Ξεκίνησα να γράφω για τη «νέα λίστα Βαρουφάκη» (και θα συνεχίσω σε λίγο). Πριν το κάνω όμως, θα αναφερθώ σε ένα νέο κείμενο του Παναγιώτη Μαυροειδή που μιλάει για «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»:
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ως ‘’σύνδρομο της Στοκχόλμης’’ περιγράφεται εκείνη η ιδιάζουσα κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι και οι αιχμάλωτοι ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς αυτούς που τους κρατούν με τη βία. Η στάση αυτή αναπτύσσεται προοδευτικά, καθώς εξαρτώνται απόλυτα για την επιβίωσή τους από αυτούς, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και το μόνο παράθυρο επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο. Τα συμπτώματα του συνδρόμου, φαίνονται αρκετά βαριά σε ό,τι αφορά την παρούσα κυβέρνηση και τη σχέση της με την ευρωζώνη… […]
Συμφωνώ απόλυτα! Αυτό το «σύνδρομο Στοκχόλμης» είναι εμφανέστατο. Η βασική αρχή και προεκλογική εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ «καμμία θυσία για το ευρώ» κατρακύλησε στο «ευρώ πάση θυσία». Ακόμη και το («αναγκαίο μέσα σε κάθε διαπραγμάτευση», για Βαρουφάκη και Τσακαλώτο) ενδεχόμενο ρήξης έχει τώρα πια πεταχτεί στα σκουπίδια, π.χ. από τον Αλέξη Μητρόπουλο. Για τον Μητρόπουλο ΤΙ να πρωτο-πει κανείς; -Ήταν από τους πρώτους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που άσκησαν δριμύτατη κριτική στη συμφωνία του Eurogroup (20-2-2015) αλλά τώρα ολίσθησε στην ίδια γραμμή με… Ποτάμια και βόθρους. Μια τέτοια στάση ακυρώνει τις ελπίδες άλλων, π.χ. τις ελπίδες ρήξης που υπαινίσσεται (αλλά δεν εκφράζει ευθέως) ο Βασίλης Πριμικήρης (μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ) σε πρόσφατο άρθρο του, που καταλήγει:
…Τον Ιούλη όμως σίγουρα θα επανεμφανισθούν τα γνωστά σενάρια για νέα δανειοδότηση με πακτωλό χρημάτων αυτή την φορά αλλά και την απαιτούμενη υπογραφή φυσικά τρίτου κατά σειρά μνημονίου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβερνησή του αποδεχθούν τέτοιες θανατηφόρες επιλογές τότε η μετάλλαξη του θα έχεις όντως συντελεσθεί και μαζί της θα έχει έλθει και το τέλος της αριστερής κυβερνητικής διαφορετικότητας και « ανωμαλίας».
Για το λόγο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προετοιμάσει τον λαό την εργατική τάξη της Ελλάδας όσο το δυνατόν καλύτερα για επιλογές δύσκολες μεν αλλά τις μόνες που θα μπορέσουν να βγάλουν την ελληνική κοινωνία από τα αδιέξοδα που ζει σήμερα. Σ΄ αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να βοηθήσουν με την κριτική τους στήριξη όλες οι δυνάμεις της αριστεράς πέρα και έξω από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Η επιδιωκόμενη ήττα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από τις συντηρητικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη θα είναι ήττα για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς.
UPDATE: Χθες (3-4-2015) έγινε εκδήλωση με θέμα «ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ», όπου κατάθεσαν απόψεις οι:
- Παπακωνσταντίνου Πέτρος (δημοσιογραφός, συγγραφέας)
- Λαπαβίτσας Κώστας (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)
- Λεουτσάκος Στάθης (βουλευτής & μέλος Πολιτικής γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ)
- Θεοφανόπουλος Βασίλης (μέλος κ.ο. ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ)
- Χήτας Λάμπρος (συντονιστής, μέλος της Πρωτοβουλίας των 1000):
UPDATE 2: Σήμερα (4/4/2015) και αύριο συνεδριάζει το «Κόκκινο Δίκτυο»: Πανελλαδική Συνάντηση του Κόκκινου Δικτύου
Τέλος πάντων…
Πάρα πολύ ενδιαφέρον βρήκα ένα κείμενο του Γιώργου Βασσάλου που σχολιάζει κριτικά τη νέα λίστα μέτρων (για την οποία… γκρίνιαξε ο Βαρουφάκης, ότι διέρρευσε με υπαιτιότητα της άλλης πλευράς). Κατ’ αρχάς, ορίστε το πλήρες επίσημο έγγραφο της νέας λίστας μέτρων:
Ακολουθεί τώρα, το κείμενο του Γιώργου Βασσάλου, με τονισμούς δικούς μου (και όπου ο πρώτος σύνδεσμος οδηγεί στο ίδιο έγγραφο μέσα στο scribd):
Η Τρίτη Λίστα Βαρουφάκη – the Third Varoufakis-List
του Γιώργου Βασσάλου
Γραμμένο με… «κοινωνική ευαισθησία» είναι το 26σέλιδο της κυβέρνησης προς την ΕΕ, που έκανε τον Ντάισελμπλουμ να πει ότι «σε ορισμένα σημεία θα υπάρξει συμφωνία». Σε αντίθεση με τα προηγούμενα μνημόνια και τις διπλωματικές συζητήσεις που τα συνόδευαν, υπάρχει αναφορά στους αριθμούς που περιγράφουν τη δεινή εισοδηματική κατάσταση των πολιτών. Λείπουν όμως οι απαντήσεις στην κοινωνική καταστροφή.
