Ολοένα και περισσότεροι, ορισμένοι ανώνυμοι αρθρογράφοι του «Ριζοσπάστη» επιδίδονται σε… σπάσιμο ρυζιού (και… δυιλίσεις κωνώπων μετά καταπόσεως καμήλων), αποπροσανατολίζοντας το κοινό για να μαζέψουν ψήφους μέσω της λάσπης κατά όλων των άλλων (αντι-μνημονιακών), όπως καταδείξαμε και σε προηγούμενο άρθρο. Παρόλο που αρκετά σοβαρά άρθρα του Ριζοσπάστη είναι πολύ σωστά και μερικά ακόμη κι εγώ τα διέδωσα, όπως π.χ. αυτό εδώ:
…δυστυχώς η ρυζο-σπαστική μυθοπλασία οργιάζει, σε άρθρα όπως αυτό: 
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=6780883&publDate=3/4/2012
Ριζοσπάστης:
– Το ιδεολόγημα της «υποτέλειας» και της «κατοχής» αναπαράγεται σκόπιμα κύρια από τις αυτοαποκαλούμενες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις και τα αστικά κόμματα, σε μια προσπάθεια να συσκοτίσουν τις αιτίες της κρίσης, αλλά και τη διέξοδο που συμφέρει το λαό. Λένε πως η Γερμανία και ένας μικρός πυρήνας ισχυρών οικονομικά χωρών, είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο στην ΕΕ και επιβάλλουν αντιλαϊκά μέτρα στις πιο αδύναμες χώρες, για να ωφεληθούν οι δικές τους οικονομίες. Κατά συνέπεια, λένε, αν φύγει η τρόικα από την Ελλάδα και αναδειχτεί μια κυβέρνηση που θα διαπραγματεύεται με βάση το «εθνικό συμφέρον», τότε τα μέτρα που απαιτούνται για παραμονή στην Ευρωζώνη μπορεί να γίνουν πιο ήπια και η ΕΕ καλύτερη…
Ε, σχεδόν όλα εδώ, είναι τραγικά λάθη!
1. η υποτέλεια και η κατοχή (σε οικονομικό επίπεδο, βέβαια) είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Όχι τέχνασμα, ακόμη λιγότερο “σκόπιμο” ιδεολόγημα, όπως γράφτηκε εδώ με φονική δόση… απλοϊκής πολιτικής παράνοιας, που (ακόμη κι αν ήταν μερικά σωστή) υποτιμά τη συνήθως λανθάνουσα φύση της ιδεολογίας. Η οικονομική κατοχή (έως και οικονομική γενοκτονία ή εκμηδένιση) της χώρας μας έχει καταδειχθεί και διεθνώς, από πλήθος οικονομολόγων και αναλυτών (τόσο αριστερών, όσο και δεξιών). Αμέτρητοι άνθρωποι, όπως οι δικοί μας Πάνος Παναγιώτου, Δημήτρης Καζάκης και Βασίλης Βιλιάρδος, ή (διεθνώς) ο Max Keiser, το blog ZeroHedge και ο αμερικανός αριστερός οικονομολόγος Michael D. Hudson, βλέπουν πολύ πιο καθαρά την απελπιστική μας κατάσταση, χωρίς παρωπίδες, αντίθετα με το ΚΚΕ. Θα μπορούσε βέβαια, να επισημάνει κανείς και τις διαφορές ανάμεσα σε «οικονομική κατοχή» (που είναι κυρίως λανθάνουσα ή εικονική) και σε φανερή στρατιωτική κατοχή, αλλά αυτό δεν ακυρώνει τις πολλές ομοιότητες μεταξύ τους. Οπως π.χ. και το γεγονός ότι η αστική δημοκρατία συνεχίζεται (έστω και τυπικά) δεν ακυρώνει την ολίσθησή της σε δικτατορικές αυθαιρεσίες, συνταγματικές παραβιάσεις και ωμούς αυταρχισμούς (ορισμένες φορές χειρότερα κι από χούντα).
2. Πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής αστικής τάξης πλήττεται και αυτό από την κρίση -και ιδίως την ύφεση. Εξού και το “πουρμπουάρ” που πρόσφερε η τρόικα, με τις μειώσεις βασικών μισθών και άλλα μέτρα, αρκετά εκ των οποίων αποδείχτηκαν στάχτη στα μάτια (θα εξηγήσω ΤΙ εννοώ αργότερα)… για να κατευνάσει τους πολύ φοβισμένους ντόπιους αστούς, που οι περισσότεροι έχουν ήδη υποστεί τεράστιες ζημιές. Ενα μεγάλο πλήθος ελλήνων αστών ήδη χρεοκόπησε. Μερικοί πήγαν και στη φυλακή για χρέη. Οι λιγοστοί που είχαν τη δυνατότητα και την ευελιξία… πήραν τα λεφτά τους κι έφυγαν, παριστάνοντας τον ψόφιο κοριό. Ειδικά στην Πάτρα, από όπου μαθαίνω πολλά χάρις σε κολλητό μου φίλο (που ξέρει όλο τον επαγγελματικό της κόσμο λόγω μιας υπηρεσίας που τους πρόσφερε κάποτε)… όλοι ανεξαιρέτως οι Πατρινοί μεγαλο-αστοί είναι οικονομικά στο χείλος του γκρεμού, αυτή τη στιγμή.
- Εξού και η οργή του… μπουνταλά μεγαλο-αστού Καμμένου, που (παρά τα μεγάλα ελαττώματά του) είναι ειλικρινής.
3. Η Γερμανική ηγεμονία και ο Γερμανικός οικονομικός επεκτατικός ιμπεριαλισμός είναι επίσης γεγονός αναμφισβήτητο, επιβεβαιωμένο αναλυτικά από αμέτρητους ειδικούς σε όλο τον κόσμο (ακόμη και Γερμανούς), τόσο αριστερούς όσο και δεξιούς…
4. Το ότι ΔΕΝ διαπραγματεύεται η τωρινή (δοτή και υποτελής) κυβέρνηση (όπως και η προηγούμενη του ΓΑΠ) με γνώμονα το εθνικό (=δηλαδή λαϊκό) συμφέρον, είναι επίσης γεγονός αναμφισβήτητο, όπως είναι γεγονός ότι… ακόμη και ελάχιστη διάθεση για πραγματική διαπραγμάτευση να είχε, μοιραία θα έφτανε και στο άκρο της ολικής παύσης πληρωμών, οποιαδήποτε ανεξάρτητη κυβέρνηση, ακόμη και μη-αριστερή (όπως του Κίρχνερ στην Αργεντινή). Θα προκαλούσε τότε κοσμογονιακές ριζοσπαστικές αλλαγές, με διεθνή αντίκτυπο ακόμη πιο μεγάλο από την «ανταρσία της Αργεντινής» πριν 10 χρόνια. Και οι κότες το ξέρουν, τώρα πια, ότι η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο για τις πιο στυγνές τεχνικές Κοινωνικής Μηχανικής για τον ωμό οικονομικό στραγγαλισμό και την αφαίμαξη ολόκληρων λαών, αλλά το ίδιο το «κόμμα του λαού« στη χώρα του «πειράματος» εθελοτυφλεί, αποβλέποντας μονάχα στο δικό του στενό μικρο-πολιτικό εκλογικό συμφέρον.
