Greek Mess, Euromess, Western Nations Mess, World Mess? -Wallerstein (Τα Συμπεράσματα από την «ελληνική θύελλα»)

Για ελληνική μετάφραση  πιέστε  εδώ.

Everyone is discussing what Fortune magazine is calling the «Greek maelstrom» and everyone is pointing the finger at someone else. Whose fault is it? The Greek government is accused of cheating and allowing Greeks to live beyond their means. The European Union is accused of having created an impossible structure for the euro.

Or is the fault with Goldman Sachs? It is accused of having enabled the Greek government to falsify its accounts when it sought to join the euro monetary system. It is accused today of engaging in «credit-default swaps» that make the situation of the Greek government even more vulnerable, but to the bank’s profits. The head of credit strategy at UniCredit in Munich says this is like «buying insurance on your neighbor’s house – you create an incentive to burn down the house.» Chancellor Angela Merkel of Germany calls Goldman Sachs’ actions in 2002 «scandalous» and Christine Lagarde, France’s Finance Minister, calls now for greater regulation of credit-default swaps.

Niall Ferguson says that «A Greek crisis is coming to America.» He calls this «a fiscal crisis of the Western world.» Ferguson is preaching the evils of public debt and of the concept of a «Keynesian free lunch,» which in the end is a «drag on growth.» Paul Krugman says it’s a «Euromess» because Europe should not have adopted a single currency before it was ready to have political union. But now the euro can’t be allowed to break up since it would trigger a worldwide financial collapse.

Meanwhile, it seems everyone is pressuring the Greek government to reduce its budget deficit as a percentage of GDP from over 12% to say 4% in say four years. Can it do this? Should it do this? The Greek government says it will do something. This «something» has been enough to bring about massive strikes of farmers, hospital workers, air traffic controllers, customs officials, and all those who are being asked to reduce their income in the middle of an economic crisis and increased unemployment.

Should Germany do something? The Germans don’t want to for two principal reasons. The first is the prospective demand of other states in economic difficulty (Spain, Italy, Portugal, Ireland) for the same thing. The second is the internal pressures of their citizens who see any help to Greece as money that is being taken away from them, when they too are feeling an economic squeeze.

On the other hand, if Greece (and other countries) squeeze their citizens to pay down the debt, it means reduced purchasing power for imports – first of all, from Germany. And this means in turn a downturn for the German economy. Josef Joffe, the editor of Germany’s Die Zeit, groans: «Europe has become a huge welfare state for everybody, for states as well as individuals.»

Meanwhile, the euro is slumping and the dollar is once again, for a moment, a «safe haven.» Ferguson warns us that «US government debt is a safe haven the way Pearl Harbor was a safe haven in 1941.»

When an analyst in the Financial Times suggested that Germany was going after all to bail out Greece, a German reader commented: «So what you’re saying is give them your money to spend in your shop.» But isn’t that just what the Chinese do when they buy U.S. Treasury bonds?

What these multiple cross-cutting analyses of short-term blame and short-term gain miss is that the problem is worldwide and structural. Banks exist to make money. The games Goldman Sachs has been playing (and other banks as well) has not only been with Greece, but with many, many countries – even with Germany, France, and the United Kingdom, even with the United States.

This is because governments wish to survive. To do this, they need to spend enough money to prevent a «maelstrom» and civil uprising. And if they don’t take in enough taxes to do this (both because they don’t want to raise taxes further and because a weaker economy means less overall tax income), they must «massage» their accounts by borrowing. And covert borrowing (from banks, for example) is better than overt borrowing, since it enables governments to avoid criticism, until the day when the secret gets revealed, and there’s a «run on the bank.»

Greece’s problems are indeed Germany’s problems. Germany’s problems are indeed the United States’ problems. And the United States’ problems are indeed the world’s problems. Analyzing who did what in the last ten years is far less useful than discussing what, if anything, can be done in the next ten years. What is going on is a world-wide game of chicken. Everyone seems to be waiting for who will flinch first. Someone is going to make a mistake. And then we’ll have what Barry Eichengreen has called «the mother of all financial crises.» Even China will be affected by that one.

Commentary No. 276, Mar. 1, 2010
by Immanuel Wallerstein

(post στο blog ΥouPayYourCrisis)  Του Immanuel Wallerstein* / International Herald Tribune (4/3/2010)

