Στα γερμανικά, η ίδια λέξη («schuld») σημαίνει χρέος, αλλά και «ενοχή»! Ο Stuart Holland (μέντορας του Γιάνη Βαρουφάκη) μιλά στο κανάλι ALPHA για τον Σόιμπλε και τον Βαρουφάκη, εξηγώντας ΠΩΣ μπορεί να παρακαμφθεί η Γερμανική αδιαλλαξία, μέσω του ευρωπαϊκού θεσμού της «ενισχυμένης συνεργασίας» / «enhanced cooperation»:
Κατέγραψα αυτή την εκπληκτική συνέντευξη χθες βράδυ (19-2-2015) και παραθέτω τώρα το πλήρες transcript των δηλώσεων του Χόλαντ:
Stuart Holland:
«Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν έχει τον τελικό λόγο, αν και λέει ότι τον έχει. Αυτή η απόφαση μπορεί να ληφθεί με τη λεγόμενη «ενισχυμένη συνεργασία». Είναι μια διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν απαιτεί ομοφωνία. Η Μέρκελ τη χρησιμοποίησε για να παρακάμψει τον Ντέιβιντ Κάμερον. Άλλα κράτη-μέλη που θέλουν ανάκαμψη, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Πολωνία και το Ην. Βασίλειο… μπορούν, με την ίδια διαδικασία, να παρακάμψουν τον Σόιμπλε και τη Μέρκελ.
Ο Σόιμπλε δεν ξέρει και πολλά από οικονομικά. Το εκπληκτικό όμως, είναι ότι αγνοεί τι μπορούν να κάνουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί. Αυτός νομίζει ότι πρέπει να πληρώσουν οι γερμανοί φορολογούμενοι. Αλλά δεν χρειάζεται να πληρώσουν τίποτα!
Ο δανεισμός της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων δεν επιβαρύνει το εθνικό χρέος της Γερμανίας. Όμως ο Σόιμπλε το ανάγει εκεί, εν μέρει εξαιτίας της… γερμανικής ψυχοσύνθεσης, διότι στη Γερμανία η λέξη «χρέος» είναι ίδια με τη λέξη «ενοχή». Ο Νίτσε στη «Γενεαλογία της Ηθικής» επισημαίνει -ήδη από το 1880- ότι οι γερμανοί πιστωτές δεν θέλουν μόνο λεφτά από τους αδύναμους οφειλέτες! Θέλουν την τιμωρία τους.
Ο Βαρουφάκης είναι ευφυής και καλύτερα ενημερωμένος από κάθε άλλο Υπ. Οικονομικών, ή από άλλους ανώτατους αξιωματούχους των Βρυξελλών, όπως για το σημείο-κλειδί ότι τα ευρωπαϊκά ομόλογα δεν επιβαρύνουν το εθνικό χρέος.
Η Ευρώπη μπορεί να ξεφύγει από την παγίδα του χρέους και της λιτότητας. Ο Βαρουφάκης το γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον στις Βρυξέλλες. Και κανείς δεν μπορεί να το στηρίξει καλύτερα από αυτόν…
Δείτε επίσης:
- Ο μέντορας του Γιάνη Βαρουφάκη λέει στους επικριτές του: Εχει τη λύση
- βιβλία του Στιούαρτ Χόλαντ
- The world after Keynes [January 2009] «Keynes is back in fashion, but his policies did not give to the state – at all levels – the leading role in investment that is now necessary, argues Stuart Holland. What is required is a radical rebalancing of relations between economic and social power, led by democratised state institutions…»
- […]
OMADEON 
Greece and the New Colonial Endgame:
http://dailyreckoning.com/greece-new-colonial-endgame/
Καλημέρα, φίλε Omadeon!
Διαβάζω: «Όμως ο Σόιμπλε το ανάγει εκεί, εν μέρει εξαιτίας της… γερμανικής ψυχοσύνθεσης, διότι στη Γερμανία η λέξη “χρέος” είναι ίδια με τη λέξη “ενοχή”»…
Ποιο ακριβώς είναι το επιχείρημα;
Και στην ελληνική γλώσσα, η λέξη ενοχή εκτός από υπαιτιότητα, ευθύνη για αξιόποινη πράξη· παράπτωμα, σφάλμα· ανάληψη ευθύνης που απορρέει από κάποιο αξίωμα· σημαίνει και (νεοελλ.) τη σχέση εξαιτίας της οποίας υποχρεώνεται κάποιος «εις παροχήν», οι δεσμοί που δημιουργούνται μεταξύ δανειστή και οφειλέτη, δηλαδή το χρέος!
Επιπλέον, θυμίζω ότι ο κλάδος του Αστικού Δικαίου που ρυθμίζει τις έννομες σχέσεις με βάση τις οποίες ένα πρόσωπο οφείλει να προβεί σε μια πράξη ή σε μια παροχή προς ένα άλλο ονομάζεται Ενοχικό Δίκαιο!
Οπότε; Ποιο ακριβώς είναι το επιχείρημα του Stuart Holland (και ποιο το δικό σου);;;
Η απάντησή μου είναι ότι δεν είναι τοσο πολύ θέμα «γερμανικής» ψυχοσύνθεσης, αλλά αυτο-καταπιεστικής ψυχοσύνθεσης εν γένει, που φυσικά δεν αποτελεί προνόμιο (ή κατάρα) Γερμανών (ή άλλων). Και στη Σκανδιναβία έμαθα ότι ισχύει η ίδια γλωσσική ταύτιση ενοχής και χρέους. Εν μέρει και στα ελληνικά, όπως επισημαίνεις.
Ομως… όπως συχνα συμβαίνει, δεν υπάρχει καπνός χωρις φωτιά, και η διαίσθησή μας, στον πυρήνα της, συχνά δικαιώνεται μετά από εμβάθυνση.
Εν προκειμένω έχω καταλήξει (κι όχι μόνο εγώ) ότι το πρόβλημα ειναι περισσότερο ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ παρά ψυχολογικό και ανάγεται στις λεγόμενες «Πρωσσικές Αξίες» που επικράτησαν στη Γερμανία σαν κυρίαρχη ιδεολογία, όχι μόνο πολύ παλιά (επί Μπίσμαρκ) αλλά και σχετικά πρόσφατα (από το 2006 περίπου και μετά). Περιληπτικά, αναφέρει τα εξής και η Βικιπαίδεια:
Prussian Virtues (Leftist criticism):
http://en.wikipedia.org/wiki/Prussian_virtues#Leftist_criticism