5. Τέλος, το θέμα της στάσης απέναντι στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, διαστρεβλώνεται απόλυτα στο εν λόγω… ρυζο-σπαστικό άρθρο. Αποτελεί πρόβλημα βέβαια, αλλά… όχι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα για όλους τους αντι-μνημονιακούς, η στάση τους απέναντι στην ΕΕ . Οι πλέον ξεκάθαροι στο θέμα (της αναγκαιότητας για σθεναρή αντίσταση στην πολιτική της ΕΕ) είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ο Καζάκης, νομίζω. Μετά ακολουθεί το ΚΚΕ, που έρχεται τρίτο και… λαχανιασμένο, μετά από κάμποσες αρχικές αμφι-ταλαντεύσεις, ξεκινώντας από την παιδαριώδη αρχκή «θέση» του ότι «δεν υπάρχει χρέος» (το 2010), φτάνοντας μέχρι τη φοβία… εξόδου από το Ευρώ «κάτω από συνθήκες καπιταλισμού» (της Αλέκας Παπαρήγα το Μάϊο του 2011) .
Οι αφανείς (και μη-) αδυναμίες του ΚΚΕ στο θέμα Ε.Ε. και Ευρώ, φάνηκαν και στο άρθρο «Κάτι τρέχει στον Περισσό…» (Αυγή, 05/06/2011), που παραθέτει τα εξής, της Αλέκας Παπαρήγα:
…Η γ.γ. του ΚΚΕ, σε συνέντευξή της (ΑΝΤ1), ανέφερε: «Κατ’ αρχήν εμείς είμαστε γενικά υπέρ της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. Η λύση έξω από το ευρώ και δραχμή, στις παρούσες συνθήκες, είναι καταστροφική. Αλλά εθελοντικά να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και αυτή τη στιγμή να τη διώξουν από την Ευρωζώνη, δεν το βλέπουμε. Αυτό μπορεί να γίνει στο μέλλον, όταν η κρίση θα είναι ακόμη πιο βαθιά και αποφασίσουν οι ισχυρότεροι να μικρύνουν την Ευρωζώνη και γενικότερα την Ε.Ε. Αυτή τη στιγμή πιστεύουμε ότι θα γίνει μια ελεγχόμενη χρεωκοπία εντός της Ευρωζώνης. Αν φτάσει η Ε.Ε. να διώχνει χώρες, σημαίνει ότι βρίσκεται σε σήψη και βαθιά κρίση αξεπέραστη, πολύ πιο πριν απ’ ό,τι εμείς περιμένουμε τουλάχιστον». Η Αλ. Παπαρήγα πρόσθεσε ότι η γνωστή δήλωση της Μαρίας Δαμανάκη έγινε «για να εκβιάσει τον ελληνικό λαό και να του πει ‘σκύψε το κεφάλι'».
Η Αλ. Παπαρήγα σπεύδει να δηλώσει ότι το κόμμα της είναι γενικώς υπέρ της αποδέσμευσης της χώρας από την Ε.Ε., δείχνει μάλιστα να απεύχεται στο ορατό μέλλον μια εξέλιξη κρίσης και αποσύνθεσης της Ε.Ε. Καθιστά σαφές ότι η έξοδος είναι στρατηγικός στόχος που αφορά το απώτατο μέλλον. Το παρόν υπακούει στη στρατηγική των σταδίων, είναι ξεκομμένο από τον στρατηγικό στόχο.
Η «ρεαλιστική» τοποθέτηση της Αλ. Παπαρήγα είναι φυσικό να αιφνιδίασε, τουλάχιστον το κομματικό της κοινό. Γι’ αυτό ο «Ριζοσπάστης», στην αρθρογραφία που ακολούθησε, γράφει ότι «η εκτίμηση είναι ότι εθελοντικά η καπιταλιστική Ελλάδα δεν θα φύγει από την Ευρωζώνη, δεν θα επιστρέψουμε στη δραχμή, αυτό είναι καταστροφή για το κεφάλαιο στην Ελλάδα και μάλιστα, σε συνθήκες οξύτατης κρίσης, τόσο στην καπιταλιστική Ελλάδα όσο και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες της Ε.Ε.». Και προσθέτει ότι «άναρχη πτώχευση σημαίνει έξοδο από το ευρώ, επιστροφή στη δραχμή».
Δηλαδή, αν καταλάβαμε, η Αλ. Παπαρήγα μιλούσε για λογαριασμό των καπιταλιστών; Μετά απ’ όλα αυτά ο «Ριζοσπάστης» αισθάνεται την ανάγκη να επιτεθεί στον ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ: «Φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όπως προπαγανδίζουν ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ, και κάποια αστικά επιτελεία που ψάχνουν τάχα ανάπτυξη που θα ανακουφίσει τον λαό, δεν υπάρχει«.
Ω ναι Αλέκα! Nαι, καλάαα… σύντροφοι.
Οπότε… (λογικά) και η Αργεντινή… δεν υπήρξε ποτέ, ο ίδιος ο Κίρχνερ ήταν… αποκύημα της φαντασίας των Αργεντινών?
-
Πάτε καλά? 😦
Το άρθρο συνεχίζει, με κάτι που πέρασε απαρατήρητο σε πολύ κόσμο:
«Είναι προφανές ότι το ΚΚΕ πάει «πάσο». Όχι μόνο στέλνει στα αζήτητα τον στρατηγικό του στόχο για έξοδο από το ευρώ, αλλά επιμένει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πορεία μέσα στο ευρώ. Δηλαδή μονόδρομος το Μνημόνιο;…»
Σύμφωνα με εκτενή εξιστόρηση (σε video) και καταγγελία του πρώην μέλους του ΚΚΕ… Δημήτρη Καζάκη(!), η Αλέκα ήταν κάποτε πρώτη στον αγώνα υπέρ του… φιλο-ευρωπαϊσμού(!) μέσα στις ΜΥΣΤΙΚΕΣ εσωκομματικές συζητήσεις του ΚΚΕ, ενός ιστορικού κόμματος, που (ασφαλώς και) «δικαιούται σεβασμού», αλλά δυστυχώς… δεν έχει ακόμη εμπεδώσει πόσο ξεπερασμένη, πόσο ΑΧΡΗΣΤΗ και εξοργιστική είναι αυτή η παλιά «μυστικότητα των εσωκομματικών διαφωνιών», σήμερα στην εποχή των Wikileaks και της απόλυτης Πληροφορικής Διαφάνειας, άνευ ορίων και άνευ όρων. Μιας Διαφάνειας που ακυρώνει έμπρακτα ή (έστω) αναβαθμίζει ριζικά, ακόμη και τον παραδοσιακό «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» (όπως άρχισα να εξηγώ ΕΔΩ). Σήμερα, οποιαδήποτε εσω-κομματική μυστικοπάθεια έχει μουχλιάσει σαν τις λερωμένες τελετουργικές… ποδίτσες των μασώνων που κάποτε δεν ήξερε κανείς ΤΙ συζητάνε μεταξύ τους (σε αντίθεση με τα ψέματα που λέγανε δημόσια). Σήμερα όμως όλοι οι συζητώντες μυστικά κινδυνεύουν να ξεσκεπαστούν, αφού τα «πολλά μικρά αδελφάκια« (σαν το Wikileaks) είναι παντού, εναντίον του κάθε Μεγάλου (και μικρού) Αδελφού.
