Πιο κάτω, ακολουθεί το (απο-μαγνητοφωνημένο) σημαντικό εκείνο τμήμα της ομιλίας του Χίμλερ που αναφερόταν με απόλυτη σαφήνεια στην εξόντωση των Εβραίων, όπως μπήκε και στους ελληνικούς υπότιτλους του video.
- Περισσότερες πληροφορίες: http://www.holocaust-history.org/himmler-poznan/
Αυτή η ομιλία του Χίμλερ απαντά και σε μία αρκετά διαδεδομένη ιστορική πλάνη, εκείνων που ισχυρίζονται ότι… οι ναζί δεν είχαν την πρόθεση να εξοντώσουν τους Εβραίους, παρά μόνο «να τους απομονώσουν» ή «να τους εκτοπίσουν», κλπ. Για να δικαιολογηθεί αυτή η εσφαλμένη αντίληψη, προβάλλεται συχνά το απατηλό γεγονός ότι «δεν βρέθηκε πουθενά, μέσα στους προγραμματικούς στόχους του ναζιστικού κόμματος, η εξόντωση των Εβραίων». Αυτό είναι αλήθεια, βέβαια, όπως είναι αλήθεια και το ότι… στα πρώτα χρόνια του Τρίτου Ράϊχ δεν αναφέρθηκε ποτέ κανένας αξιωματούχος των ναζί σε «εξόντωση των Εβραίων» (τουλάχιστον δημόσια). Αργότερα όμως, τον Ιανουάριο του 1939, όπως καταδείξαμε στο προηγούμενο ποστ «Πότε ξεκίνησε το Ολοκαύτωμα; (έρευνα)«, ο Χίτλερ απείλησε ρητώς με εξόντωση την Εβραϊκή φυλή, «αν [οι διεθνείς Εβραίοι τοκογλύφοι] προκαλούσαν παγκόσμιο πόλεμο». Τελικά, πολύ πριν αρχίσει να χάνει ο Χίτλερ τον πόλεμο ξεκίνησε η εξόντωση των Εβραίων! Ρητές αναφορές σ’ αυτή την εξόντωση έγιναν επανειλλημένα, αν και… κεκλεισμένων των θυρών, για λόγους που εξηγεί ο ίδιος ο Χάϊνριχ Χίμλερ στο video προηγουμένως. Ορίστε και σε γραπτή μορφή, η βελτιωμένη ελληνική μετάφραση της ομιλίας, με τονισμούς δικούς μου:
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ σε ένα πολύ δύσκολο θέμα, εδώ μπροστά σας, εντελώς ανοιχτά.
Θα πρέπει να συζητηθεί μεταξύ μας. Και όμως, παρ ‘όλα αυτά, εμείς ποτέ δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτό δημόσια.
Ακριβώς όπως δεν διστάσαμε στις 30 Ιουνίου να κάνουμε το καθήκον μας, όπως διατάχθηκε, και να στήσουμε στον τοίχο συντρόφους που είχαν αποτύχει και να τους πυροβολήσουμε.
Σχετικά μ’αυτό, δεν έχουμε μιλήσει και δεν θα μιλήσουμε ποτέ.
Αυτό ήταν, δόξα τω Θεώ, ένα είδος τακτ, μια διακριτικότητα εντελώς φυσική για εμάς, με προηγούμενο αποτέλεσμα αυτής της διακριτικότητας, το ότι ποτέ δεν συζητήσαμε γι’ αυτό το θέμα μεταξύ μας, ποτέ δεν μιλήσαμε γι’ αυτό, για το οποίο ο καθένας μας ανατρίχιασε, και ήταν σαφές στον καθένα μας ότι την επόμενη φορά θα ξανακάνει το ίδιο, αν δινόταν σαν εντολή κι ήταν αναγκαίο.
Μιλώ για την “εβραϊκή εκκένωση”: την εξόντωση του εβραϊκού λαού !
Είναι ένα από εκείνα τα πράματα που λέγονται εύκολα,
«Ο εβραϊκός λαός εξολοθρεύεται» (κάθε μέλος του κόμματος θα σας πει) «είναι απολύτως σαφές…» «είναι μέρος των σχεδίων μας, εξοντώνουμε τους Εβραίους, τους εξολοθρεύουμε. Χα!, μικροπράματα…»Και μετά… θα κοπιάσουν όλοι, 80 εκατομμύρια γενναίοι Γερμανοί, και κάθε ένας θά’χει τον αξιοπρεπή Εβραίο του! Θα σας πει: «όλοι οι άλλοι είναι γουρούνια, αλλά αυτός εδώ είναι ένας πρώτης τάξεως Εβραίος». (γέλια) Και… κανένας από αυτούς δεν το έχει δει, δεν το έχει υπομείνει, αλλά… οι περισσότεροι από εσάς θα ξέρετε τι σημαίνει όταν 100 πτώματα είναι σωριασμένα μαζί, ή όταν είναι 500, ή και 1000 πτώματα.
