Ο Ιταλικός λαός είπε «μπάστα» στη λιτότητα με 55%-60%, αναδεικνύοντας σαν πραγματικό νικητή τον ανεξάρτητο αντι-μνημονιακό Beppe Grillo, που πήρε περισσότερες ψήφους από όλους τους άλλους (αν ληφθούν υπ’ όψη οι συμμαχίες των άλλων και το ότι ο Γκρίλλο ήταν μόνος του).

Πιο παλιά, είχα μεταφράσει (από τα αγγλικά) ένα άρθρο του Grillo, πολύ επικριτικό για το Ευρώ:
Η νίκη του Μπέπε Γκρίλλο είναι νίκη και της ιταλικής… μπλογκόσφαιρας, αφού τα τελευταία χρόνια έγινε περισσότερο γνωστός σαν μπλόγκερ, παρά σαν κωμικός. Κάτι αντίστοιχο, στη δική μας περίπτωση, θα ήταν π.χ. μια νίκη του… Χάρυ Κλυν (που σήμερα μπλογκάρει) αν και δεν το θεωρώ πιθανό να είχε παρόμοια επιτυχία. Η επιτυχία του Γκρίλλο στην Ιταλία έχει ιδιαίτερους λόγους. Π.χ. τα λάθη της ιταλικής αριστεράς, που έχασε αξιοπιστία μέσα από συμβιβασμούς και συμμετοχή σε φθοροποιές συμμαχικές κυβερνήσεις.
Ο Μπερλουσκονισμός προέκυψε σαν αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά η τωρινή άνοδος του Μπέπε Γκρίλλο είναι μια θετική εξέλιξη, που μπορεί να διδάξει πολλά και στην αριστερά. τόσο την ιταλική, όσο και τη δική μας (νομίζω). Αυτό πιστεύει κι ο Παναγιώτης Μαυροειδής, που στο άρθρο του «Είναι τρελοί οι Ιταλοί;« τόνισε, παρά την αυστηρή κριτική του στον Γκρίλλο:
«Ο Γκρίλο με τη σειρά του, κάνει τον εξευτελισμό της ιταλικής αριστεράς να φαντάζει τέλειος. Αν κοιτάξει κανείς το πρόγραμμα του δε θα βρει θέση ούτε υπέρ ούτε κατά του ευρώ. Αλλά δυστυχώς είναι εκατό χρόνια μπροστά από την αριστερά, διότι τουλάχιστον αναγνωρίζει ότι υπάρχει θέμα καταστροφικών συνεπειών από τη συμμετοχή της Ιταλίας σε αυτήν, αναφέρεται διαρκώς σε αυτές, ενώ θέτει και ζήτημα δημοψηφίσματος για την παραμονή ή την αποχώρηση…»
- Σημείωση: Δεν είμαι σίγουρος αν συμφωνώ με τη διαπίστωση του Π. Μαυροειδή, ότι ο Γκρίλλο «δεν είναι ούτε υπέρ, ούτε κατά του ευρώ», αφού το πολιτικό πρόγραμμα του Γκρίλλο (που επικαλέστηκε ο Π. Μαυροειδής) είναι πάρα πολύ περιληπτικό. Ο Γκρίλλο εκφράστηκε κατά καιρούς κατά του Ευρώ πολύ αναλυτικά, χωρίς ποτέ να αναιρέσει όσα έγραψε…
Παρόλ’ αυτά, υπάρχει και αντίλογος, ότι «ο Γκρίλλο έγινε ανάχωμα του συστήματος» σε μια κριτική απο τα αριστερά:
Ας δούμε τώρα, αποσπάσματα άλλων σημαντικών άρθρων για τις Ιταλικές εκλογές και τον Μπέπε Γκρίλλο:
«…if it can happen in Italy then why not in Greece, Spain, Portugal or France? People in other countries will take heart from Grillo’s attempt and then success and the mob may begin to stir. However Italy is going to work out and whatever alliances may be made or whether there will be a second vote; the writing is emblazoned now clearly on the wall which declares opposition to living under the dictums handed down from other countries and enforced by the money that may or not be parceled out to the Italian nation. This is clearly defined by the total rejection of Monti and the Brussels/Berlin austerity measures that he put in place. The vote for Monti at just under ten percent is a ringing condemnation of the European Union by the people of Italy. In fact I would say that the Italian elections are exactly what the European Union has feared most, the very most, which is the rejection of the Brussels/Berlin governance by those who ultimately matter which are the people of a nation. I think it can now be said with a good degree of accuracy that the Italian people took a long hard look at the European Union and voted, “NO!”