Είδαμε λοιπόν… ΠΕΝΤΕ ΣΟΒΑΡΑ λάθη ενός ανώνυμου άρθρου στο Ριζοσπάστη, που… εφόσον εκφράζουν επίσημη κομματική πολιτική, θα καταστούν και “ιστορικά λάθη” του ΚΚΕ (όπως η Βάρκιζα) …αν προκύψει μία μνημονιακή συγκυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ στο τέλος, εξαιτίας του ΚΚΕ (που αρνείται να συνεργαστεί αλλά και συκοφαντεί όλους τους άλλους).
-
Θέλετε και άλλα?
Ορίστε τα, λοιπόν:
- Η υπόλοιπη κριτική στο συγκεκριμμένο άρθρο του «Ριζοσπάστη» είναι στο εξής σχόλιο.
Αυταρχική εκτροπή ο διορισμός του Λ. Παπαδήμου ως πρωθυπουργού
Δικτατορία των δανειστών με την βούλα της ΕΕ και των τραπεζιτών
Ομως η σωστή ανάλυση της κρίσης και των ατασθαλιών της νέας διεθνούς άρχουσας τάξης (των μεγαλο-τραπεζιτών και μεγαλο-επενδυτών) ξεπερνάει τα όρια της δογματικής κατανόησης πολλών μαρξιστών. Τόσο πολύ, ώστε αναγκάζεται κανείς να διαβάζει τακτικά και άρθρα δεξιών αναλυτών, που στις περισσότερες αναλύσεις και διαπιστώσεις τους δεν πέφτουν καθόλου έξω, όπως το περίφημο blog Zero-Hedge ή αναλυτές όπως ο Max Keiser και ο δικός μας Πάνος Παναγιώτου. Αποτελεί όμως τραγική ιδεολογική (και λογική) ασυνέπεια, το να εκτιμάει κάποιος τη διαφωτιστική ανάλυση άρθρων και βιβλίων π.χ. του Πάνου Παναγιώτου, αλλά ταυτόχρονα να στηρίζει τον παράλογο δογματισμό του ΚΚΕ, που αποκλείει κάθε πολιτική (ή άλλη) συνεργασία μαζί του, όπως και με όλους όσους δεν είναι απόλυτοι ομοϊδεάτες του…
Ακόμη και μία (υποθετική) συνεργασία του ΚΚΕ με τον (φιλο-ευρωπαϊκό και εν μέρει συμβιβασμένο) ΣΥΡΙΖΑ θα επέτρεπε στο ΚΚΕ να περάσει τη δική του γραμμή χωρίς δυσκολία, διότι εκ των πραγμάτων το ΚΚΕ θα ήταν η ισχυρότερη πολιτική συνιστώσα μιας τέτοιας (υποθετικής) αριστερής συγκυβέρνησης. Αν γινόταν πραγματικότητα, τότε το ΚΚΕ θα μπορούσε ακόμη και να… εκβιάζει με διάλυση της συγκυβέρνησης, αν δεν περνούσε όσα μέτρα θεωρεί άκρως απαραίτητα. Επομένως (λογικά) η άρνηση του ΚΚΕ δεν στέκει καθόλου. Παραμένει εξίσου αδικαιολόγητη (ή παρεξηγήσιμη) όπως ο ανορθολογισμός της απορριπτικής του απάντησης στην πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συνεργασία, ένας ανορθολογισμός για τον οποίο ο (ιδιαίτερα προσεκτικός και νηφάλιος) Γιώργος Ρούσης δήλωσε χαρακτηριστικά:
-Το πιο τραγικό είναι ότι ορισμένοι σύντροφοι τόσο από το ΚΚΕ, όσο και προσκείμενοι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το πρώτο πράγμα που βρήκαν να μου πουν όταν συζητήσαμε την απάντηση του ΚΚΕ μέσω του Ριζοσπάστη, ήταν ότι έβρισκαν θετικό το ότι το ΚΚΕ απάντησε και το ότι η απάντηση αυτή δεν περιείχε υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Δυστυχώς έχουμε φθάσει στο σημείο να θεωρούμε το αυτονόητο- τον ευπρεπή διάλογο ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς – ως κατάκτηση.
Τώρα, επί της ουσίας της απάντησης του ΚΚ:. Νομίζω ότι αυτή εντάσσεται σε μια εκ μέρους του, λογική άρνησης κάθε έστω και στοιχειώδους συνεργασίας με άλλες αριστερές δυνάμεις, σε μια λογική “το μοναστήρι νά ‘ναι καλά”, η οποία αντικειμενικά αποδυναμώνει το λαϊκό κίνημα. Έτσι αναζητούνται διαφορές ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν, και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, το όλο σκεπτικό που αναπτύσσεται δεν μπορεί παρά να είναι και ανορθολογικό.
Παραθέτω τρία ενδεικτικά παραδείγματα:
Πρώτο, στο ίδιο το απαντητικό άρθρο του Ριζοσπάστη παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Εθνικοποίηση κρατικοποίηση όλων των τραπεζών και των μεγάλων στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο». Στην τελευταία παράγραφο της απάντησης αυτό μεταφράζεται: «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει «έξοδο από την ΕΕ, αλλά με τα μονοπώλια ακλόνητα στην παραγωγή»…»
-
(δηλαδή… «Γειά σου μπάρμπα, κουκιά σου σπέρνω» -όπως λέει το γνωστό λαϊκό ανέκδοτο)
Ο Γιώργος Ρούσης συνεχίζει:
Δεύτερο, στο ίδιο κείμενο παρατίθεται το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή η δυνατότητα για μια πολιτική ή εκλογική ενότητα με τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ,[…] Αυτό όμως δεν εμποδίζει την κοινή δράση μέσα στο μαζικό κίνημα για την ανατροπή της επίθεσης με συγκεκριμένους αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης». Παρόλα αυτά λίγο πιο κάτω κατηγορείται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι αυτό που προτείνει «δεν είναι ενότητα», όπως η ίδια διατείνεται ότι είναι.
