Με τον Τάσο Κορωνάκη δεν έχω τίποτα προσωπικό. Δεν τον γνωρίζω σαν άνθρωπο και δεν έχουμε μιλήσει ποτέ μαζί (είτε από κοντά, είτε διαδικτυακά). Πριν το 2015 δεν ήξερα ούτε καν την ύπαρξή του, όπως δεν ήξερα πολλά άλλα πρόσωπα και γεγονότα, μέσα στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή, έμαθα ότι έγινε γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Αργότερα, μάθαινα για τον ίδιο μόνο όσα έβγαιναν δημόσια…
Σε προηγούμενο άρθρο εξήγησα τους λόγους που ο Κορωνάκης δεν έπρεπε να γίνει δεκτός σαν ομιλητής στην εκδήλωση του Κόκκινου Δικτύου «Τι αριστερά χρειαζόμαστε». Τελικά, πήγα στην εκδήλωση και ηχογράφησα μερικές ομιλίες, μεταξύ των οποίων τη δική του. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν αρνητική, τόσο για τον ίδιο, όσο και για το περιεχόμενο της ομιλίας του, όπως εξήγησα και σε σχετικό video:
Λίγες μέρες αργότερα, μια γραπτή εκδοχή της ίδιας ομιλίας ανέβηκε σαν άρθρο στο site του Κόκκινου Δικτύου, με τίτλο «Κατανοώντας το σήμερα». Την έσωσα σε «ασφαλές αντίγραφο»:
…που δεν μπορεί ποτέ πια να σβηστεί, ενώ επιτρέπει και direct links σε συγκεκριμένα εδάφια. Π.χ. ο άμεσος σύνδεσμος στη φράση «Ξεκινάμε πάντα από την μέση«, είναι:
(Αξίζει να δείτε τον τρόπο χρήσης τέτοιων «ασφαλών αντιγράφων», στο κεντρικό τους site http://archive.is…)
Μία πρώτη κριτική προσέγγιση
Στο άρθρο του, ο Κορωνάκης χρησιμοποίησε τρείς φορές τη λέξη «αυτοκριτική». Όμως, σε καμμία από αυτές (τις τρεις φορές) δεν μίλησε για τις δικές του, πολύ συγκεκριμένες (και βαρύτατες) προσωπικές ευθύνες. Αντί αυτού, ο Τ.Κ. υποκατάστησε τη γνήσια αυτοκριτική με ένα ανώδυνο (για τον ίδιο) ομοίωμά της, ένα (π)ηθικίζον ευχολόγιο υπέρ της ανάγκης για (να κάνουμε όλοι) αυτοκριτική, σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού.
Ενας φίλος (που ξέρει πρόσωπα και πράματα στον ΣΥΡΙΖΑ) μου εκμυστηρεύτηκε ότι… αν είχε κάνει το έν δέκατο όσων διέπραξε ο Κορωνάκης, θα ντρεπόταν να ξανα-εμφανιστεί δημόσια! Ε, όπως φαίνεται, ο Κορωνάκης όχι μόνο δεν ντρέπεται, αλλά… βρήκε και τον πιο βολικό τρόπο για να αποφύγει την αυτοκριτική: -Τάχθηκε… υπέρ της αυτοκριτικής (όλων μας) σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού! Αυτό, μου θύμισε… χριστιανό ιεροκήρυκα, πρώην-αμαρτωλό που (δήθεν) ανένηψε και άρχισε να κάνει κήρυγμα -γενικά- κατά της αμαρτίας (όλων μας). Ακόμη χειρότερα, μου θύμισε καθολικό ιερέα-παιδεραστή, που εκφωνεί παθιασμένες ομιλίες κατά των «σαρκικών πειρασμών» (γενικά) και υπέρ της μετάνοιας όλων ημών (των αμαρτωλών πιστών), τονίζοντας μάλιστα ότι «είμαστε όλοι αμαρτωλοί», χωρίς όμως ποτέ να αναφερθεί στις δικές του παιδεραστίες (τις πολύ χειρότερες από… απλές αμαρτίες).
