεται η οργανωμένη άμυνα σε δυνητικές προβοκάτσιες ή επιθέσεις της αστυνομίας, στο πώς θα εξυπηρετούνται βασικές βιολογικές ανάγκες των συμμετεχόντων όπως η σίτιση ή θα διευθετούνται για τον καθένα οικογενειακές ή εργασιακές υποχρεώσεις χωρίς να αδυνατίζει η μάζα του συνόλου.

____________

Update 2:  Προ ολίγου άλλαξα το avatar του blog, για λόγους συμβατότητας με το έμβλημα του «Αμεση Δημοκρατία Τώρα» (και… έμπνευση από αυτό -χεχε). Αν εσείς (τα άλλα μέλη)  έχετε αντίρρηση (ή προβάλλετε… βέτο) το συζητάμε!  (χεχε). Πάντως το προσωπικό μου avatar μου μένει ίδιο και διαφορετικό από αυτό. Ιδού το νέο blog avatar:

New Avatar (Anti-IMF Collab. Blog)

[…]