Τέλος, και ίσως αυτό είναι το κυριότερο, το ΚΚΕ δηλώνει ότι αρνείται την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ διότι αυτή «βάζει ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης, πολιτικούς στόχους εντός του συστήματος», λες και το ίδιο το ΚΚΕ όταν πχ ζητά εκλογές, συμμετέχει στη βουλή, ή διεκδικεί άμεσα αιτήματα, ή στηρίζει και ορθότατα την πάλη διαφόρων κλάδων εργαζομένων, ή ακόμη όταν κάκιστα συμμετείχε στην κυβέρνηση Τζανετάκη ,κλπ, κλπ, – το πράττει εκτός του συστήματος, ή λες και ανάμεσα στο όλα ή τίποτα, υπάρχει το απόλυτο κενό, και δεν υπάρχει η δυνατότητα αντικαπιταλιστικής γέφυρας προς το σοσιαλισμό, όπως το ίδιο προτείνει στο πρόγραμμα του, αλλά φαίνεται να αναιρεί στα μουλωχτά.
Παρά όμως την άρνηση αυτή του ΚΚΕ, υποστηρίζω ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να επιμείνει σε αυτήν την Μετωπική κατεύθυνση και προς το ΚΚΕ και προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και βεβαίως ταυτόχρονα να επιδιώκει να υλοποιήσει από τα κάτω αυτό το αγωνιστικό Μέτωπο…
-Γιώργος Ρούσης
- Όλη αυτή η συνέντευξη του Γιώργου Ρούση υπάρχει στην εξής ανάρτηση (ή στο blog του Λεωνίδα Βατικιώτη, από όπου και αναδημοσιεύτηκε).
__________________
Related articles
- Οι Νέοι Τσιφλικάδες, οι Νέοι Κολίγοι και η Ανταγωνιστικότητα: η επερχόμενη κολιγοποίηση των Ελλήνων πολιτών στο όνομα της «πληρωμής του δημόσιου χρέους» & της «αποφυγής της κρατικής χρεωκοπίας». (sxoliastesxwrissynora.wordpress.com)
- Άρθρο μου στο Euro2day με τίτλο: Τρελοκομείον «Η Ωραία Ευρωπαϊκή Ένωσις» (stavrosmavroudeas.wordpress.com)
- Ο Συλλογικός Διαδικτυακός Λόγος θάπρεπε να ήταν η Σύγχρονη Κυρίαρχη Αφήγηση (κύριε Τάκη Φωτόπουλε) (metaomadeon.wordpress.com)
- Τα κοψίματα της εβδομάδας των μισθών και των λαιμών (olympia.gr)
- Συντριβή της εργασίας και επιβολή λιτότητας: (papaioannou.wordpress.com)
OMADEON 
Λοιπόν ΟΚ, αλλά τέρμα τα λόγια. Ένας 77χρονος φαρμακοποιός έδωσε τέλος στη ζωή του σήμερα στην Πλατεία Συντάγματος για να μην εξαθλιωθεί και καταλήξει να γίνει βάρος στο παιδί του ή να αναζητά τροφή στα σκουπίδια κι ο Μπεγλίτης προσέβαλε τη μνήμη του λέγοντας ότι «μπορεί να τα έφαγε ο ίδιος ή τα παιδιά του».
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. ΤΩΡΑ. Η ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» ΤΩΝ ΚΟΥΙΣΛΙΝΓΚ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ-ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-ΠΑΓΚΑΛΟΥ, ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΛΛΗΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΣΟΚΙΚΗ ΚΟΛΥΜΠΗΘΡΑ ΤΟΥ ΣΙΛΩΑΜ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ.
Eνας πολίτης επιλέγει να καταστήσει την αυτοκτονία του πολιτική πράξη
-Το ιδιόγραφο σημείωμα του αυτόχειρα:
μέσω Κίρκης: http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.com/2012/04/e.html
_______________
Κείμενο του Old Boy:
http://old-boy.blogspot.com/2012/04/blog-post_04.html
Πριν τέσσερις μέρες έγραφα για τις αυτοκτονίες,
για την κρίση και τις αυτοκτονίες,
για τον τρόπο που τα αντεπιχειρήματα που σου λένε
«σκάσε και μην σπεκουλάρεις για τις αυτοκτονίες»,
είναι ανά πάσα στιγμή στο τραπέζι.
Έγραφα όχι γενικά και αόριστα, αλλά με αφορμή συγκεκριμένη αυτοκτονία.
Η διαφορά είναι ότι εκείνη ήταν τρόπο τινά πιο ιδιωτική.
Ένας άνθρωπος κρεμάστηκε μέσα στο μαγαζί του.
Σήμερα όμως ένας άλλος άνθρωπος
επιλέγει να καταστήσει την αυτοκτονία του πολιτική πράξη.
Αντί να αυτοκτονήσει ησύχως και διακριτικά αυτοκτονεί φωνακτά και δημόσια.
Σε ένα από τα συμβολικότερα σημεία της πόλης.
Με σημείωμα που δεν αφήνει αμφιβολία για τους λόγους του.
Όχι βέβαια ότι το οπλοστάσιο των αντεπιχειρημάτων
δεν είναι φτιαγμένο και για αυτές τις περιπτώσεις
.Οι αμφιβολίες θα προσπαθήσουν να μπουν κι εδώ.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το Protagon φερ’ ειπείν από την πρώτη του σελίδα
μας καλεί να συζητήσουμε με αφορμή την αυτοκτονία
για τον τρόπο με τον οποίο η κρίση τραυματίζει τη ψυχική μας υγεία.
Άλλωστε αν πιστέψουμε την μεγάλη πλειοψηφία των αρθρογράφων του
-εννοώ με βάση τα όσα ως τώρα έγραφαν-
τι άλλο παρά μη ψυχικά υγιής είναι ένας άνθρωπος που κάνει λόγο
για «κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου»;
Εν πάση περιπτώσει είναι ασφαλώς ένα δείγμα των καιρών
ότι το πρώτο πράγμα που βρίσκω να γράψω τέτοια ώρα είναι για το Protagon, ψειρίζοντας ενδεχομένως δυο λέξεις του που δεν έχουν γραφτεί
με τη διάσταση που ίσως κακόπιστα τους αποδίδω.
Ωστόσο δεν είναι δευτερεύον ζήτημα
το πως ο επίσημος δημόσιος λόγος θα χειριστεί την αυτοκτονία,
όπως δεν είναι δευτερεύον ζήτημα
το πως έχει χειριστεί τις ως τώρα εκούσιες αφαιρέσεις ζωών,
όπως δεν είναι δευτερεύον ζήτημα το πως έχει χειριστεί τις ζωές μας γενικά.
Όσο ζει ο άνθρωπος είναι ον που σε μεγάλο βαθμό μπορείς να το χειριστείς.
Ακόμα κι όταν αφαιρεί τη ζωή του,
ο χειρισμός συνεχίζεται.
Εσύ θα πεις από τη δική μου σπέκουλα.
Εγώ θα πω από τη δική σου.