What most people have not grasped yet, but the dawning will come, is that a Referendum has just taken place in Italy. All of the political upheaval in Italy was caused by anger and frustration with the European Union and their policies. This is what drove the election and not to appreciate this is a serious mistake. The EU is now cornered. This is the third largest nation in the Union and the voters, the people, have just turned out a majority that clearly and resolutely said “Basta!” (Enough!).»
Πηγή: http://www.zerohedge.com/news/2013-02-26/if-you-ask-right-questions-you-might-find-right-answers
Ελεύθερη μετάφραση (δική μου):
«…Αν μπορεί να συμβεί στην Ιταλία, τότε γιατί να μη συμβεί και στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία ή στη Γαλλία; Ο λαός σε άλλες χώρες θα πάρει θάρρος από την προσπάθεια του Γκρίλλο και μετά η επιτυχία θα ταράξει τις μάζες. Όμως η Ιταλία θα βρει το δρόμο της, ανεξάρτητα από συμμαχίες ή δεύτερη ψηφοφορία. Τώρα πια έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στον τοίχο, το μήνυμα της αντίστασης κατά ενός τρόπου ζωής που θα υπάκουε στα κελεύσματα άλλων χωρών και στ0υς καταναγκασμούς από το χρήμα, το οποίο ίσως να δοθεί, ή και να μη δοθεί στο Ιταλικό έθνος. Τα πάντα έχουν οριοθετηθεί από την απόλυτη απόρριψη του Μόντι και των μέτρων λιτότητας Βερολίνου/Βρυξελών, που επέβαλλε ο ίδιος. Η ψήφος στον Μόντι κάτω από δέκα τοις εκατό, αποτελεί ηχηρή καταδίκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον ιταλικό λαό. Στην πραγματικότητα, οι ιταλικές εκλογές είναι (ακριβώς) ό,τι χειρότερο φοβόταν η ΕΕ, δηλαδή: η απόρριψη της διακυβέρνησης από το Βερολίνο και τις Βρυξελλες, από ακριβώς εκείνους που μετράνε περισσότερο, δηλαδή το λαό μιας χώρας. Νομίζω ότι τώρα μπορούμε να συμπεράνουμε, με μεγάλο βαθμό ακρίβειας, ότι ο ιταλικός λαός έρριξε ένα σκληρό βλέμμα προς την ΕΕ και ψήφισε «ΟΧΙ» ! Αυτό όμως που ο περισσότερος κόσμος δεν κατάλαβε ακόμη ( και θα αρχίσει να το κατανοεί σύντομα) είναι στην Ιταλία έχει ΗΔΗ γίνει Δημοψήφισμα. Το σύνολο της αναταραχής στην Ιταλία προκλήθηκε από θυμό και απογοήτευση κατά της ΕΕ και της πολιτικής της. Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που κατηύθυνε τις εκλογές, του οποίου η υποτίμηση θάταν σοβαρό λάθος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα ανησυχεί. Η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ και οι ψηφοφόροι (δηλαδή ο λαός) της ανέδειξαν μια πλειοψηφία που είπε ξεκάθαρα και αποφασιστικά «Μπάστα» (αρκετά)!…»
…Βεβαίως, αριθμητικά και συνταγματικά, ο Μπερσάνι έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή. Όμως, εάν το επιχειρήσει, τα μέτρα που θα κληθεί να ψηφίσει και να εφαρμόσει λογικά θα μπλοκαριστούν στη Γερουσία από τα άλλα κόμματα. Έτσι, το αδιέξοδο είναι θέμα εβδομάδων ή, έστω, μηνών…
Πηγή; ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕΝΑΡΙΑ ΝΕΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ: «Σεισμός» στην Ευρώπη από το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία (Ημερησία)
«Oh happy day. The Italian election result is a triumph for democracy. «No pope, no government, no police chief,» went yesterday’s viral tweet, hailing the arrival in Rome of «punk politics». The outcome is an antidote, not just to Italy’s corrupt politics, but to the dogma of austerity that now has Europe’s economy by the throat. The only way of loosening its grip is through the ballot. Congratulations, Italy.»