Η λεγόμενη «ελληνική θύελλα» μονοπωλεί τον τελευταίο καιρό τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου. Στις σχετικές συζητήσεις, ο καθένας από τους πρωταγωνιστές του δράματος κατηγορεί τους άλλους για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις κατηγορούνται ότι επέτρεψαν στους πολίτες τους να ζουν με δανεικά. Η Ευρωπαϊκή Ενωση κατηγορείται για τη δημιουργία του ευρώ. Η Goldman Sachs κατηγορείται ότι διευκόλυνε την Ελλάδα να διαπράξει απάτη. Η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, χαρακτήρισε τις πρακτικές της αμερικανικής τράπεζας «σκανδαλώδεις» και η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, απέδωσε το σημερινό χάος στην ανεξέλεγκτη αγορά των ασφαλίστρων κινδύνου. Στο μεταξύ, οι πάντες πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση να μειώσει δραστικά το έλλειμμά της σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Μπορεί άραγε η Ελλάδα να τα καταφέρει; Μήπως δεν πρέπει καν να προσπαθήσει; Και μόνο η διακήρυξη της πρόθεσης της ελληνικής κυβέρνησης να κάνει κάτι για το έλλειμμά της οδήγησε χιλιάδες αγρότες, γιατρούς, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, τελωνειακούς και όλους όσους καλούνται να αποδεχθούν μείωση των εισοδημάτων τους, στους δρόμους. Το άλλο ερώτημα που τίθεται είναι τι πρέπει να κάνει η Γερμανία. Μέχρι σήμερα, το Βερολίνο εμφανίζονταν διστακτικό να δώσει χείρα βοηθείας για δύο λόγους: πρώτον, επειδή αν δινόταν βοήθεια στην Ελλάδα θα είχαν ενδεχομένως παρόμοιες απαιτήσεις και άλλες χώρες (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ιρλανδία) και, δεύτερον, επειδή οι Γερμανοί πολίτες νιώθουν και εκείνοι την πίεση της κρίσης και δεν θέλουν να δώσουν τα χρήματά τους στους Ελληνες. Από την άλλη πλευρά όμως, αν τα εισοδήματα των Ελλήνων (και άλλων Ευρωπαίων) μειωθούν δραματικά, τότε θα μειωθεί και η αγοραστική τους δύναμη, την οποία χρησιμοποιούν για να αποκτήσουν γερμανικά αγαθά. Το αποτέλεσμα θα είναι να οδηγηθεί και η γερμανική οικονομία σε ύφεση. Στο μεταξύ, το ευρώ υποχωρεί έναντι του δολαρίου. Πολλοί αναλυτές όμως προειδοποιούν πως όσοι θεωρούν ότι οι ΗΠΑ είναι προστατευμένες από την καταιγίδα πλανώνται. «Τα αμερικανικά ομόλογα είναι τόσο ασφαλή όσο ασφαλές ήταν και το Περλ Χάρμπορ το 1941», μας λένε.

Το κοινό στοιχείο ανάμεσα στις παραπάνω αναλύσεις είναι ότι κοιτούν αποσπασματικά ένα παγκόσμιο δομικό πρόβλημα, το οποίο είναι το εξής: Σκοπός των τραπεζών είναι να αποκομίσουν κέρδος. Προκειμένου να τον πετύχουν, παίζουν παιχνίδια, όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά και με τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Γαλλία, ακόμη και την Αμερική. Σκοπός των κυβερνήσεων, από την άλλη πλευρά, είναι να επιβιώσουν. Προκειμένου να τον πετύχουν, ξοδεύουν αλόγιστα χρήματα, τα οποία δεν προέρχονται από τους φόρους των πολιτών, αλλά από δάνεια. Μάλιστα, δανείζονται κρυφά για να αποφύγουν τις επικρίσεις, τουλάχιστον μέχρι να τις πάρουν χαμπάρι και να εκδηλωθεί ο πανικός που βλέπουμε σήμερα.

Τα προβλήματα της Ελλάδας επομένως είναι και προβλήματα της Γερμανίας. Και τα προβλήματα της Γερμανίας είναι και προβλήματα των ΗΠΑ. Και τα προβλήματα των ΗΠΑ είναι παγκόσμια προβλήματα. Δεν ωφελεί λοιπόν να εξαπολύουμε κατηγορίες ο ένας εναντίον του άλλου. Ποιος έκανε τι τα τελευταία δέκα χρόνια είναι πολύ λιγότερο χρήσιμη συζήτηση από το τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί τα επόμενα δέκα χρόνια.

Δυστυχώς όμως, αυτό που βλέπουμε να παίζεται σε παγκόσμια κλίμακα είναι μια ανούσια κοκορομαχία. Κάποιος θα κάνει σύντομα τη λάθος κίνηση και θα πέσει στον γκρεμό. Και μαζί του θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους, ακόμη και την Κίνα, «στη μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων».

* Ο Ιμάνιουελ Βαλερστάιν είναι επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Yale και συγγραφέας των βιβλίων «Η Παρακμή της Αμερικανικής Ισχύος» (Εξάντας) και «Μετά τον Φιλελευθερισμό» (Ηλέκτρα).

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_04/03/2010_392792

_________________________________

[Copyright by Immanuel Wallerstein, distributed by Agence Global. For rights and permissions, including translations and posting to non-commercial sites, and contact: rights@agenceglobal.com, 1.336.686.9002 or 1.336.286.6606. Permission is granted to download, forward electronically, or e-mail to others, provided the essay remains intact and the copyright note is displayed. To contact author, write: immanuel.wallerstein@yale.edu.

Related articles by Zemanta

• Pushing Greece into recession | Adrian Pabst (guardian.co.uk)
• Greek crisis is an opportunity, says PM (cnn.com)
• Merkel: Euro in Difficult Situation for 1st Time (abcnews.go.com)
• Merkel: eurozone expulsion should be possible (seattletimes.nwsource.com)
• Sheldon Filger: UK Economic and Debt Crisis Approaches Dangerous Tipping Point (huffingtonpost.com)
• Analysis: Greece’s crisis could presage America’s (seattletimes.nwsource.com)
• Europe Grumbles as Germany Demands Fiscal Discipline (nytimes.com)
• EU pushes Greece for more cuts (cbc.ca)
• Simon Johnson: Mario Draghi and Goldman Sachs, Again (huffingtonpost.com)
• Germany Now Says I.M.F. Should Rescue Greece (nytimes.com)
• Eric Walberg on the Euro crisis: Latvia and the PIGS (grantlawrence.blogspot.com)
• Feldstein and Goldman Sachs: Making a case for the euro (investmentpostcards.com)
• Berlin shifts stance on IMF role in Greece (cnn.com)