Ένα… ανέκδοτο 7 λέξεων: «Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για το κατοχικό χρέος»!
(το άλλο, με τον Τοτό, το ξέρετε;) 🙂
ΣΙΓΑ μην είναι «αμοιβαία επωφελής», η πληρωμή του γερμανικού κατοχικού δανείου (και άλλων αποζημιώσεων)! Ποτέ δεν θα πληρώσει η Γερμανία με τη δική της θέληση. Ακόμη κι αν (εξαναγκαστεί να) πληρώσει, δεν μπορεί αυτή η πληρωμή να είναι «αμοιβαία επωφελής». Θα είναι μονομερώς επιζήμια για τη Γερμανία, εξ ορισμού. Και ΑΝ κατορθωθεί, θα προκύψει μόνο μέσα από δικές μας μονομερείς ενέργειες.
Λυπάμαι, αλλά αν ο Αλέξης Τσίπρας ελπίζει να «φέρει στο φιλότιμο» τη Γερμανική κυβέρνηση, επικαλούμενος την «ηθική» (όπως ήδη έκανε, εξισώνοντας μάλιστα, «ηθικά», το δικό «μας» χρέος με το γερμανικό)… όχι μόνο πλανάται οικτρά, αλλά ακολουθεί μια τακτική που σύντομα, αναπόφευκτα, θα αποδειχτεί επιζήμια για τη δική μας πλευρά.
Κατ αρχάς, δεν μπορεί ποτέ να εξισωθεί το γερμανικό κατοχικό χρέος με το σημερινό χρέος «μας», δηλαδή το χρέος στους δανειστές «μας» (εισαγωγικά απαραίτητα στο «μας»), εκτός αν… υποκύψουμε στη λογική του απεχθούς Πάγκαλου, το «όλοι μαζί τα φάγαμε«!
- Το γερμανικό κατοχικό χρέος είναι αποτέλεσμα βίαιου εξαναγκασμού και εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε ένα πολύ μεγάλο μέρος του στρατευμένου (τότε) γερμανικού πληθυσμού, σε μία εποχή που… σύσσωμος ο γερμανικός λαός (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) στήριξε ολόψυχα τους ναζί-εγκληματίες και υπάκουσε επιμελώς στις εγκληματικές διαταγές τους.
- Αντίθετα, το σημερινό ελληνικό χρέος δεν είναι καν χρέος του ελληνικού λαού (σαν σύνολο) αλλά λογιστικό κατασκεύασμα, που προέκυψε από ανεξέλεγκτες σπατάλες, μίζες, υπεξαιρέσεις, φοροδιαφυγή και ασύδοτο δανεισμό διαπλεκόμενων και κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων. Σε μια παλιά μελέτη του, ο Γιάννης Μηλιός είχε καταδείξει ότι η διόγκωση του ελληνικού κρατικού χρέους (πριν το 2010) οφειλόταν πολύ περισσότερο σε έλλειμμα εισπράξεων, παρά σε υπερβολικές κρατικές δαπάνες. Και εκείνη η τεράστια μείωση κρατικών εισπράξεων οφειλόταν κυρίως σε μειώσεις φόρων για τους πλουσίους, σε συνδυασμό με την τεράστια φορο-διαφυγή μεγάλων εταιρειών και υπερβολικά πλούσιων συμπολιτών μας.
Επομένως, ειναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο, το να εξισώνονται αυτά τα δύο χρέη. Δεν είναι σωστό να τσουβαλιάζονται εξίσου μέσα στο ετεροβαρές (=πάντα σε βάρος μας) σκληρό παζάρι των «διαπραγματεύσεων». Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα της «εξίσωσης» (σε κάποιο blog):
«Οφείλουμε να πληρώσουμε*, όπως Οφείλετε να πληρώσετε*»
…όπου οι αστερίσκοι[*] οδηγούν στη λανθασμένη διευκρίνιση ότι και τα δύο αυτά χρέη «είναι διαπραγματεύσιμα».
