Η Αυτο-Διαχείριση σαν Εφικτή Πολιτική Πάλη, όταν η Αντίδραση Είναι Πλειοψηφία

Η παρούσα ανάρτηση είναι ανατρεπτική, σε σχέση με την Κυρίαρχη Προοδευτική Πολιτική Φαντασίωση της «Πλειοψηφικής Ανατρεψιμότητας«. Με τον όρο «Πλειοψηφική Ανατρεψιμότητα« εννοώ τη συνηθισμένη (a priori) παραδοχή (assumption) μιας πρακτικά εφικτής και στατιστικά πιθανής ριζοσπαστικής ανατροπής της (βασικά αντιδραστικής) πλειοψηφικής νοοτροπίας  μέσα σε μια χώρα, π.χ.  σε μια κοινωνία  όπως η νεο-ελληνική, ή (σχεδόν) κάθε άλλη δυτική κοινωνία, μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα (π.χ. μικρότερο από 1-2 γενεές). Αναγκάστηκα να συναρμολογήσω αυτό τον νεολογισμό (=»Πλειοψηφική Ανατρεψιμότητα«) ίσως και…. επανεφευρίσκοντας (ερασιτεχνικά) κάτι ήδη γνωστό, σε πολιτικούς επιστήμονες και κοινωνιολόγους. Δεν θα με πειράξει καθόλου, πάντως, αν μάθω ότι  «επανεφεύρα τον τροχό» κάπου (πείτε το- χεχε)… αλλά δυστυχώς δεν βρήκα πουθενά μέχρι τώρα, μια παρόμοια προσέγγιση της πολιτικής σε μια σύγχρονη κοινωνία, ή (έστω) κάποια παρεμφερή πολιτικο-κοινωνική έννοια.

• Δηλαδή, η αυθαίρετη (a priori) παραδοχή μιας Πλειοψηφικής Ανατρεψιμότητας, ή (αν προτιμάτε) η Πολιτική Αποψη ότι η Πλειοψηφία Αλλάζει ΡΙζοσπαστικά και Ανατρεπτικά  (=Π.Α.Π.Α.ΡΙ. Α), αυτή ακριβώς η…  παπαριά (χεχε), αν την ψάξετε καλά, αποτελεί το… Οικουμενικό Πολιτικό Θεμέλιο όλων ανεξαιρέτως των.. παπαρολογιών (ιδεολογικών και μη-), μπουρδο-θεωριών, η (έστω) και σοβαρών, βάσιμων (αλλά… σε τελική ανάλυση  άχρηστων) Κοινωνικο-Πολιτικών Θεωριών, δηλαδή «πλειοψηφικά εφικτών« Θεωριών (=δεύτερος νεολογισμός, μετά συγχωρήσεως) πάσης φύσεως, από την εποχή της Αρχαίας Αθήνας, μέχρι σήμερα…

Υπάρχουν όμως, τώρα, Πλειοψηφικά Εφικτές Θεωρίες κοινωνικής Ανατροπής, που όμως οι περισσότερες (ή  όλες) είναι και Μειοψηφικά Μη-Εφικτές (=που δεν εφαρμόζονται από μία μειοψηφία, αν δεν τις πιστέψει και η πλειοψηφία). Υπάρχουν βέβαια, και κάποιες (ελάχιστες) Μειοψηφικά Εφικτές Θεωρίες. Δυστυχώς, βέβαια (ΑΝ το ψάξετε καλά), οι πρώτες είναι σχεδόν όλες οι θεωρίες, ενώ οι δεύτερες, οι «Μειοψηφικά Εφικτές«, παραμένουν (μέχρι τώρα) Terra Incognita (=απάτητο έδαφος) για  τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές και φιλοσόφους.

Τι εννοώ τώρα, με (τον δεύτερο νεολογισμό) «Πλειοψηφικά Εφικτές Θεωρίες ΑΝΑτροπής»  (=Π.Ε.Θ.ΑΝΑ) ; -Πολύ απλά, «Π.Ε.Θ.ΑΝΑ» σημαίνει… όλες εκείνες οι Θεωρίες (εναλλακτικών μορφών κοινωνικής οργάνωσης, πολιτικών συστημάτων, κλπ.) που απαιτούν σαν βασική  τους προϋπόθεση, τον ενστερνισμό τους από τις πλειοψηφίες των κοινωνιών, όπου (θα) εφαρμόζονται. (π.χ. «ορθόδοξος» μαρξισμός-λενινισμός, «κλασσικός» αναρχισμός, «ουτοπικός» κομμουνισμός, Περιεκτική Δημ(ι)οκρατία, ο… Καραμπελισμός, κ.ο.κ.)…

• ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εννοείται ότι ο… Φασισμός και ο Εθνικοθοθιαλιδμόθ (=Ναζισμός) είναι ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ Είδη Κοινωνικής Οργάνωσης. Ε, για όσο διάστημα δεν συνειδητοποιούμε το βασικό μας πρόβλημα σήμερα, δηλαδή την ψυχο-κοινωνικο-πολιτική αρρώστεια και ηλιθιότητα της πλειοψηφίας (και την απωθούμε ή τη… χαϊδεύουμε, κλπ.) η επιρροή των φασιστικών ιδεών (και μπουρδο-«θεωριών») θα αυξάνεται (και θα αυξάνει ακόμη περισσότερο τη σήψη) μέσα  στην κοινωνική πλειοψηφία, κ.ο.κ.

…Ανακεφαλαιώνοντας τους νέους όρους λοιπόν, έχουμε και λέμε…

1)  «Πολιτική Αισιοδοξία ότι η Πλειοψηφία Αλλάζει ΡΙζοσπαστικά και Ανατρεπτικά (=Π.Α.Π.Α.ΡΙ. Α),

2)  «Πλειοψηφικά Εφικτές Θεωρίες ΑΝΑτροπής» (=Π.Ε.Θ.ΑΝΑ)

…

Παρακαλώ λοιπόν, όχι άλλη… Π.Α.Π.Α.ΡΙ.Α.

(αλλά ούτε και… Π.Ε.Θ.ΑΝΑ.)

Σε (κάποιο) επόμενο ποστ, θα συζητήσουμε  «Μειοψηφικά Εφικτές Θεωρίες Επαναστατικότητας για  ΞΗγημένους» (=Μ.Ε.ΘΕ.ΞΗ), δηλαδή την εξής μία (Μ.Ε.ΘΕ.ΞΗ):

• Την Αυτο-Διαχείριση (ή «μικρο-σοσιαλισμό») σαν πολιτική λύση, που είναι πρακτικά υλοποιήσιμη και κοινωνικο-πολιτικά ανατρεπτική (σαν μειοψηφικό project)  κάτω από Συνθήκες Βαρβαρότητας και Εγκληματικής Κοινωνικο-Πολιτικής Βλακείας, που έχει επικρατήσει Πλειοψηφικά, μέσα σε κάθε Σάπια Κοινωνία, η οποία δεν αναμένεται να αλλάξει ριζικά, όσο ζούμε (εμείς ή/και τα παιδιά μας).

…

Προς το παρόν (σαν πρώτο δείγμα) μεταφέρω εδώ κάποια παρεμφερή σχόλιά μου στο φιλικό blog eagainst.com:

…

1. Αποσπάσματα σχολίων στη συζήτηση κάτω από την ανάρτηση «Στη χώρα της απόλυτης απάθειας » (του Ian Delta, 13/9/2012):

[…]

Ισως η οδυνηρή αλλά ρεαλιστική απάντηση να είναι ότι πρέπει να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ πια την ελπίδα αλλαγής στη βλακεία της πλειοψηφίας. Και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να αρχίσουμε να χτίζουμε έναν παράλληλο κόσμο που να αρχίζει να λειτουργεί όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα από αυτή.

Οπως επεσήμανε κι ο Τέκι Τσαν στο μνημειώδες άρθρο του «Σοσιαλισμός για ολα τα Γούστα«, πρέπει να ξεκινήσουν πειράματα μικρο-σοσιαλισμού διαφορετικών μορφών το καθένα και να δοκιμαστούν ΤΩΡΑ, εντός καπιταλισμού. Φυσικά είναι οδυνηρό να γίνονται τώρα, κι ο καπιταλισμός ειναι τεράστιο πρόβλημα, αλλά… αν καταρρεύσει [κάποτε] (πράμα που προβλέπεται) θα υπάρχουν τουλάχιστον κάποιοι θύλακες αντίστασης και αλληλεγγύης. Και… ΑΝ είμαστε και τυχεροί να δούμε μια κάπως φιλική (σε όλα αυτά) μελλοντική κυβέρνηση, ακόμη καλύτερα. Αν όχι, ας ετοιμαζόμαστε από ΤΩΡΑ για τα ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.