Μετάφραση (δική μου):
«Ω ευτυχής ημέρα! Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών είναι ένας θρίαμβος για τη δημοκρατία. Ενα χθεσινό tweet έλεγε «κανένας πάπας, καμμία κυβέρνηση, κανένας αρχηγός αστυνομίας«, χαιρετίζοντας τον ερχομό στη Ρώμη της «πολιτικής πανκ». Το αποτέλεσμα αποτελεί αντίδοτο, όχι μόνο κατά της διεφθαρμένης πολιτικής στην Ιταλία, αλλα και ενάντια στο δόγμα της λιτότητας που σφίγγει τώρα από το λαιμό την ευρωπαϊκή οικονομία. Ο μοναδικός τρόπος για να χαλαρώσει αυτή η θηλειά στο λαιμό είναι μέσα από την κάλπη. Συγχαρητήρια, Ιταλία…»
Πηγή: Beppe Grillo’s antics may yet shake the whole European system (The Guardian)
- (έχω επιφυλάξεις για τα περί «αντιδότου στη διεφθαρμένη πολιτική της Ιταλίας», λόγω του Μπερλουσκόνι, αλλά… τέλος πάντων, προφανώς οι Ιταλοί θεώρησαν δικαίως τον Μόντι πολύ πιο διεφθαρμένο στην πράξη….)
Διαβάστε επίσης:
- Ο φοβισμένος (από το φαινόμενο Γκρίλο) Μάριο Μόντι της Τριμερούς & της λιτότητας & η εκλογική του πανωλεθρία
- Electoral program of Italy’s Civil Revolution (το πολιτικό πρόγραμμα του κινήματος του Μπέπε Γκρίλλο)
- Εκλογές Ιταλίας 3>Nτάριο Φο: Ο Μπέπε Γκρίλο είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί μια πραγματική επανάσταση
«Μεγάλη ημέρα η σημερινή» δήλωσε ο Ντάριο Φο με το που οι κάλπες στην Ιταλία έδειξαν ότι ο Μπέπε Γκρίλο ξεπέρασε το 25%. «Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι εκπληκτικό», πρόσθεσε ο Φο μιλώντας στη «Repubblica» από το σπίτι του στο Μιλάνο όπου, «κολλημένος» στην τηλεόραση, παρακολουθούσε τη μετάδοση των αποτελεσμάτων.
«Το Κίνημα 5 Αστέρων είναι πρώτο κόμμα», λέει μη μπορώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό του. «Τώρα επιτέλους θα μπει στο κοινοβούλιο. Θα μπορέσει να φτιάξει τους νόμους που θα αλλάξουν την Ιταλία και τους οποίους ούτε καν το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είχε το θάρρος να φτιάξει όταν ήταν στην κυβέρνηση».
Σύμφωνα με τον Φο, ο Γκρίλο («τον γνωρίζω καλά, εδώ και χρόνια») επιθυμεί να διαπραγματευτεί με την κεντροαριστερά και το Δημοκρατικό Κόμμα οφείλει να τον ακούσει. «Θα φέρει στην εξουσία καλά προετοιμασμένους νέους που θα ανανεώσουν την Ιταλία. Τους έχω γνωρίσει από κοντά. Δεν έδωσα την ψήφο μου χωρίς να ενημερωθώ. Συζητώντας με τον Γκρίλο για το πρόγραμμά του, κατάλαβα ότι μόνο αυτός μπορεί να εγγυηθεί μια πραγματική επανάσταση. Δεν είναι αλήθεια ότι είναι λαϊκιστής. Ο Μπερλουσκόνι είναι λαϊκιστής».
«…Δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας Le Monde αναφέρεται στη σχέση της Goldman Sachs με τους Λουκά Παπαδήμο, Μάριο Μόντι και Μάριο Ντράγκι. ”Τι κοινό έχουν οι τρεις άνδρες;” διερωτάται η Le Monde, δίνοντας η ίδια την απάντηση: Την Goldman Sachs…»
- […]
Επίσης σημαντικό, πολύ πρόσφατο άρθρο…
http://chldimos.blogspot.gr/2013/02/blog-post_27.html
«Να ενωθούν οι φωνές της Νότιας Ευρώπης» – του e-φίλου Δήμου Χλωπτσιούδη.
Ο Μπερλουσκονι ως απολττος μεγιστανας των παντων μαλλον θεωρουσε την επανεκλογη του ως την πανακεια στις περιπετειες του με την ιταλικη δικαιοσυνη
Οι Ιταλοί δυστυχώς φαίνεται ότι έλκονται από μαφιόζους…