Ε, όχι, δεν είναι (εξίσου) διαπραγματεύσιμα, δεν είναι ίσα-κι-όμοια:
- Ένα κρατικό χρέος σε τράπεζες είναι πάντα διαπραγματεύσιμο (όσο κι αν δεν δέχονται κουβέντα για τη μείωσή του, αυτή τη στιγμή, οι «εταίροι» μας).
- Αντίθετα, ένα χρέος εγκληματιών (ή κληρονόμων τους) σε αθώα θύματα δεν είναι διαπραγματεύσιμο! (υπό κανονικές συνθήκες, αποφασίζεται μονομερώς από κάποιο δικαστήριο).
Και αυτή η τεράστια ποιοτική και ηθική διαφορά, μεταξύ των δύο ειδών χρέους, δεν αναιρείται επειδή οι επιτήδειοι δανειστές μας κατάφεραν σιγά-σιγά να μετατρέψουν το ελληνικό χρέος-προς-ιδιωτικές-τράπεζες σε διακρατικό χρέος. Η ευθύνη γι αυτή την επιτήδεια μεταβίβαση βαραίνει εξ ολοκλήρου τους ίδιους τους δανειστές (σαν πολιτικές και οικονομικές ελίτ, όχι σαν λαούς, φυσικά…)
Πιο γενικά, θα το πω άλλη μια φορά:
ΔΕΝ υπάρχουν πια, «αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες».
Τα Win-win games ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ !
- Η συμφωνία του Eurogroup (24-2-2015), αν και προβάλλεται σαν νίκη ή επιτυχία (ακόμη και από πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης) ειναι μια πολύ μεγάλη υποχώρηση (για να μην πω «ήττα») που θα οδηγήσει νομοτελειακά σε μια ακόμη χειρότερη συμφωνία.
- Ας μας εξηγήσει κάποιος (που πιστεύει στις «διαπραγματεύσεις») γιατί οι δανειστές μας να δεχτούν κάτι καλύτερο για μας, το ερχόμενο καλοκαίρι, όταν θα υπογραφτεί η «τελική» συμφωνία (που ονειρεύεται ο Γιάνης Βαρουφάκης, ζώντας μέσα στο δικό του όνειρο, ως… Μέγας Αναμορφωτής της Ευρωζώνης).
Διαβάστε σχετικά:
- Δ. Μπελαντής (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ): «Προβληματικός ο ορίζοντας της συμφωνίας» (Πριν, 1/3/2015)
- Σάρα Βάγκενκνεχτ στη Γερμανική βουλή: Μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους πρέπει να διαγραφεί (video)
- ΥΠΑΡΧΟΥΝ τρόποι σθεναρής και αξιοπρεπούς ρήξης χωρίς έξοδο από το ευρώ, αρκεί να τους ψάξει κανείς με ανοιχτό μυαλό.
Π.χ. Πτώχευση εντός του Ευρώ (άρθρο και πρόταση του Βασίλη Βιλιάρδου) - [….]
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Βασίλης Βιλιάρδος, «ΔΙΑΓΡΑΦΗ»:
«…Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα έχει δικαίωμα στη χρεοκοπία – στη διαγραφή δηλαδή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της, έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο. Διαφορετικά θα υποχρεωθεί να ζητιανεύει στο διηνεκές για να πληρώνει τα χρέη της, βυθιζόμενη όλο και πιο βαθιά στο τέλμα – όταν παράλληλα οι Ευρωπαίοι θα διαμαρτύρονται συνεχώς, θα μας εξευτελίζουν, ενώ οι Έλληνες θα υποφέρουν τα πάνδεινα, χωρίς καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον τους.