[…]

@Moneycannotbeeaten

Καταλήγεις

…έχω κάθε δικαίωμα να διατηρώ την απαισιοδοξία μου, ότι οι άνθρωποι αυτοί θα αντισταθούν όταν μόνο θα τα έχουν χάσει όλα και την αμφιβολία μου ότι η αντίστασή τους θα θαφτεί κάτω από τη πρώτη ευκαιρία να ξανάκανουν τα ίδια λάθη με τότε.

Ε, ναι, συμφωνώ (_και_ με τα υπόλοιπα που είπες).

Νομίζω χρειάζεται προσπάθεια και πάλη σε πολλά επίπεδα. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Αλλά όταν η πλειοψηφία είναι τόσο χάλια, ο μοναδικός εφικτός δρόμος είναι να χτίσει κανείς εναλλακτικές υποδομές που θα λειτουργήσουν σαν ασπίδα για τα χειρότερα, αλλά ταυτόχρονα και σαν ενίσχυση για τα καλύτερα (αν έρθουν κάποτε). Εστω και σαν παράδειγμα για μίμηση: Ο άνθρωπος είναι μιμητικό και αγελαίο ζώο. Αν δεν έχει κάποια παιδεία, ή παράδειγμα προς μίμηση, έχει ακόμη πιο έντονα αυτά τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά (που εκμεταλλεύεται και ο φασισμός).

Δεν είναι καλό πράμα να εξαθλιωθούν όλοι και μετά να επαναστατήσουν. Ακόμη κι αν συμβεί αυτό θα καταλήξει άσχημα. Η ισοπέδωση προς τα κάτω είναι κακός δάσκαλος εξαθλιωμένων. Ομως μια αυτο-διαχειριζόμενη μικρο-οικονομία και δίκτυο αλληλεγγύης, έτοιμη να στηρίξει και ΜΑΚΡΟ-κοινωνικές αλλαγές (αν κάποτε ανέλπιστα συμβούν) μπορεί να λειτουργήσει σαν είδος φωτεινού παραδείγματος, που θα απαλύνει την απελπισία των αδαών, εμπνέοντας ελπίδα.

Χρειάζεται και ρεαλισμός, χωρίς εκπτώσεις αρχών. Π.χ. η ιδέα μιας κοινωνίας χωρίς χρήμα, αν και ελκυστική ιδεολογικά, είναι κακό να προτάσσεται σαν λύση ΤΩΡΑ. Μακάρι να πετύχει κάτι τέτοιο βέβαια, σε μικρο-κλίμακα ανταλλακτικών αγορών, κλπ. αλλά και πάλι δεν αναμένεται να επικρατήσει, ούτε καν σε μικρο-κλίμακα (νομίζω).

Τα ταμπού και οι προκαταλήψεις της κάθε ουτοπίας εμποδίζουν την πραγμάτωσή της. Αντί για ιδεολογήματα εναλλακτικών κοινωνιών (σαν σύνολο) χρειαζόμαστε πρακτική αυτο-οργάνωση.

Τα ‘κλασσικά’ ορθόδοξα κομμουνιστικά επιχειρήματα κατά των συνεταιρισμών, βασισμένα π.χ. στην κριτική του Μαρξ κατά του Προυντόν, είναι 100% εκτός θέματος τώρα. Απάντησα σε ένα «ορθόδοξο» κομμουνιστή, ο οποίος απορρίπτει τις κοοπερατίβες-εντός-καπιταλισμού, εδώ:https://omadeon.wordpress.com/2…

…

2. Μία φιλική κριτική (κάποιων απόψεων) στην ανάρτηση «Προσοχή στην Απάθεια» (του Βαγγέλη Χριστοδούλου,  25/9/2012):

[…]

Πρώτα-πρώτα, Η πραγματικότητα υπάρχει ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας ! (αν και φυσικά τη συν-διαμορφώνουμε σε κάποιο μικρό βαθμό, μαζί με όλους τους άλλους, κάθε στιγμή, κ.ο.κ.). Εκεί που λες, αγαπητέ Βαγγέλη, ότι «συμφωνείς με το δεύτερο, αλλά όχι με το πρώτο», πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι καν θέμα συμφωνίας ή διαφωνίας. Η κατάσταση είναι απλά άσχημη. Εννοώ το σημείο που παραθέτεις το εξής τμήμα σχολίου μου:

«Ισως η οδυνηρή αλλά ρεαλιστική απάντηση να είναι ότι πρέπει να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ πια την ελπίδα αλλαγής στη βλακεία της πλειοψηφίας. Και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να αρχίσουμε να χτίζουμε έναν παράλληλο κόσμο που να αρχίζει να λειτουργεί όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα από αυτή»,

Και όπου απάντησες:
«Σωστά, ως προς το δεύτερο μέρος της πρότασης. Λάθος όμως ως προς το πρώτο γιατί χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερους προκειμένου να αποκτήσουμε τη «Δύναμη» όπως μας λέει η Χάννα Άρεντ και δεν διαφωνώ»…

χμ…. Γιατί «λάθος ως προς το πρώτο«?