Αναφέρεται, πχ. ότι η απορύθμιση των συλλογικών συμβάσεων έχει βλάψει την εργασία, τα έσοδα του κράτους και τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά στο κείμενο δεν γράφεται ότι θα επανέλθουν οι προηγούμενες ρυθμίσεις και κυρίως δεν αναφέρεται αν ο κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από την εθνική συλλογική σύμβαση, αλλά μόνο ότι θα καθορίζονται από αυτήν οι «όροι εργασίας».
Λέγεται ότι οι εργαζόμενοι έχασαν το 50% της αγοραστικής τους δύναμης λόγω των μισθολογικών μειώσεων, αλλά οι αυξήσεις στον ελάχιστο μισθό προβλέπεται να γίνουν σταδιακά από το 2016 σε διαβούλευση με τους εργοδότες και «με τρόπο που θα βελτιώνει ταυτόχρονα την ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων. Αυτό μυρίζει ονομαστικές αυξήσεις χωρίς να αυξάνεται το «μοναδιαίο κόστος εργασίας» (υπάρχει και ευρ. νομοθεσία γι αυτό), που μπορεί να σημαίνει ταυτόχρονες μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών για υγεία, σύνταξη κλπ. ή αλλιώς ότι θα δώσουμε ψίχουλα στους εργαζόμενους από τη μία τσέπη για να τους τα πάρουμε από την άλλη.
Η επιθεώρηση εργασίας γράφεται ότι πρέπει να ενισχυθεί, αλλά δεν προβλέπονται πόροι συγκεκριμένα για αυτήν.
Ενώ καταδεικνύεται ότι οι συνταξιούχοι αποτελούν ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό του πλήθους των πολιτών που βρέθηκε κάτω από τα όρια της φτώχειας, η 13η σύνταξη θα αυξηθεί όχι για όλους τους συνταξιούχους κάτω των 700 ευρώ όπως λεγόταν στο πρόγραμμα της Θεσ/νίκης αλλά για όσους είναι κάτω από ένα όριο που θα συμφωνηθεί με την ΕΕ.
Η ολική κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων παρουσιάζεται ως κοινωνικό μέτρο και θα υπάρξουν και νέες συγχωνεύσεις ταμείων με περικοπές.
Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι το μέτρο από το οποίο αναμένονται τα περισσότερα έσοδα. Διατηρείται – όπως ξέραμε – η δομή του ΤΑΙΠΕΔ που σημαίνει ότι αυτά θα πηγαίνουν κατευθείαν για την εξυπηρέτηση του χρέους. Το δημόσιο ελπίζει να διατηρήσει κάποιες μετοχές στις εταιρείες που θα πουλήσει κι από μέρος των κερδών τους να χρηματοδοτήσει τα ασφαλιστικά ταμεία. Η συνέχιση της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Πειραιά αναφέρεται ως παράδειγμα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατηγορούνται για «ερασιτεχνισμό». Η νέα κυβέρνηση ως… επαγγελματίας των ιδιωτικοποιήσεων φιλοδοξεί μέσω αυτών να συμβάλει 1,5 δισ. τουλάχιστον στην εξυπηρέτηση του χρέους το 2015, ενώ το 2013 οι ιδιωτικοποιήσεις έφεραν μόλις 1 δισ.
Από το «δημόσιο ενδιάμεσο φορέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους [κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής] όχι ως μία «κακή τράπεζα», δηλαδή ως μία «bad bank», αλλά, αντίθετα ως «(…) ελεγκτή των τραπεζών» της Θεσσαλονίκης πάμε σε μια “capital asset management company” που είναι δύσκολο να φανταστούμε τι άλλο θα μπορούσε να είναι από μια bad bank.