Ολοκληρώνοντας, όσον αφορά τις απειλές εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη, έτσι ώστε να τιμωρηθεί για τα λάθη της, δεν στηρίζονται πουθενά – ενώ οι κίνδυνοι κατάρρευσης του περισσότερο αμφιλεγόμενου νομίσματος του πλανήτη, του ευρώ (άρθρο), είναι τόσο μεγάλοι, ώστε δεν επιτρέπουν την ανάληψη κανενός ρίσκου. Εν τούτοις, όταν ένα νόμισμα χρησιμοποιείται για την υποδούλωση των λαών, η περαιτέρω βιωσιμότητα του δεν είναι καθόλου βέβαιη….»
_______________________
Κι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Δημήτρη Τρίμη, (Εφ.Συν.) που έγραψε (τονισμοί δικοί μου):
«Nα μην καταβληθούν για 1-2 μήνες μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων για να πληρωθούν οι δόσεις των δανείων που λήγουν, απαίτησαν οι εκπρόσωποι των δανειστών… […]
Τι μπορεί να κάνει λοιπόν κανείς με τέτοιους «εταίρους» που βγάζουν από τη μύγα όλο και περισσότερο ξύγκι για να χορτάσουν τη βουλιμία τους, αποκρύπτοντας την ουσία της κρίσης που οι ίδιοι προκάλεσαν (και μέσα στην αναπτυγμένη Ευρώπη); Οτι δηλαδή, δημιουργούν ενσυνείδητα οικονομικές φούσκες εδώ κι εκεί με άφθονο δανεισμό για να πουλάνε τα υπερτιμημένα προϊόντα τους και να συσσωρεύουν κέρδη που ξαναγίνονται δανειακά κεφάλαια πάλι για την κατανάλωση των προϊόντων τους από τις κοινωνίες οι οποίες ανεπαισθήτως κάποτε χρεοκοπούν. Και τότε τις κατηγορούν για ασωτείες και διαφθορά και υπό την απειλή οριστικής κατάρρευσης των οικονομιών τους αναλαμβάνουν να τις σώσουν με το ζόρι, αυξάνοντας κι άλλο το ήδη υπέρογκο χρέος τους. Χθές η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ισπανία, αύριο, η Ιταλία η Γαλλία κ.ο.κ.
Ο ένας δρόμος είναι αυτός που ζήσαμε με την «εσωτερική υποτίμηση», την σχεδόν απόλυτη καταστροφή της εργατικής τάξης, τον αφανισμό του όποιου κράτους πρόνοιας είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα και τη βίαιη μεταφορά του ελληνικού δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου στα χέρια (ή στις τράπεζες) των δανειστών και της εγχώριας πλουτοκρατίας.
Ο άλλος δρόμος, που μόλις τώρα έχει ξεκινήσει με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. προϋποθέτει πρώτον, ρήξη με τους «θεσμούς» και τις πολιτικές τους και δεύτερον, μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία μέσα κι έξω από την Ελλάδα, που θα πιστέψει και θα αντέξει αυτή την ιστορική ρήξη και θα εργαστεί συστηματικά για τη δίκαιη, δημιουργική, αλληλέγγυα και δημοκρατική ανασυγκρότηση σε νέες -σοσιαλιστικές- βάσεις της χώρας.
Οτιδήποτε άλλο θα είναι αποτυχημένο, θνησιγενές και συνεπώς μεταβατικό υπέρ μιας νέας ακόμα χειρότερης βαρβαρότητας.Πηγή: «Podemos y venceremos», http://www.efsyn.gr/arthro/podemos-y-venceremos
OMADEON 
[…] στο προηγούμενο ποστ τα πιο σημαντικά πράματα ειπώθηκαν κοντά στο τέλος, […]
[…] Πηγή – omadeon […]
[…] Ανέκδοτο επτά λέξεων: ‘Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για… […]
[…] Ανέκδοτο επτά λέξεων: ‘Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για… […]
[…] Ανέκδοτο επτά λέξεων: ‘Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για… […]
[…] Ανέκδοτο επτά λέξεων: ‘Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για… […]