Και το να περάσει κανείς μέσα από αυτή την εμπειρία, αλλά -εξαιρώντας τις ανθρώπινες αδυναμίες- να παραμείνει αξιοπρεπής, είναι κάτι που μας έχει κάνει σκληρούς και είναι μια σελίδα δόξας, που ποτέ δεν αναφέρθηκε και ποτέ δεν πρέπει να αναφερθεί.
Διότι ξέρουμε πόσο δύσκολα θα ήταν τα πράματα μέσα σε κάθε πόλη, καθώς βομβαρδίζεται, ανάμεσα στα βάρη του πολέμου και στις στερήσεις, αν είχαμε και σήμερα Εβραίους, σαν μυστικούς σαμποτέρ, προβοκάτορες και ηθικούς αυτουργούς. Πιθανότατα, θα περνούσαμε στο ίδιο στάδιο όπως το 1916-1917, όταν οι Εβραίοι κατοικούσαν ακόμη, μέσα στο σώμα του γερμανικού λαού.
Τους έχουμε πάρει τα πλούτη τους, και έχω δώσει αυστηρή διαταγή, την οποία ο Obergruppenfuhrer Pohl έχει πραγματοποιήσει, έχουμε παραδώσει απολύτως όλα εκείνα τα πλούτη στο Ράιχ, στο κράτος.
Δεν έχουμε πάρει τίποτα από όλα αυτά για τον εαυτό μας.Μερικοί, που παράκουσαν αυτή τη διαταγή, θα κρίνονται σύμφωνα με την αρχική μου διαταγή:
«Αυτός που αρπάζει ακόμη κι ένα μάρκο, είναι ήδη νεκρός»!Ένας αριθμός ανδρών SS έχουν παρακούσει αυτή τη διαταγή. Δεν είναι πολλοί, και θα είναι νεκροί – ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ!
Έχουμε το ηθικό δικαίωμα, είχαμε την υποχρέωση απέναντι στο λαό μας να το κάνουμε, να σκοτώσουμε αυτό το λαό οποίος ήθελε να μας σκοτώσει.
Αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να πλουτίσουμε εμείς οι ίδιοι, ακόμη και με μία γούνα, με ένα μάρκο, με ένα τσιγάρο, ή ένα ρολόι, ή οτιδήποτε. Αυτό το δικαίωμα, δεν το έχουμε.
Διότι -στην τελική- δεν θέλουμε, επειδή εξοντώσαμε το βάκιλο, να αρρωστήσουμε και να πεθάνουμε από τον ίδιο βάκιλο.
Ποτέ δεν θα επιτρέψω, ακόμη και σε ένα κομμάτι της σήψης να έρθει σε επαφή μαζί μας, ή να ριζώσει μέσα μας. Αντίθετα, οπουδήποτε κι αν προσπαθήσει να ριζώσει, θα το κάψουμε εντελώς!
Αλλά συνολικά, μπορούμε να πούμε:
Έχουμε πραγματοποιήσει αυτό το πολύ δύσκολο έργο, από αγάπη για το λαό μας. Και δεν έχουμε πάρει -σε καμία περίπτωση- οποιοδήποτε ελάττωμα μέσα μας, μέσα στην ψυχή μας ή στο χαρακτήρα μας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σ’ αυτή την ομιλία του, ο Χίμλερ αναφέρθηκε και σε μια (δήθεν)… «ανιδιοτέλεια» που σχεδόν ποτέ δεν επέδειξαν οι άνδρες των Ες-Ες, ιδιαίτερα εκείνοι που υπηρετούσαν στο Άουσβιτς, ή σε άλλα στρατόπεδα θανάτου. Αντί να παραμείνουν «αδέκαστοι» φονιάδες, έκαναν ακριβώς το αντίθετο, επιδιδόμενοι σε ασύστολο πλιάτσικο σε βάρος των κρατουμένων που εκτελούνταν (και βέβαια… συνήθως δεν τους τιμωρούσε κανείς, όπως θα ήθελε να τιμωρηθούν ο Χίμλερ).