-Εχεις καμμιά ψευδαίσθηση ότι αυτή τη στιγμή (και ίσως και για πολλά χρόνια ακόμη) η πλειοψηφία π.χ. των Ελλήνων ΔΕΝ μπορεί ή/και ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να υλοποιήσει έναν κόσμο όπως τον θέλουμε εμείς?  Πάνω από 70% είναι εμπεριστατωμένοι… πολιτικοί ηλίθιοι.  Το «χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερους« (που είπες) ΔΕΝ ειναι απάντηση. Χαίρω πολύ, ΚΑΙ εγώ το θέλω ΚΑΙ το προσπαθώ. Αλλά δεν βαυκαλίζομαι με όνειρα, τώρα πια, ότι θάρθει μαζί μας και η πλειοψηφία, με μια σιγουριά 100%. (Αν θες δίνω σ’ αυτό πιθανότητα… κάτω από 1%).

ΤΙ εννοούσα όμως? Δεν εννοούσα να μην προσπαθήσουμε. Ισα-ίσα, ακριβώς το αντίθετο.  ΜΑΚΑΡΙ νάρθει και η πλειοψηφία μαζί μας. –ΜΠΟΡΩ να βασιστώ όμως, σ’ αυτό? –OXI.

Εννοούσα 2 πράματα:

[1] ότι αντικειμενικά μιλώντας, τώρα πια είναι ΣΧΕΔΟΝ αδύνατον να καταφέρουμε μια λαϊκή πλειοψηφία, που θα στηρίξει ακόμη και τις πιο στοιχειώδεις… ουτοπίες του Νου μας.

[2] (πιο σημαντικό) ότι έχουμε ΕΘΙΣΤΕΙ στον εγκέφαλό μας να σκεφτόμαστε ΛΑΘΟΣ, με βάση ιδέες, αφορισμούς, αφαιρέσεις ή ολόκληρες θεωρίες που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΟΗΜΑ πια, ΑΝ λάβουμε υπ’ όψη το [1] (αλλά ίσως έχουν νόημα σαν projects για έναν «παράλληλο κόσμο»).

Η απάντηση σε όποιον εξακολουθεί, παρόλ’ αυτά, να ονειρεύεται, να εθελοτυφλεί ΚΑΙ να υπεκφεύγει από την ΩΜΗ πραγματικότητα, είναι «Sorry. WRONG. Get over it«. Για μένα, όποιος εξακολουθεί να εθελοτυφλεί με αυτό τον τρόπο είναι ΚΑΙ βλαβερός στο κίνημα της Αυτονομίας και της Αυτο-οργάνωσης. Πολύ πιθανώς, αυτό τον κάνει και να νοιώθει όμορφα, να μην απελπίζεται, κλπ. (αλλά αυτά μου προξενούν ψυχρή αδιαφορία έως και… αηδία).  «Ξύπνα» θα έλεγα, σε όποιον εθελοτυφλεί ΜΗ θέλοντας να εμπεδώσει το _φασισμό_ (φανερό ή κρυφό) και την εγκληματική βλακεία της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ.

Τώρα… όταν είπα στο [2]) ότι «…ότι έχουμε ΕΘΙΣΤΕΙ στον εγκέφαλό μας να σκεφτόμαστε ΛΑΘΟΣ, με βάση ιδέες, αφορισμούς, αφαιρέσεις ή ολόκληρες θεωρίες που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΟΗΜΑ», δεν είπα κάτι… που μου κατέβηκε ΤΩΡΑ στο κεφάλι.

Παρακολουθώ εδώ και πολλά χρόνια, τα… πανέμορφα σχέδια για μια «άλλη κοινωνία», διαφόρων ιδεολογιών και συγγραφέων (από σταλινικούς μέχρι αναρχικούς) και διαπίστωσα ότι.. ΟΛΑ αυτά δεν έχουν την παραμικρή πρακτική αξία, αν δεν τα ενστερνιστεί πρώτα η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ (σαν απαραίτητη προϋπόθεση), αλλοιώς ΔΕΝ εφαρμόζονται.