Ας δούμε, λοιπόν, την πρώτη αναφορά του Τ.Κ. σε «αυτοκριτική»:
Ξεκινάμε πάντα από την μέσηΜετά από μια ήττα, όπως θύμιζε ο Μπενσαΐντ, σύμφωνα με τον Ντελέζ, δεν ξεκινάμε ξανά από την αρχή, αλλά ξεκινάμε πάντα από την μέση, με την προϋπόθεση ότι καταφέρνουμε να εξηγήσουμε αυτή την «επιτυχημένη» πορεία που μας οδήγησε στην ήττα και να μεταβολίσουμε γόνιμα και αυτοκριτικά αυτή την εμπειρία.
Εδώ, αν… ξεστραβωθούμε από την εκτυφλωτική έκλαμψη θεωρητικολογίας (της… fast-track επίκλησης Bensaïd και Deleuze) αυτό που θέλει να πει (ο ποιητής) είναι να εξωραΐσουμε την κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας την αποτέλεσμα κάποιων λαθών (και όχι δόλου ή προδοσίας), λαθών τα οποία μπορούν και να αποφευχθούν στο μέλλον, αν προσέξουμε αρκετά, κάνοντας βέβαια -κάποια στιγμή- και την αυτοκριτική μας, σαν… καλοί χριστιανοί που [οφείλουν να] κάνουν και μετάνοιες, πριν μεταλάβουν τη Θεία Κοινωνία.
-Πως θα μπορέσουμε όμως, όλοι (πάλι σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού) «να μεταβολίσουμε γόνιμα και αυτοκριτικά αυτή την εμπειρία» (της ήττας); Εδώ, το ρήμα «μεταβολίζω» δεν είναι τυχαίο. Εκφράζει την πράξη (ή διαδικασία) του μεταβολισμού (τροφών, ιδεών, κλπ.) και προϋποθέτει ένα προηγούμενο στάδιο βρώσης ή καταβρόχθισης, πριν ξεκινήσει η διαδικασία του μεταβολισμού.
Ε, ντάξει, δεν είναι και η πρώτη φορά, που τρώμε (στη μάπα) μια εμπειρία (ήττας). Τη φάγαμε όλοι (λέει). Μα… όλοι; Δηλαδή όλοι πολεμήσαμε, και όλοι ηττηθήκαμε, έτσι απλά; Δηλαδή… Κανείς δεν πρόδωσε κανέναν;
Αν είναι έτσι (αν δεν υπήρχε δόλος, παρά μόνο λάθη), τότε… το μόνο που απομένει, αφού πρώτα τη φάγαμε όλοι (την ήττα) είναι να τη χωνέψουμε (όλοι, πάλι) μέσω κάποιου συλλογικού μεταβολισμού! Και ο τρόπος που χωνεύουμε ή «μεταβολίζουμε» την εμπειρία (της ήττας) μας (πρώτο πρόσωπο πληθυντικού), προφανώς δεν είναι άλλος από την αυτοκριτική μας (πάλι σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού). Σωστά;
Δυστυχώς, ο Τ.Κ. δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει περισσότερο, αυτή την περίεργη διαδικασία πολιτικού μεταβολισμού που επικαλέστηκε, ούτε παράθεσε συνδέσμους ή παραπομπές στα σχετικά (με μεταβολισμό της ήττας?) εδάφια του Μπενσαΐντ (Bensaïd) και του Ντελέζ (Deleuze). Προφανώς, θεωρεί ότι η βαθιά γνώση αυτών των πηγών(?) είναι κοινός τόπος, ή νομίζει ότι το ακροατήριό του είναι εξίσου καταρτισμένο θεωρητικά για το θέμα, όπως (προσπάθησε να δείξει ότι είναι) ο ίδιος.
Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω τα σχετικά εδάφια (αν υπάρχουν) αλλά… το θεωρώ σίγουρο, ή αυτονόητο, ότι κάθε αναφορά σε «μεταβολισμό της ήττας» από έντιμους διανοητές (όπως οι επικληθέντες Bensaïd / Deleuze) προϋποθέτει έντιμη μάχη μιας έντιμης αριστεράς, πριν την ήττα. Εδώ, η λογικά προφανής, κρυφή συνεπαγωγή του Κορωνάκη είναι -απλούστατα- ότι η συγκεκριμένη αριστερά (ο ΣΥΡΙΖΑ) ήταν μια έντιμη αριστερά που έδωσε έντιμες μάχες και… έχασε έντιμα, προφανώς λόγω «κάποιων λαθών», που στο μέλλον μπορούν να αποφευχθούν (προφανώς χάρις στον ίδιο τον Τ.Κ. -εν μέρει) .
Αξίζει να σταθούμε λίγο, σ’ αυτό το… Κορωνάκειο τέχνασμα: Εδώ, το κύριο θέμα δεν είναι καν όσα έγραψαν κάποτε (περί ήττας) οι Bensaïd και Deleuze, αλλά… (μέσω της απλής επίκλησής τους) κύριος στόχος είναι η λανθάνουσα συνεπαγωγή (στο ακροατήριο) μιας ψευδούς εικόνας (που βολεύει και τον ίδιο) ενός… ηρωικού, έντιμα μαχόμενου ΣΥΡΙΖΑ που ηττήθηκε διότι έγιναν «κάποια λάθη», κ.ο.κ.
- Λήμμα: Αν δεν ήταν έντιμη η κυριαρχούσα ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (όπου ανήκε και ο Κορωνάκης, σαν γραμματέας της Κ.Ε. μέχρι και τα τέλη Αυγούστου 2015) και… αν δεν ήταν έντιμη η «μάχη της», τότε… δεν έχει καμμία σχέση (με το θέμα) και η θεωρητική ανάλυση ξένων διανοητών, που αναλύουν έντιμες μάχες μιας έντιμης αριστεράς. -Όπερ έδει δείξαι.
Αναρωτιέται κανείς εύλογα… πως και που κολλάνε όλα αυτά, με τη συγκεκριμένη πολιτική πορεία του ίδιου του Κορωνάκη, που παραιτήθηκε από γραμματέας στα τέλη Αυγούστου 2015, αλλά έφυγε οριστικά από την ΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ αργότερα. Ας θυμηθούμε πού βρισκόταν και τί ακριβώς έπραττε, την εποχή που η κατρακύλα προς το τρίτο μνημόνιο βρισκόταν κάπου στη μέση. Ε, αυτό δεν μας το είπε (και προφανώς δεν τον συνέφερε…)
Ο Κορωνάκης στο άρθρο του (όπως και στην ομιλία του) ποτέ δεν έγινε συγκεκριμένος. Αντί αυτού, εκείνο που προτάσσει (ή πουλάει) είναι το (π)ηθικίζον ευχολόγιο του «…να προσπαθήσουμε να γίνουμε συγκεκριμένοι«. Δηλαδή, λέει στη συνέχεια, τη δεύτερη φορά που αναφέρθηκε σε αυτοκριτική:
Αυτοκριτική όμως δεν σημαίνει να πούμε πως απλά κάναμε πολλά λάθη, πράγμα προφανές ειδικά για κάποιους από εμάς, αλλά να προσπαθήσουμε να γίνουμε συγκεκριμένοι…
Αυτή η γενικόλογη προτροπή (εκτός της υποκρισίας που αποπνέει) εκφράζει μια κοινοτοπία, ή (ακόμη και) ταυτολογία. Διότι… κάθε προσωπική αυτοκριτική, εξ ορισμού δεν μπορεί παρά να είναι συγκεκριμένη, ασχέτως αν αυτή την προφανή αλήθεια δεν την βλέπει (ή δεν θέλει να τη δει) μεγάλο πλήθος συριζαίων (και μη-) «στελεχιών». Το «απλά, κάναμε πολλά λάθη» δεν αρκεί (και δεν πείθει κανέναν). Το μόνο που εγγυάται, μια τέτοια διάτρητη στάση, είναι το να πατώσει σε εκλογές.