Που σε κάθε κρίσιμη φάση επισείοντας τον κίνδυνο του χάους που θα προκληθεί
αν δεν κάνουμε αυτό που σου λένε να πεις,
νομιμοποιεί τις συνθήκες που θα οδηγούν ολοένα και περισσότερους πολίτες
στην αντικειμενική αδυναμία να ζήσουν,
όχι επειδή σαλτάρισαν
αλλά επειδή δεν έχουν πια λεφτά για να ζήσουν
Κι ο Μπεγλίτης είπε ότι «μπορεί να τα έφαγε εκείνος ή τα παιδιά του». ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ. Τέλος. Ήρθε η ώρα να πληρώσουν. Και μάλιστα όπως πρέπει. Όπως κάνανε οι Γάλλοι και οι Νορβηγοί τους δοσίλογους να πληρώσουν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από το Πρώκταγκον τι περίμενες;
Επίσης, πάμε στοίχημα ότι αύριο το σιχαμένο υπερκαθεστωτικό και φουλ πασοκομνημονιακό ελεεινάκι θα βγει και θα κατηγορήσει – στο ίδιο μήκος κύματος με τους πρωκταγωνιστές – τον αυτόχειρα ότι – και καλά – προσβάλλει τα θύματα των κατοχικών καθεστώτων ανά την οικουμένη;
Θυμήσου μόνο το παλιότερό μου άρθρο για κάτι τέτοια βρωμερά υποκείμενα.
Μπορώ να ξεράσω;
Ο κλασικός μαλάκας Νοσφεράτος. Σόρρυ, αλλά τώρα το θέλει ο κώλος του το outing.
Εξαιρετικό!
ως προς την τεκμηρίωση, γιατί ως προς η θέση έτσι κι αλλιώς συμφωνούμε. Πρόσφατα υπέστην κι εγώ επίθεση επειδή κάνω κριτική στο ΚΚΕ.
Πραγματικά είναι μια έξω φρενών κατάσταση … κυριολεκτικά. Μόνο που από την εμπειρία μου θεωρώ πως από την ίδια αρρώστια πάσχουν – όχι σε τόσο σοβαρό βαθμό – όλα τα κόμματα και κομματάκια της αριστεράς, τα οποία είναι ρεπλίκες του μητρικού ΚΚΕ, λόγω παλαιότητας, ανθρώπων που διαπαιδαγωγήθηκαν εκεί και μετέφεραν, άμεσα ή έμμεσα, ότι καλό και κακό.
Επειδή το θέμα με απασχολεί ανέκαθεν, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, αναρωτιέμαι πλέον μήπως και πρόκειται για εγγενή χαρακτηριστικά αυτής της ιδεολογίας, και όχι για στρεβλές θεωρήσεις της.
Ένας φίλος λέει κάτι που μου φαίνεται σοφό:
Την δεξιά την συνέχει το συμφέρον, ενώ την αριστερά η ιδεολογία, δηλαδή η ψευδής συνείδηση. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια;
Ότι οι μεν ενώνονται με βάση το ταξικό συμφέρον, την ταξική θέση, και επομένως αυτή η ενότητα είναι αρραγής, και τα μέλη της μάχονται με λύσσα, ενώ τους δε δεν τους συνέχει τίποτα πραγματικό, αλλά μόνο φαντασιώσεις του καθενός, ο οποίος μάλιστα μπορεί να μην έχει κανένα κοινό υλικό συμφέρον με τον υποτιθέμενο σύντροφο.
Όλη η διένεξη, αν το καλοσκεφτείς, επί ιδεολογημάτων γίνεται, και όχι για το πώς θα νικήσουμε, με λίγα λόγια θα επιβιώσουμε.
Επισήμανες κάτι πολύ καίριο: «από την ίδια αρρώστια πάσχουν – όχι σε τόσο σοβαρό βαθμό – όλα τα κόμματα και κομματάκια της αριστεράς, τα οποία είναι ρεπλίκες του μητρικού ΚΚΕ, λόγω παλαιότητας, ανθρώπων που διαπαιδαγωγήθηκαν εκεί και μετέφεραν, άμεσα ή έμμεσα, ότι καλό και κακό.»
Γαλουχήθηκαν εκεί μέσα και κουβαλάνε τα κουσούρια της νοοτροπίας και του τρόπου λειτουργίας του ΚΚΕ. Νομίζω ότι αυτό το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη λέει πολλά…
Σε ό,τι αφορά τώρα αυτό που σου ανέφερε εκείνος ο φίλος σου, αναρωτιέμαι πλέον αν και κατά πόσον μπορούμε να λέμε ότι το ΚΚΕ έχει ως μοναδικό του κίνητρο για τις ενέργειές του την ιδεολογία.
Θενκς κ.κ.
Χαίρομαι που συμφωνείς.
Καθυστέρησα να απαντήσω γενικά σε σχόλια αυτές τις μέρες…
…και συμφωνώ με όσα λες εδώ, ΟΠΩΣ τα έγραψες.
Αν έγινε διαδικτυακά, π.χ. στο blog σου, θα ήθελα να τη διαβάσω και να την… αναλύσω!
Αυτό που λες εδώ (κι έχεις ξαναπεί) είναι ΠΟΛΥ σωστό, αλλά αρχικά δεν τόξερα, λόγω έλλειψης πείρας: Εκτός από 13 χρόνια στην Αγγλία, μακριά από κόμματα (κι άλλα περίπου 10 σε άλλες χώρες συνολικά) οι φιλίες μου στην Ελλάδα είναι πάλι μη-κομματικές, λίγα άτομα και καλά. Με πολιτικοποιημένους προηγούμενων δεκαετιών δεν κράτησα επαφή, γιατί νοικοκυρεύτηκαν και… χάλασαν. Είμαι αποστάτης της γενιάς του Πολυτεχνείου, ΠΡΩΗΝ ροκάς, πουρέηβερ τρανσάς 🙂 που απέφυγε όμως ΟΛΑ τα ναρκωτικά… δεξιά κι αριστερά. Ετσι (και λόγω θάλασσας) έμεινα και… 10 χρόνια πιο νέος (χαχαχα). Τα άτομα της γενιάς μου συνήθως με αρρωσταίνουν. Τα κομματόσκυλα με απωθούσαν ανέκαθεν, ανεξαρτήτως ηλικίας ή τόπου.
Κι εμένα άρχισε να με απασχολεί… από τότε που έμπλεξα με το διαδίκτυο (χεχε).