Π.χ. Υπάρχουν ακραία παραδείγματα, όπως η «Περιεκτική Δημοκρατία» του Tάκη  Φωτόπουλου, ή ο «Κεντρικός Σχεδιασμός» – κόκκινη καραμέλα του ΚΚΕ, ή μέχρι και ανακοινώσεις ή μελέτες για Γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση (χωρίς καθόλου αγορά), κλπ. που… όλα αυτά δεν αξίζουν ούτε για… χαρτί τουαλέτας, ΤΩΡΑ. (Εκτός αν έχει κανείς και… χρονομηχανή, για να πάει κάναν αιώνα μπροστά στο μέλλον, αλλά… πάααλι χλωμό το βλέπω, κάποιες τέτοιες ιδέες να τις ενστερνίστηκε η _πλειοψηφία_).

Γι’ αυτό και οραματίζομαι την Δικτυωμένη [ή/και τοπική] Αυτο-Διαχείριση σαν το μόνο πράμα που μπορεί, σιγά-σιγά, να πετύχει, πάντα σε μια μειοψηφία βέβαια, αλλά… ολοένα και μεγαλύτερη.

Το πολύ-πολύ, ελπίζω μια μελλοντική μέρα να ΜΗΝ θέτει η ευρύτερη κοινωνία (και το κράτος της) ΤΟΣΑ πολλά εμπόδια στον «παράλληλο κόσμο» που… ΗΔΗ χτίζουμε. [Βέβαια, αν πετύχει ο παράλληλος αυτός κόσμος, τότε (και μόνο τότε) μπορεί και να εμπνεύσει και να συμπαρασυρει την πλειοψηφία (ή και το… σύμπαν). Αλλά δεν σκεφτομαι ποτέ με βάση τέτοιο είδος «wishful thinking«. Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία ΔΕΝ με απασχολούν. ΔΕΝ είμαι απαισιόδοξος, είμαι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ, και στ’ @ρχίδια μου αν θα γίνει έτσι, ή γιουβέτσι, ο ΥΠΟΛΟΙΠΟΣ κόσμος -χεχε]

Είμαι ρεαλιστής για να μπορώ να ονειρεύομαι !  (=αυτό ναι, το διάβασα κάπου πριν πολλά χρόνια, αλλά… ποτέ δεν αντιγράφω κάτι χωρίς αναφορά πηγής. Αν πω κάτι, το λέω διότι δεν το βρήκα έτοιμο αλλού, αλλοιώς θα είχε αναφερθεί και το ΠΟΥ) 🙂

…

[…]

Πάντως επείγει να προσθέσω μερικές διευκρινίσεις (για αποφυγή παρεξηγήσεων, κλπ).

Αν σε μερικούς φανεί «ελιτίστικο» αυτό που έγραψα, τότε σημειώστε

1) Ελιτιστής είναι εκείνος που εγκαταλείπει ΚΑΙ τη δυνατότητα να πείσει, να προσελκύσει και να απελευθερώσει (σαν ίσο) ΚΑΘΕ άλλον άνθρωπο. Αυτό εξ ορισμού είναι λάθος, γιατί δεν είναι δυνατόν να χτίζεις έναν παράλληλο κόσμο (που να θέλεις και να μεγαλώσει) αποκλείοντας τους άλλους. ΚΑΘΕ άλλο! Δηλαδή, δεν φτιάνουμε «Κιβωτό του Νώε» αλλά «πλοίο» ΑΝΟΙΧΤΟ σε όλους. Κι ένας συνεταιρισμός που ιδρύουν κάποιοι φίλοι μου έχει ρητούς κανόνες ισότητας με κάθε μελλοντικό νέο μέλος του.

2) Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ενός παράλληλου κόσμου που δεν επηρεάζεται ΠΡΑΚΤΙΚΑ από την πλειοψηφία και το κράτος της. Δηλαδή ξέρουμε πολύ καλά ότι κάθε θετική αλλαγή στην πλειοψηφία και στη στάση του κράτους είναι επιθυμητή και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ΚΑΙ γι’ αυτά (αλλά δεν είμαστε και διατεθειμένοι να… περιμένουμε, μέχρι να γίνουν θετικές αλλαγές).