Ορίστε τώρα… το ίδιο απόσπασμα σε τρείς γλώσσες (γερμανικά, αγγλικά, ελληνικά) για έλεγχο σωστότητας:
| GERMAN | ENGLISH | ΕΛΛΗΝΙΚΑ |
| Ich will auch ein ganz schweres Kapitel will ich hier vor Ihnen in aller Offenheit nennen. Es soll zwischen uns ausgesprochen sein, und trotzdem werden wir nicht in der Öffentlichkeit nie darüber reden. Genau so wenig, wie wir am 30. Juni gezogert haben, die befohlene Plicht zu tun und Kameraden, die sich verfehlt hatten, an die Wand zu stellen und zu erschiessen.Wie wir daruber niemals gesprochen haben und sprechen werden. Das war so eine Gottseidank in uns wohnende Takt, Selbstverstandlichkeit des Taktes, dass wir uns untereinander nie daruber unterhalten haben, nie daruber sprachen, es hat jeden geschauert und jeder war sich klar, dass er es das nachste Mal wieder tun wurde, wenn es befohlen wird und wenn es notwendig ist.Ich meine die «Judenevakuierung»: die Ausrottung des judischen Volkes. Es gehort zu den Dingen, die man leicht ausspricht. «Das judische Volk wird ausgerottet», sagt Ihnen jeder Parteigenosse, «ganz klar, steht in unserem Programm drin, Ausschaltung der Juden, Ausrottung, machen wir, pfah!, Kleinigkeit». Und dann kommen sie alle, alle die braven 80 Millionen Deutschen, und jeder hat seinen anstandigen Juden. Sagt: alle anderen sind Schweine, und hier ist ein prima Jude.Und zugesehen, es durchgestanden hat keiner. Von Euch werden die meisten wissen, was es heisst, wenn 100 Leichen beisammen liegen, wenn 500 daliegen oder wenn 1000 daliegen. Und dies durchgehalten zu haben, und dabei — abgesehen von menschlichen Ausnahmeschwachen — anstandig geblieben zu sein, hat uns hart gemacht und ist ein niemals genanntes und niemals zu nennendes Ruhmesblatt.Denn wir wissen, wie schwer wir uns taten, wenn wir heute noch in jeder Stadt bei den Bombenangriffen, bei den Lasten des Krieges und bei den Entbehrungen, wenn wir da noch die Juden als geheime Saboteure, Agitatoren und Hetzer hatten. Wir wurden wahrscheinlich in das Stadium des Jahres 16/17 jetzt gekommen sein, wenn die Juden noch im deutschen Volkskorper sassen.Die Reichtumer, die sie hatten, haben wir ihnen abgenommen, und ich habe einen strikten Befehl gegeben, den Obergruppenfuhrer Pohl durchgefuhrt hat, wir haben diese Reichtumer restlos dem Reich, dem Staat abgefuhrt. Wir haben uns nichts davon genommen. Einzelne, die sich verfehlt haben, die werden gemass einem von mir gegebenen Befehl, den ich am Anfang gab: Wer sich auch nur eine Mark davon nimmt, ist des Todes.Eine Anzahl SS-Manner haben sich dagegen verfehlt. Es sind nicht sehr viele, und sie werden des Todes sein – GNADENLOS! Wir haben das moralische Recht, wir hatten die Pflicht unserem Volk gegenuber das zu tun, dieses Volk, das uns umbringen wollte, umzubringen. Wir haben aber nicht das Recht, uns auch nur mit einem Pelz, mit einer Mark, mit einer Zigarette, mit einer Uhr, mit sonst etwas zu bereichern. Das haben wir nicht. Denn wir wollen nicht am Schluss, weil wir den Bazillus ausrotten, an dem Bazillus krank werden und sterben. Da werde ich niemals zusehen, dass so etwas uberhaupt nur auch ein kleine Faulnisstelle bei uns eintritt oder sich festsetzt. Sondern, wo sich eine festsetzen sollte, werden wir sie gemeinsam ausbrennen. Insgesamt aber konnen wir sagen: Wir haben diese schwerste Aufgabe in Liebe zu unserem Volk getan. Und wir haben keinen Schaden in unserem Innern, in unserer Seele, in unserem Charakter daran genommen. |