Ασφαλώς και υπάρχουν εγγενή χαρακτηριστικά της αριστερής «ιδεολογίας», ιδίως στο διαδίκτυο, που (μάλλον) δεν έχουν καμμία σχέση με την αριστερά σαν φιλοσοφικο-πολιτική έννοια. Εβαλα εισαγωγικα στη λέξη «ιδεολογία», αν κι αυτό είναι συζητήσιμο. Χρήσιμος για την κατανόηση της ιδεολογίας (με- ή χωρίς- εισαγωγικά) είναι για μένα ο Ζίζεκ. Το πρώτο του best-seller άφησε εποχή ΕΙΔΙΚΑ στον τομέα αυτό («το απατηλό/υψηλό αντικείμενο της Ιδεολογίας» / «The sublime object of ideology»). Το βιβλίο αυτό το διάβασα, αλλά… παραθέτω απ’ το ρεζουμέ σχετικού λήμματος της Βίκυ:
Ο Ζίζεκ δεν είναι αλάνθαστος βέβαια, ή φαίνεται κι αντιφατικός σε ορισμένους… ακραιφνείς ιδεολόγους (π.χ. του blog Lenin Reloaded), αλλά… μάλλον δεν είναι αντιφατικός ο ίδιος o Zizek. Αντιφατικό είναι το αντικείμενο της μελέτης του, η ΙΔΙΑ η ιδεολογία -που μάλλον οδηγεί σε εγγενείς αντιφάσεις, σε μεγάλο βαθμό ανεξαρτήτως περιεχομένου:
Η έμμεση «μετα-ιδεολογία», εδώ, είναι η ΙΔΙΑ η (λογική) συνέπεια της ιδεολογίας. Αυτή η παραδοχή προ-απαιτείται από ΚΑΘΕ ιδεολογία (και τη ναρκοθετεί εξ αρχής). Είναι άλλωστε και… αντι-διαλεκτικό, το να επιβάλλουμε μια ΤΕΧΝΗΤΗ λογική συνέπεια στις ιδέες και στις ιδεολογίες, τη στιγμή που η ίδια η διαλεκτική υπάρχει ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ χάρις στις αντιφάσεις που ανακαλύπτουμε, καθώς προχωράμε…
Σημείωση: Νομίζω ότι ο Ζίζεκ εκφράζει μετάλλαξη της πολιτικής θεωρίας, πέραν της ιδεολογίας, στην κατεύθυνση της ψυχανάλυσης (και όχι μόνο). Είναι σαν ένας «άλλος πόλος» στη σύγχρονη διαμάχη πολιτικών ιδεών, όπου ΚΑΙ οι δύο «πόλοι» είναι αντι-ιδεολογικοί. Ο άλλος πόλος είναι ο νεοφιλελευθερισμός του «τέλους της ιστορίας», που εκπροσωπεί ο Francis Fukuyama. Γενικά οι κριτικές αναλύσεις σε βάρος του Ζίζεκ, αν και μερικές έχουν ΚΑΠΟΙΟ δίκιο, συνήθως στηλιτεύουν με λάθος τρόπο λάθος πράματα (π.χ. η αγριότητα του αντι-Ζιζεκισμού που εκφράζει το γνωστό ντουέτο Αντώνης/Δήμος RD/LR έχει ξεφύγει τελείως διότι εκφράζει ιδεολογική αμυντικότητα και δογματισμό).
Παραδόξως όμως, η διαδικασία της πολιτικοποίησης πρέπει να περνάει κι από την ιδεολογία. Μόνο που οφείλει να το κάνει ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, με βάση πολιτικά κριτήρια, με στέρεα βάση στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, όχι»ιδεολογικά» (=δηλαδή… φαντασιωσικά).
Αρα λοιπόν… σηκώνει ΠΟΛΥ μεγάλη συζήτηση, αυτό που θέτεις εδώ. Απασχολεί αρκετούς… ψαγμένους, όπως το διαδικτυακό μου φίλο blogger Κουρελάριο (Χρήστο) που έχει εξελιχτεί πολύ τα τελευταία χρόνια, αλλάζοντας ΚΑΙ τη θεωρία ή τις ιδεολογίες που ασπαζόταν κάποτε. Το θέμα είναι ΑΝΟΙΧΤΟ.
Αυτό είναι όντως σοφό και σηκώνει ΑΚΟΜΗ μεγαλύτερη συζήτηση από το… προηγούμενο. Είναι πολύ «perceptive» (ή «οξυδερκές») αλλά γεννάει και νέα ερωτήματα.
Π.χ. ΓΙΑΤΙ ισχύει? Μήπως γιατί… όλοι ζουν τώρα πια στην κοσμάρα τους, καθώς διαλύεται ο στέρεος κόσμος που ξέραμε (π.χ. ένα παρόμοιο φαινόμενο είναι ότι η αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση παραδόξως αυξάνει… εθνικισμούς και τοπικισμούς)? Η απώλεια (αίσθησης) ταυτότητας είναι λογικό να προκαλεί μία φυγή προς τον εσωτερικό κόσμο (της ιδεολογίας) όπου αναζητείται νέα ταυτότητα (ή μάλλον… σανίδα σωτηρίας από την τρικυμία του Χάους, της διάλυσης ορίων, της… ανελέητης Υπερφόρτωσης Πληροφορίας ΚΑΙ της αχαλίνωτης βαρβαροποίησης, όλα μαζί -χεχε).
Υ.Γ. Κάτι που ξέχασα αλλά ήθελα να πω εδώ και πολλές μέρες…
Μπορούμε να μάθουμε, τελικά… ΠΑΡΑ πολλά κι από τον Αλέκο Χαλβατζή, που αποχώρησε από το ΚΚΕ κι έγραψε τα περίφημα κείμενα που σήκωσαν
αριστερέςΚΚΕδικές λασπο-θύελλες και… μνημονιακούς ανέμους (εκμετάλλευση από το ‘Βήμα’, κλπ.)Το blog του Αλέξου Χαλβατζή είναι αυτό: http://alekosch.wordpress.com
Το ξανα-διάβαζα σήμερα, διαπιστώνοντας κάποια πράματα που αγνοούσα ή αμέλησα, σε πτυχές των κειμένων του, που ολοκλήρωσα την ανάγνωσή τους κι αρχίζω να εκφέρω γνώμη.
Γενικά υπάρχουν 3 απόλυτες βεβαιότητες που προκύπτουν ΛΟΓΙΚΑ από μελέτη του Α.Χ.
1) Η πρώτη ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ που προσφέρει το υλικό του Α.Χ. είναι η ειλικρίνειά του.
(που έσπευσαν να λασπώσουν με κάθε τρόπο, κομματόσκυλα και φανατίλες του ΚΚΕ).
2) Το ΕΠΟΜΕΝΟ απόλυτα σίγουρο για τον ίδιο, που πηγάζει κι από το (1) είναι ότι ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΚΙΟ, αλλοιώς ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ η στάση του, αν την παρακολουθήσει κανείς σε όλη της την έκταση και όλες τις λεπτομέρειες…
3) Υπάρχει κι ένα τρίτο σίγουρο, αλλά δευτερεύον.
Ο Αλέκος ειναι (αιώνιος) νιούμπης και ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΣ ατζαμής στο διαδίκτυο (ανεπίδεκτος μάθησης)
Αποπνέει κι έναν σπαστικό… παλαιο-Κνίτικο (κρυπτο-)λουδιτισμό (χεχε). 🙂
Αλλά αυτό δεν παίζει ΚΑΝΕΝΑ ρόλο στην ΟΥΣΙΑ των καταγγελιών του, που αφορούν το κόμμα.