3) Δεν θεωρούμε την λαθεμένη πλειοψηφία σαν κάτι «κατώτερο», ούτε σαν ανεπίδεκτο μάθησης. Ισα-ίσα πρέπει να δουλέψουμε για να αλλάξει αξιοποιώντας τις απωθημένες δυνατότητες κάθε ανθρώπου, στις οποίες πιστεύουμε βαθιά (αλλά δεν παραγνωρίζουμε την χειραγώγηση και το γεγονός ότι δύσκολα αλλάζει κάποιος μετά από μια ορισμένη ηλικία). ΔΕΝ παριστάνουμε ούτε καν τους δασκάλους (π.χ. εγώ προσωπικά κάθε βδομάδα πάω σε ένα χώρο συναντήσεων της περιοχής μου και μιλάω με ΟΛΟΥΣ, από αλβανούς εργάτες και πακιστανούς μέχρι και έλληνες μικρομεσαίους). Θέλει τέχνη να ΜΗΝ το «παίζεις υπεράνω» κι αυτό είναι βασικός στόχος μας.

4) Δεν απορρίπτουμε και τους συντρόφους που (πριν καταδίκασα το λάθος να) πιστεύουν στην εύκολη επικράτηση των ιδεών τους στην πλειοψηφία, αλλά τους ενημερώνουμε όσο μπορούμε, βοηθάμε να ξεπεράσουν το σοκ της γνώσης ότι… δεν περιμένουμε φως από την πλειοψηφία. Τις ιδέες που έχουν χρήσιμα πράματα ΔΕΝ τις απορριπτουμε αλλά τις αξιοποιούμε όσο μπορούμε, με διαφορετικό τρόπο, όπως αρμόζει σε μια _μερική_ υλοποίησή τους ΤΩΡΑ.

5) Το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού, το χρησιμοποίησα κάπως αυθαίρετα, μιλώντας και για λογαριασμό φίλων και συνεργατών μου. Πέραν αυτού όμως, μιλάω σαν άτομο και δέχομαι κάθε κριτική.

[…]

[…συνεχίζεται…]

______________

Διαβάστε επίσης σε αυτό το blog, αν… χάσατε επεισόδια:

• Σοσιαλισμός (κατά τον Τέκι Τσαν) + Democracy At Work (νέο site του Richard Wolff) 16/08/2012
• Μπορούμε χωρίς αφεντικά, αυτοδιαχείριση τώρα! Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης (Αθήνας) στον αγώνα των εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (και μια δική μου ΠΡΟΤΑΣΗ) 25/08/2012
• Οικονομική Δημοκρατία αντί Μετα-βιομηχανικής Φεουδαρχίας (Economic Democracy v. Post-industrial Feudalism) 17/09/2012
• • Στροφή Προς Λύσεις (Richard D. Wolff: It’s Time To Occupy And Reorganize Production) 16/03/2012
  • Συνέντευξη Του Richard Wolff Με Ελλην. Υπότιτλους (Richard D. Wolff Interviewed By Ms. Nelly Psarrou) 20/04/2011
  • Ο Δήμαρχος Της Κοινότητας Marinaleda Ήρθε Στην Ελλάδα! (Marinaleda’s Mayor Visits Greece; Talks In Public Meetings) 11/09/2010
  • Καλά Νέα: Ο “Συνεταιρισμός ΠΑράκαμψης ΜΕσαζόντων”(Σ.ΠΑ.ΜΕ.) Σπάει Τα Καρτέλ, Ενώ Το Εστιατόριο ‘Barθelonica’ (Θεσσαλονίκης) Ανακάμπτει Μέσω Της Αυτοδιαχείρισης! 01/07/2010
  • Richard D. Wolff: Συνέντευξη Στην Αυγή Για Την Κρίση (6-6-2010) Interview With Athens Daily Newspaper Avgi 11/06/2010
  • Ο Richard Wolff Στην ΑΣΟΕΕ (Ρεπορτάζ Ζωντανής Ομιλίας): Αυτοδιαχείριση, Η Μαρξιστική Πρόταση Για Τον 21ο Αιώνα! 28/05/2010
  • Απολαυστική Διάλεξη Για Την Τρέχουσα Οικονομική Κρίση. Richard Wolff’s Video-Lecture On The Capitalist Crisis 01/11/2008
  • MONDRAGON CORPORACION COOPERATIVA (MCC): An International People’s Cooperative Corporation 21/12/2007
• […]