I also want to mention a very difficult subject before you here, completely openly. It should be discussed amongst us, and yet, nevertheless, we will never speak about it in public. Just as we did not hesitate on June 30 to carry out our duty, as ordered, and stand comrades who had failed against the wall and shoot them.About which we have never spoken, and never will speak. That was, thank God, a kind of tact natural to us, a foregone conclusion of that tact, that we have never conversed about it amongst ourselves, never spoken about it, everyone shuddered, and everyone was clear that the next time, he would do the same thing again, if it were commanded and necessary.I am talking about the «Jewish evacuation»: the extermination of the Jewish people. It is one of those things that is easily said. «The Jewish people is being exterminated,» every Party member will tell you, «perfectly clear, it’s part of our plans, we’re eliminating the Jews, exterminating them, ha!, a small matter.» And then along they all come, all the 80 million upright Germans, and each one has his decent Jew. They say: all the others are swine, but here is a first-class Jew.And none of them has seen it, has endured it. Most of you will know what it means when 100 bodies lie together, when there are 500, or when there are 1000. And to have seen this through, and — with the exception of human weaknesses — to have remained decent, has made us hard and is a page of glory never mentioned and never to be mentioned.Because we know how difficult things would be, if today in every city during the bomb attacks, the burdens of war and the privations, we still had Jews as secret saboteurs, agitators and instigators. We would probably be at the same stage as 1916-17, if the Jews still resided in the body of the German people.We have taken away the riches that they had, and I have given a strict order, which Obergruppenfuhrer Pohl has carried out, we have delivered these riches completely to the Reich, to the State. We have taken nothing from them for ourselves. A few, who have offended against this, will be [judged] in accordance with an order, that I gave at the beginning: He who takes even one Mark of this is a dead man.A number of SS men have offended against this order. There are not very many, and they will be dead men – WITHOUT MERCY! We have the moral right, we had the duty to our people to do it, to kill this people who wanted to kill us. But we do not have the right to enrich ourselves with even one fur, with one Mark, with one cigarette, with one watch, with anything. That we do not have. Because at the end of this, we don’t want, because we exterminated the bacillus, to become sick and die from the same bacillus.I will never see it happen, that even one bit of putrefaction comes in contact with us, or takes root in us. On the contrary, where it might try to take root, we will burn it out together. But altogether we can say: We have carried out this most difficult task for the love of our people. And we have taken on no defect within us, in our soul, or in our character. |
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ σε ένα πολύ δύσκολο θέμα, εδώ μπροστά σας, εντελώς ανοιχτά. Θα πρέπει να συζητηθεί μεταξύ μας. Και όμως, παρ ‘όλα αυτά, εμείς ποτέ δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτό δημόσια. Ακριβώς όπως δεν διστάσαμε στις 30 Ιουνίου να κάνουμε το καθήκον μας, όπως διατάχθηκε, και να στήσουμε στον τοίχο συντρόφους που είχαν αποτύχει και να τους πυροβολήσουμε. Σχετικά μ’αυτό, δεν έχουμε μιλήσει και δεν θα μιλήσουμε ποτέ. Αυτό ήταν, δόξα τω Θεώ, ένα είδος τακτ, μια διακριτικότητα εντελώς φυσική για εμάς, με προηγούμενο αποτέλεσμα αυτής της διακριτικότητας, το ότι ποτέ δεν συζητήσαμε γι’ αυτό το θέμα μεταξύ μας, ποτέ δεν μιλήσαμε γι’ αυτό, για το οποίο ο καθένας