_____________
Με τα προηγούμενα, ΔΕΝ εννοώ βέβαια ότι οφείλουμε να πιστέψουμε 100% ΟΛΑ όσα λέει ο Α.Χ. κατά γράμμα. Ισα-ίσα, αν αρχίσω να τα αναλύω, προσκρούω σε κάποιες διαπιστώσεις ελλείψεων και αντιφάσεων που θα χρειαστεί πολύς κόπος και χρόνος για να ξεπεραστούν (γι’ αυτό και δεν κάθομαι να γράψω ποστ για το θέμα).
Με τη διαφορά ότι… αυτές οι αδυναμίες των κειμένων του είναι πολύ φυσικό να υπάρχουν (ιδίως από την άποψη του εξω-κομματικού παρατηρητή) και δεν νομίζω ότι ακυρώνουν τον ΠΥΡΗΝΑ της κριτικής του, ούτε μειώνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ειλικρίνειά του (την οποία μπορώ να καταδείξω και λογικά… αλλά θα χρειαστεί πολύς χρόνος).
_____________
Το επίπεδο της κριτικής κατά του Χαλβατζή, από οπαδούς του ΚΚΕ, είναι εντυπωσιακά ΚΑΙ εξοργιστικά ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΟ. Ο «ψαγμένος φανατίλας» Μπαλασόπουλος έκανε μία προσπάθεια για καλύτερο επίπεδο κριτικής, αλλά… κατέληξε σε περισπούδαστες μέγκα-μπούρδες και λογικές πλάνες, π.χ. ένα «επιχείρημα» ότι τον ίδιο… ολισθηρό δρόμο (με τον Αλέκο Χαλβατζή) ακολούθησαν κι άλλοι, όσοι αποχώρησαν από το ΚΚΕ, _άρα_ ο ίδιος ΘΑ καταντήσει ΣΑΝ κι αυτούς (Μίμη Ανδρουλάκη, κ.ά.) …ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ, ή αποτελεί ΛΟΓΙΚΗ ΠΛΑΝΗ, που θυμίζει το γνωστό «άραγε αρμενίζει στραβά ο γυαλός, ή εμείς στραβά αρμενίζουμε?», όπου βέβαια… οι «ναυαγοί» περισυλλέγονται ΣΥΝΗΘΩΣ, αλλά ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ, από τα ίδια… αντι-κομμουνιστικά «ναυαγοσωστικά σκάφη»!
(αποσπάσματα από) συλλογή υλικών που μάζεψα,
για τον Αλέκο Χαλβατζή (και κριτικές εναντίον του)
(ιδιωτικά λινκ στο delicious και σε feed-reader, προς το παρόν)
(αυτό το τουητ αφορούσε διάδοση δηλώσεων του πατέρα του Αλέκου)
________________
Μία από τις πρώτες αναφορές στο θέμα, σε αριστερό μπλογκ (όχι-ΚΚΕ):
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/02/blog-post_3711.html
_____________
Αναφορές στο θέμα από τον Μπαλασό με ΕΙΔΙΚΗ μαεστρία στο ρίψιμο ΥΠΟΥΛΗΣ λάσπης:
Η πρώτη αρχική δήλωση του Μπαλασό…
http://leninreloaded.blogspot.com/2012/02/blog-post_7652.html?showComment=1330034904224#c2792663624503662839
01:08 24/2/2012,
Αντωνης), Lenin Reloaded:
Λίγο αργότερα (προσέξτε όσα έβαλα σε bold)
http://leninreloaded.blogspot.com/2012/02/blog-post_967.html?showComment=1330079981731#c294281055623917106
13:39 24/2/2012, Αντωνης:
Για… να καταλάβω εδώ ΤΙ θέλει ποιείν ο… «ποιητής».
1) Αρχίζω από το «τρέμετε τόσο το ΚΚΕ».
-Δε μας χέζετε (λέω γω)? -που το παίζετε και μεγάλοι… τρομοκράτορες (γαμώ την ατυχία μου, γαμώ)…
2) Πάμε στο «προφανή τα κίνητρά σου»… όπως, πιθανόν, και τα κίνητρα του ίδιου του Χαλβατζή.…
Δηλαδή, δεν μπορεί….
Κι αυτός βαλτός θα είναι… με «προφανή» (πονηρά) κίνητρα (ω ναι, καλάαα….)
(παρόλο που ο γιος του Σπύρου Χαλβατζή είναι εμφανέστατα ΠΟΛΥ ιδεαλιστής «πούρος κομμουνιστής»)
Λίγο αργότερα (στις 3.38μμ, μετά το πρώτο σχόλιο στις 1.08μμ) το πρώτο ποστ:
http://leninreloaded.blogspot.com/2012/02/blog-post_5228.html
«Μερικές απορίες για το κείμενο του Αλέκου Χαλβατζή»
…εδώ αντέστρεψα τα bold με τα υπόλοιπα.
Δηλαδή τόνισα αυτό που δεν ήταν τονισμένο, αφαιρώντας τον τονισμό σε ό,τι ήταν τονισμένο.
ΟΛΑ τα «λεφτά» είναι στη φράση «Εκ του αποτελέσματος». Ορίστε άσκηση για φοιτητές:
-Γράψτε μελέτη για το ρόλο της… Αντιστροφής Αιτίας και Αποτελέσματος
σαν παρενέργεια (ή και… πάγια μέθοδο) της (φανατικής) Ιδεολογίας! 🙂 😈
Αλλά ο Μπαλασό προχωράει με το γνωστό ύπουλο μοχθηρό του τρόπο.
1) Δηλώνει «άγνοια» για τις προθέσεις του «ενόχου»… (bla bla bla)
2) Αλλά… «επισημαίνει» στη συνέχεια ότι
(όπου η λογική πλάνη της Αντιστροφής Αιτίας και Αποτελέσματος γαρνιρίζεται εδώ με την Περίφημη Συνωμοσιολογική Σάλτσα «τίποτα δεν είναι τυχαίο»)….
Δηλαδή, είναι τυχαίο που… χώρισα τη γυναίκα μου, ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη? ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ την απότομη πτώση της τιμής των… σκληρών δίσκων στην αγορά? 🙂 ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ την εμφάνιση ενός μάγκα που μου… κλώτσησε το κόκκινο μηχανάκι επειδή έχασε ο Ολυμπιακός? κ.ο.κ.
🙂
(φυσικά τίποτε δεν αποκλείεται, οπότε… ας κρατάμε και μια πισινή, δηλώνοντας «άγνοια»…)
Είναι όμως προφανές ότι ο Αλέκος Χαλβατζής άρχισε να ανησυχεί, αντιλαμβανόμενος ορισμένες πράξεις του ΚΚΕ με εντελώς διαφορετικό τρόπο από όσο κάποιοι οπαδοί του ΚΚΕ.