Δυστυχώς όμως, μάταια θα ψάξει κανείς μετά από αυτό το εδάφιο, να βρει μέσα στο υπόλοιπο άρθρο κάποιο ψήγμα συγκεκριμένης αυτοκριτικής…
Παρόλ’ αυτά, κάποιοι στήριξαν τον Κορωνάκη μετά την πρόσφατη ομιλία του. Π.χ. το blog ΕΟΣ (enosy.blogspot.gr) πήρε πολύ στα σοβαρά τα ευχολόγια του Τ.Κ. περί αυτοκριτικής, εκλαμβανοντάς τα σαν «αυτοκριτική τοποθέτηση»… ανώτερη από άλλες ομιλίες στην ίδια εκδήλωση (ουάου). Απαράδεκτο βρίσκω το ξέπλυμα του Κορωνάκη, μέσα στο άρθρο του ΕΟΣ:
«…θα θέλαμε να τονίσουμε ότι η αυτοκριτική τοποθέτηση του Τάσου Κορωνάκη εμπεριέχει κάποια στοιχεία μιας τέτοιας τομής, σε αντίθεση με τις τοποθετήσεις κάποιων άλλων ομιλητών που κινήθηκαν στην κατεύθυνση ότι «εμείς τα λέγαμε» και τώρα επιβεβαιωθήκαμε…
direct link στο εδάφιο http://archive.is/uZlt0#selection-4361.23-4354.9
Προσωρινό συμπέρασμα
Θα μου πείτε, τώρα… «-Γιατί ασχολείσαι;» Χμ… Ασφαλώς, δεν είναι κύριος αντίπαλός μας, ο ίδιος ο Κορωνάκης. Όμως δεν ειναι ο ίδιος, αλλά η παρουσία του σε πολύ συγκεκριμένους αριστερούς πολιτικούς χώρους, που θάπρεπε να μας προβληματίσει. Μάλιστα… πολύ περισσότερο (από τον ίδιο) θάπρεπε να προβληματίσουν όσοι τον προώθησαν πρόσφατα, βοηθώντας τον να διεκδικήσει -και πάλι- πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ασχολούμαι, όμως (και) διότι οι δομές (patterns) που χρησιμοποιεί ο Τ.Κ. είναι ευρύτατα διαδεδομένες (σαν αρνητικά μιμίδια) στο χώρο της αριστεράς (και ιδίως των… συριζογενών αριστερών).
Η τρίτη φορά που το άρθρο του Τ.Κ. αναφέρθηκε σε αυτοκριτική, ήταν για τη στάση της αριστεράς απέναντι στην ΕΕ και για την έξοδο από την Ευρωζώνη, Είναι ένα θέμα σχετικά ανώδυνο για τις προσωπικές ευθύνες του, συγκρινόμενο με άλλα. Είναι επίσης ένας τομέας όπου η χρήση πρώτου προσώπου πληθυντικού είναι γενικά θεμιτή. Παρόλ’ αυτά, δεν λείπουν οι επιπλοκές (όπου θα επανέλθω). Direct link στο εδάφιο: http://archive.is/glLQs#selection-353.0-357.233
Μέχρι τώρα, κάλυψα μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του αντικειμένου, αλλά… για να μπορεί να διαβαστεί η παρούσα ανάρτηση, σταματάω προσωρινά.
(συνεχίζεται)
OMADEON 
[…] […]
[…] […]
[…] […]
[…] […]
[…] […]
[…] […]
[…] […]