Αυξήσεις σε μισθούς ενστόλων, σύμφωνα με τον «τσελεμεντέ συντριβής λαών» του ΟΟΣΑ

Μαθαίνω ότι «βρέθηκαν τα χρήματα και αυξάνονται οι μισθοί σε Ενοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας». Όλων των άλλων οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται (ή ακόμη και καταργούνται).

Γιατί; -Διότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τις νεοφιλελεύθερες ιδέες του Friedrich Hayek, του Robert Nozick, της Ayn Rand και του Milton Friedman, αλλά… και τις οδηγίες ενός μυστικού εγγράφου του ΟΟΣΑ (κάποιου Christian Morrisson) θεωρεί ως μοναδική χρήσιμη μισθοδοσία εκείνη των πολεμικών και ημι-πολεμικών σωμάτων. Εκείνο το μυστικό έγγραφο, με τίτλο «The Political Feasibility of Adjustment» (=»η πολιτική εφικτότητα της προσαρμογής»)  χαρακτηρίστηκε «τσελεμεντές για συντριβή υπόδουλων λαών« και αναφέρει στη σελίδα 23 τα εξής:

«…Επιπλέον, αν μειωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήκων, τότε στρατηγικής σημασίας τομείς όπως ο στρατός ή η αστυνομία μπορούν να εξαιρεθούν (από τις περικοπές).

Πιο κάτω, στην ίδια σελίδα αναφέρονται τα εξής (σε δική μου μετάφραση)

«…ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς να πηγαίνει ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων στο δημόσιο (και ημι-δημόσιο τομέα), ενάντια στα συμφέροντα καταναλωτών στις πόλεις, (ενάντια στα συμφέροντα) εργοδοτών και εργαζόμενων στο σύγχρονο ιδιωτικό τομέα – αλλά είναι αναγκαίο να αποφευχθεί η επέκταση των επιπτώσεων (του προγράμματος) στο σύνολο του αστικού πληθυσμού. Αυτό μπορεί να γίνει εφαρμόζοντας μέτρα που κάνουν διακρίσεις υπέρ διαφορετικών ομάδων, έτσι ώστε να σχηματίσουν μια συμμαχία για στήριξη της κυβέρνησης. Είναι επιθυμητό, για παράδειγμα, να περιοριστούν οι περικοπές μισθών του δημοσίου μόνο σε μη-ένστολους υπαλλήλους, και να χορηγηθεί προσεκτικά στοχευμένη βοήθεια σε φτωχές οικογένειες.»

Όπως βλέπετε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ εφαρμόζει κατά γράμμα όλες τις οδηγίες αυτού του εδαφίου στον «τσελεμεντέ συντριβής λαών» (ακόμη και τα… ψίχουλα σε φτωχούς). Αν ψάξετε το πλήρες έγγραφο, η «αριστερή» κυβέρνησή μας εφαρμόζει κατά γράμμα όλες τις οδηγίες του. Το έγγραφο κυκλοφόρησε εμπιστευτικά το 1996, σε ιδιωτικό κύκλο στελεχών του ΟΟΣΑ και συμβούλων κυβερνήσεων. Όπως φαίνεται, οι «συμβουλές του» εφαρμόζονται διαχρονικά από τότε, σαν διακριτικές συστάσεις προς κυβερνήσεις (από τον ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, τη Διεθνή Τράπεζα και άλλους οργανισμούς).

Το πλήρες εδάφιο (στα αγγλικά) όπου εμφανίζονται τα προηγούμενα είναι το εξής (σελ. 23 του εγγράφου The Political Feasibility of Adjustment (by Christian Morrisson):

It is also desirable that the government rapidly constitute a coalition of interests to form a counterweight to the opposition. This is the essential complement to the government’s communication strategy and the only way to ensure lasting support. Adjustment brings benefits for farmers, entrepreneurs and workers in export industries. Well-targeted accompanying social measures can benefit certain poor urban households. In addition, if the wages of civil servants are reduced, strategic sectors (the army or the police, for example) can be exempted. The government must make every effort to unite these different groups in a coalition in favour of adjustment. The opposition will inevitably take advantage of the situation to build up a vast movement of malcontents — a stabilization programme cannot be implemented without going against the interests of workers in the public and para-public sectors, urban consumers, and modern-sector employers and employees — but it is necessary to prevent this movement from extending to the entire urban population. This can be done by means of discriminatory measures in favour of different groups, so as to form a coalition in support of the government. It is desirable, for example, to limit wage cuts to civilian government employees only, and to grant well-targeted aid to poor families. This strategy makes it possible to win supporters without losing any, since many civilian functionaries would have been hostile to the adjustment in any event.

Αν διαβάσετε αυτό το έγγραφο (του 1996), καλό είναι να μην «τσιμπήσετε» σε ορισμένες ωραιοποιήσεις του. Το «πρόγραμμα σταθεροποίησης» που προτείνει σαν (δήθεν) ωφέλιμο για τις χώρες-πελάτες, είναι στην πραγματικότητα ένα υφεσιακό πρόγραμμα άκρατης λεηλασίας και οικονομικής καταστροφής. Αυτό αποδείχτηκε, π.χ. πέραν πάσης αμφιβολίας στο Εκουαντόρ, το παράδειγμα του οποίου αναφέρει συχνά ο «τσελεμεντές» σαν δήθεν «επιτυχία», αλλά στην πραγματικότητα οδήγησε σε κραυγαλέα αποτυχία, η οποία ξεπεράστηκε πολύ αργότερα, από τον δημοκράτη πρόεδρο Κορέα και τη διαγραφή δημοσίου χρέους που εκείνος εφάρμοσε μονομερώς (μερικά χρόνια μετά τη σύνταξη του «τσελεμεντέ», κοντρα στις απαιτήσεις του ΔΝΤ και παρατρεχάμενων).

 Αν -πάλι- βαριέστε να διαβάσετε όλο το έγγραφο, δείτε το προηγούμενο άρθρο (του 2010) που το παρουσιάζει συνοπτικά:

• Ο ωμός τσελεμεντές του ΔΝΤ για συντριβή υπόδουλων λαών (Christian Morrisson’s «The Political Feasibility of Adjustment»)