Αν π.χ. ο Αλέκος διαφωνεί με τη στάση του κόμματος στα περιστατικά που απαριθμεί ο φανατίλας του Lenin Reloaded… τότε (λέμε τώρα) θα ήταν ΠΟΛΥ ΦΥΣΙΚΟ να επισπεύσει, όσο το δυνατόν, ΚΑΙ τη δημοσιοποίηση της δικής του κριτικής στο κόμμα. ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ή ΜΕΜΠΤΟ (γι’ αυτόν…)
…αλλά φυσικά ούτε και σίγουρο, είναι αυτό.
Το ΜΟΝΟ σίγουρο,
που προσπαθεί μανιωδώς και πούστικα να λασπώσει ο Μπαλασό, είναι η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ του Α.Χ.
Πιο κάτω λέει ο Μπαλασό:
Εδώ, η προφανής απάντηση στην «απορία» της τελευταίας γραμμής (σε bold)
είναι ΝΑΙ, δηλαδή…
ΝΑΙ, όντως… ΕΙΝΑΙ τόσο καλά περιχαρακωμένο και αποτελεσματικά μυστικοπαθές το Κόμμα, που… ΔΕΝ έχει κανείς (μέσα στο κόμμα) πάρει χαμπάρι τίποτε, από ΠΟΛΛΑ τρομακτικά γεγονότα ΕΞΩ από την ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΗ κοσμάρα του! (όχι όλα βέβαια -χεχε)
Λίγο παρακάτω, ο Χαλβατζής αναφέρει:
Κι ο Μπαλασό απαντά μεψευτο-μετριοφροσύνη ρητορικής… πουστιάς:
Αντωνάκη σκάσε, γιατί… είσαι άθεος εσύ, αμαρτωλός!
😎
Στερείσαι Ιερών Παραδόσεων…
διότι ΔΕΝ πιθτεύειθ στο…. Αγιο Πνεύμα, τον «επιστημονικό θοθιαλιδμό».
Οπότε η Πίστη σου στο Θεό (=Μαρξ) και στον Υιό Αυτού, τον Μονογενή (=Λένιν) ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ.
Ασε λοιπόν τα σάπια, τα αιρετικά, και μάθε:
-Καλαμαρά μου, άπιστε.. ακαδημαΪκέ
δε μπεις εσύ στο ΚΚΕ, ποτέ… 😈
ΧΑΧΑΧΑ 🙂 🙂
Απλούστατα… ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως ειναι ΚΑΙ δημοκρατικός
(όχι ΜΟΝΟ συγκεντρωτικός, ω σταλινικέ μου εσύ)…
Τη «λογοδοσία της καθοδήγησης προς τη βάση» (του Α.Χ.) την έκανες ΓΑΡΓΑΡΑ, ε Αντωνάκη?…
(που εξηγεί τον ΤΡΟΠΟ με τον οποίο εννοεί ο Α.Χ. «απομάκρυνση από το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό»)
Τα υπόλοιπα ΕΠΟΝΤΑΙ κι είναι λογικά προφανή.
Παρακάτω, ο Χαλβατζής γράφει:
Κι ο Μπαλασό συνεχίζει
Φάουλ, «ΑΧΥΡΕΝΙΟ επιχείρημα».
Το μοναστήρι ναν΄καλά! (αφού τα περί δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ΗΔΗ αναλύθηκαν)
Ααα… δηλαδή ΚΑΙΓΟΣΟΥΝ τόσο πολύ, βιαζόσουν να κατηγορήσεις τον Αλέκο (για να προστατεύσεις το ΚΚΕ),
ώστε ΟΥΤΕ ΚΑΝ διάβασες μεγάλο μέρος του κειμενου το ΟΠΟΙΟ κριτικάρεις!
Μπαααα?
-Τις δικές σου μπούρδες δηλαδή… ΠΟΣΟ έπρεπε να μας… ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ για να τις διαβάζουμε? (χεχε)
-«Σε ποιόν πλανήτη ζει» ο Αλέκος?
1) Εν μέρει ζει… ΚΑΙ στο ΔΙΚΟ ΣΑΣ πλανήτη (μέχρι τώρα)
(όπου πχ. φαντασιώνεστε πως η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κριτική στο κόμμα προέρχεται από «φανατικούς εχθρούς του»…)
2) Γενικά, όσοι θεωρούν το ΠΑΜΕ απόλυτα επιτυχημένο, είναι… το ίδιο το ΠΑΜΕ (και το ΚΚΕ).
Σιγά τα αυγά…
μη σπάσουν τα κόκκινα (που χρειάζονται το Πάσχα….)
Φυσικά, το ΠΑΜΕ δεν ειναι κι άχρηστο. Ισα-ίσα, έκανε και σωστά πράματα
(η απεργία των Χαλυβουργών ειναι ένα δείγμα. Αλλά… μην τα παραλέμε κιόλας)
Ομως εδώ, η ανησυχητικά φανατική, _έμμεση_ λογική συνεπαγωγή, του Μπαλασό, είναι ότι…
«όσοι δεν συμμερίζονται τη συλλογική εικόνα/πλάνη/ψευδαίσθηση ότι το ΠΑΜΕ… μεγαλουργεί και πετυχαίνει παντού, είναι αντι-κομμουνιστές…»
(τα υπόλοιπα είναι άτοπα, συνέπειες ΛΟΓΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ, όπως καταδείχτηκε. Το μόνο ΙΣΩΣ σωστό είναι τα περί «φετιχιστικής γραφειοκρατορολογίας»… όπου ΟΥΔΕΙΣ αναμάρτητος, ΟΥΤΕ κι ο Α.Χ.)
Ουάου! σώωωπααα!…
(αχ, τώρα… ευθυμήσαμε. ΤΟΣΟ παγερό ΚΑΙ μοχθηρό χιούμορ… γλυψίματος-σε-κόμμα, σπάνια βρίσκεις)
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
1) Ρε βλάκα, ΓΙΟΣ του ΣΠΥΡΟΥ ΧΑΛΒΑΤΖΗ είναι ο Αλέκος!
-Δεν έμαθες ακόμη ότι το… ΚΚΕ-δικό θρήσκευμα… κληρονομείται? 🙂
2) A, Δηλαδή, δεν μπορεί, ΚΑΠΟΙΟ ‘κουσούρι’ θάχει το παιδί (του Σπύρου Χαλβατζή).
…π.χ. κάποια ψυχοπάθεια (ή διανοητική ανεπάρκεια, αν όχι… προδοτικότητα),
αλλοιώς… η κριτική του ΔΕΝ εξηγείται !
Καλά κόκκινα κρασιά, Αντωνάκη…
(εσύ που έβγαλες εμένα… «αρχι-γκεσταπίτη διαδικτυακών υπονόμων»…
Στο Χαλβατζή θα κόλωνες, τώωωρα?)