Στην προστασία κάθε πρώτης κατοικίας κάτω των 300.000 προστέθηκε η φράση που μπορεί να αλλάξει τα πάντα: προστασία μόνο «υπό συγκεκριμένες συνθήκες». Κι από τη «σεισάχθεια» πήγαμε στους διακανονισμούς σε συνεργασία πάντα με τις (ακόμα ελεγχόμενες από ιδιώτες και την Τρόικα) τράπεζες.
Σε θετική κατεύθυνση αλλά ασαφή ακόμα:
- Ο φόρος πολυτέλειας
- Η είσπραξη του ειδικού φόρου επιχειρήσεων
- Αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού του εφάπαξ
Αδιαμφισβήτητα θετικά
- Η δημοπρασία την τηλεοπτικών συχνοτήτων
- Η κατάργηση της ρύθμισης που θα οδηγούσε στο θάνατο τα επικουρικά ασφαλιστικά ταμεία
Το κείμενο, δυστυχώς, συνεχίζει το αυτο-μαστίγωμα και τον αυτο-υποβιβασμό της Ελλάδας από την ίδια την κυβέρνησή της μπροστά στους δυνάστες της: είναι γεμάτο από «παραδοχές» για «παραδοσιακές αδυναμίες και αναποτελεσματικότητα». Να τις παραδεχτούν στους πολίτες για να τις διορθώσουν(-με). Όχι στους δανειστές, για να λένε μετά αυτοί «ορίστε το λένε και μόνοι τους ότι θέλουν τη ‘βοήθεια’ μας».
Στο άρθρο μας με το Δημήτρη Παυλόπουλο εξηγούσαμε πώς το 1,5% πλεόνασμα είναι εντελώς ασύμβατο με οτιδήποτε μπορούσε να πλησιάζει έστω μια εφαρμογή του προγράμματος της ΔΕΘ και τελικά βρεθήκαμε με ολόκληρο το 3% που προβλεπόταν από την (παλιά κακή κι επίσημη) Τρόικα. Έγραψε και ο Στάθης Κουβελάκης ότι «καμμιά χώρα της ΕΕ δεν έχει αυτή τη στιγμή τέτοια πλεονάσματα και ζητείται να τα έξασφαλίσει μια χώρα που έχασε το ένα τέταρτο του ΑΕΠ σε μια πενταετία – και με αριστερή κυβέρνηση…»
Τα έγραψε ο σ. Μαρκέτος, αλλά τα γράφει (ακόμα) και ο (μέχρι πολύ πρόσφατα τσιπρικός) Γ. Μηλιός:
«Ο ελληνικός λαός, και πρώτα απ’ όλα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και οι υποστηρικτές του, κρατούν σήμερα στάση χειροκροτητικής παθητικότητας, ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται σε κατάσταση εξέγερσης εναντίον των κοινωνικών ανισοτήτων, της μαύρης εργασίας, της ανεργίας, του κεφαλαίου (με σύμβολο το «χρέος»).»
Η 3η αυτή λίστα Βαρουφάκη τελειώνει λέγοντας ότι ευελπιστεί «να τηρήσει τις δεσμεύσεις τόσο απέναντι στους δανειστές όσο και στον ελληνικό λαό». Με βάση την ερμηνεία που δίνουν οι δανειστές, δεν τηρεί τις πρώτες. Ο λαός όμως ποιαν ερμηνεία θα δώσει για τις δεύτερες; O Μηλιός (ούτε καν κάποιος από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) λέει ότι όσο η κυβέρνηση δεν ανοίγει το μέτωπο της κοινωνικής αναδιανομής σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, «αυτό στην πράξη σημαίνει ότι οι «φτωχοί» θα συνεχίσουν να πληρώνουν.».
Μόνη ελπίδα είναι η μη υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης και η αναδιανομή εδώ και τώρα μέσα από μισθούς, φόρους, επιδόματα κλπ. κλπ. να γίνουν παλλαϊκά αιτήματα.
Διαβάστε επίσης:
- Μόνο εμείς μπορούμε! (να εισπράξουμε) του Π. Μαυροειδή, «Παντιέρα…»
- Εναλλακτικό σχέδιο για τη ρήξη ή τρίτο μνημόνιο! του Πάνου Κοσμά
- Παύση Πληρωμών, απάντηση σε εκβιασμούς και σενάρια διπλού νομίσματος του Λεωνίδα Βατικιώτη
- Η πρώτη, επιτυχημένη εμφάνιση της «Ενωτικής Αριστερής Συνεργασίας» στα Πατήσια (4/4/2015)
- [..]
OMADEON 
Reblogged this on Τροπή….
Reblogged this on Lefteria and commented:
Σύνδρομο Στοκχόλμης ή Μάτριξ
[…] Σύνδρομο Στοκχόλμης και νέα λίστα μέτρων για το Eurogroup (T… (4-4-2015) […]