μας ανατρίχιασε, και ήταν σαφές στον καθένα μας ότι την επόμενη φορά θα ξανακάνει το ίδιο, αν δινόταν σαν εντολή κι ήταν αναγκαίο. Μιλώ για την “εβραϊκή εκκένωση”: την εξόντωση του εβραϊκού λαού! Είναι ένα από εκείνα τα πράματα που λέγονται εύκολα, «Ο εβραϊκός λαός εξολοθρεύεται» (κάθε μέλος του κόμματος θα σας πει) «είναι απολύτως σαφές…»«είναι μέρος των σχεδίων μας, εξοντώνουμε τουςΕβραίους, τους εξολοθρεύουμε. Χα!, μικροπράματα…» Και μετά… θα κοπιάσουν όλοι, 80 εκατομμύρια γενναίοι Γερμανοί, και κάθε ένας θά’χει τον αξιοπρεπή Εβραίο του! Θα σας πει: «όλοι οι άλλοι είναι γουρούνια, αλλάαυτός εδώ είναι ένας πρώτης τάξεως Εβραίος». (γέλια) Και… κανένας από αυτούς δεν το έχει δει, δεν το έχει υπομείνει, αλλά… οι περισσότεροι από εσάς θα ξέρετε τι σημαίνει όταν 100 πτώματα είναι σωριασμένα μαζί, ή όταν είναι 500, ή και 1000 πτώματα. Και το να περάσει κανείς μέσα από αυτή την εμπειρία, αλλά -εξαιρώντας τις ανθρώπινες αδυναμίες- να παραμείνει αξιοπρεπής, είναι κάτι που μας έχει κάνει σκληρούς και είναι μια σελίδα δόξας, που ποτέ δεν αναφέρθηκε και ποτέ δεν πρέπει να αναφερθεί. Διότι ξέρουμε πόσο δύσκολα θα ήταν τα πράματα μέσα σε κάθε πόλη, καθώς βομβαρδίζεται, ανάμεσα στα βάρη του πολέμου και στις στερήσεις, αν είχαμε και σήμερα Εβραίους, σαν μυστικούς σαμποτέρ, προβοκάτορες και ηθικούς αυτουργούς. Πιθανότατα, θα περνούσαμε στο ίδιο στάδιο όπως το 1916-1917, όταν οι Εβραίοι κατοικούσαν ακόμη, μέσα στο σώμα του γερμανικού λαού. Τους έχουμε πάρει τα πλούτη τους, και έχω δώσει αυστηρή διαταγή, την οποία ο Obergruppenfuhrer Pohl έχει πραγματοποιήσει, έχουμε παραδώσει απολύτως όλα εκείνα τα πλούτη στο Ράιχ, στο κράτος. Δεν έχουμε πάρει τίποτα από όλα αυτά για τον εαυτό μας. Μερικοί, που παράκουσαν αυτή τη διαταγή, θα κρίνονται σύμφωνα με την αρχική μου διαταγή: «Αυτός που αρπάζει ακόμη κι ένα μάρκο,είναι ήδη νεκρός»! Ένας αριθμός ανδρών SS έχουν παρακούσει αυτή τη διαταγή. Δεν είναι πολλοί, και θα είναι νεκροί -ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ! Έχουμε το ηθικό δικαίωμα, είχαμε την υποχρέωση απέναντι στο λαό μας να το κάνουμε, να σκοτώσουμε αυτό το λαό οποίος ήθελε να μας σκοτώσει. Αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να πλουτίσουμε εμείς οι ίδιοι, ακόμη και με μία γούνα, με ένα μάρκο, με ένα τσιγάρο, ή ένα ρολόι, ή οτιδήποτε. Αυτό το δικαίωμα, δεν το έχουμε. Διότι -στην τελική- δεν θέλουμε, επειδή εξοντώσαμε το βάκιλο, να αρρωστήσουμε και να πεθάνουμε από τον ίδιο βάκιλο. Ποτέ δεν θα επιτρέψω, ακόμη και σε ένα κομμάτι της σήψης να έρθει σε επαφή μαζί μας, ή να ριζώσει μέσα μας. Αντίθετα, οπουδήποτε κι αν προσπαθήσει να ριζώσει, θα το κάψουμε εντελώς! Αλλά συνολικά, μπορούμε να πούμε: Έχουμε πραγματοποιήσει αυτό το πολύ δύσκολο έργο, από αγάπη για το λαό μας. Και δεν έχουμε πάρει -σε καμία περίπτωση- οποιοδήποτε ελάττωμα μέσα μας, μέσα στην ψυχή μας ή στο χαρακτήρα μας. |
Επίσης, σε αυτό το blog:
- The new ‘Lite’ Holocaust Denial v2.0 is good for… Angela Merkel (new video)
- Πότε ξεκίνησε το Ολοκαύτωμα; (έρευνα)…
- Αφίσα των φασιστών του τάγματος Azov
- Ντοκιμαντέρ για τους Ουκρανούς ναζί (Nazis-Skinheads: The Holocaust by Bullets and Modern Antisemitism in Ukraine)
- Γιατί ΗΠΑ και ΕΕ σαμποτάρουν το αντι-ναζιστικό ψήφισμα του ΟΗΕ που συνέταξε η Ρωσία;
- […]
OMADEON 
[…] Το πιο καυτό απόσπασμα της ομιλίας του Χίμλερ στο Πόζεν (ή Πόζναν) το μετάφρασα στα ελληνικά (από τα αγγλικά). UPDATE: έφτιαξα και video με αυτή την ομιλία, που μπορείτε να δείτε (μαζί με τη μετάφραση) στη νέα ανάρτηση “Η Ομιλία του Χίμλερ στο Πόζεν (new video with Greek subtitles, Himmle… […]
[…] Η Ομιλία του Χίμλερ στο Πόζεν (new video with Greek subtitles, Himmler’s s… […]