Στην ιδρυτική εκδήλωση της «Πλεύσης Ελευθερίας», ο φοιτητής Σταύρος Παπαϊωάννου αμφισβήτησε την δημοκρατικότητα των παραδοσιακών αριστερών εσω-κομματικών «διαδικασιών». Με βάση όσα είπε, αλλά και μια δήλωση του Δημήτρη Μπελαντή, έφτιαξα το εξής video:
Τώρα, όσον αφορά τις διενέξεις, υπάρχει (αν είδατε το video) ένας απλός λόγος, που τόσα πολλά μέλη και (ιδίως) στελέχη κομμάτων της αριστεράς δεν αντέχουν τις διαδικτυακές διενέξεις και αδυνατούν γενικότερα να συμμετάσχουν ομαλά στο δημοκρατικό διάλογο εντός διαδικτύου:
- Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός διάλογος, στις συνελεύσεις των… ολιγόλεπτων παράλληλων μονόλογων, μέσα στις κομματικές οργανώσεις τους (είτε «Οργανώσεις Μελών» του ΣΥΡΙΖΑ, είτε «Πολιτικές Επιτροπές» της ΛΑΕ, είτε «Κομματικές Οργανώσεις Βάσης» του ΚΚΕ, κλπ.)
Βέβαια, ισχύουν τα γνωστά μειονεκτήματα που έχει και ο διαδικτυακός διάλογος, μεταξύ ανθρώπων που δεν γνωρίστηκαν ποτέ από κοντά, δεν είδαν ποτέ ο ένας τον άλλον στα μάτια, κ.ο.κ. Αυτό, δεν το αρνούμαστε. Ίσα-ίσα, πρέπει πάντα να το τονίζουμε, επιδιώκοντας (σαν αντίδοτο π.χ. για τις παρεξηγήσεις) φιλικές συναντήσεις πρόσωπο-με-πρόσωπο μεταξύ όλων (κατά το ανθρωπίνως δυνατόν) όσων συζητούν διαδικτυακά. Παρόλ’ αυτά, η πιο συνήθης δικαιολογία για την αποφυγή ή την υποβάθμιση του διαδικτυακού πολιτικού διαλόγου, είναι η στείρα εμμονή σ’ αυτά τα μειονεκτήματα (π.χ. το ότι πιο εύκολα αλληλο-βρίζονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται προσωπικά, κ.ο.κ.)
Αν θέλουμε, όμως, να προχωρήσουν και να γίνουν πιο δημοκρατικές οι πολιτικές συνελεύσεις στον 21ο αιώνα, πρέπει να σταματήσει όλη η «κατήχηση», να πεταχτεί όλη στα σκουπίδια, μαζί με τη νηπιακή συνήθεια των ολιγόλεπτων παράλληλων μονόλογων στις «τοποθετήσεις» μελών. Όλα αυτά πρέπει να αντικατασταθούν από διαδικτυακές συνελεύσεις, με γραπτές τοποθετήσεις και διαδικτυακή ανταλλαγή απόψεων, αλλά …σε συνδυασμό (πάντα) και με συναντήσεις δια ζώσης, οι οποίες -όμως- πρέπει να μετατραπούν σε… πάρτυ γνωριμίας μεταξύ διαδικτυακών συζητητών. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο -άλλωστε- υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθεί και η νεολαία, να έρθει σε τέτοιες συνελεύσεις, όσο το δυνατόν πιο ευχάριστες και φιλικές, σαν πάρτυ γνωριμίας μεταξύ [διαδικτυακών] πολιτικών συζητητών, αντί για… νυσταλέο, αυταρχικό και βαρετό κατηχητικό εξομολογούμενων πιστών (αριστερών)!
Στο μεταξύ, σήμερα η συνήθης στάση και συμπεριφορά στο διαδίκτυο πάρα πολλών… παλαιο-κομματικών αριστερών (ιδίως φιλόδοξων wannabe– / υψηλών στελεχών) περιλαμβάνει (μερικά από) τα εξής:
- [1] Υποτιμούν σοβαρά το διάλογο μέσα στο διαδίκτυο, θεωρώντας τις δια ζώσης συνελεύσεις πολύ ανώτερές του, απαραίτητες και επαρκείς για εσω-κομματική δημοκρατία…
- [2] Όταν -παρόλ’ αυτά- κάποια στιγμή μπουν σε κάποιο διαδικτυακό περιβάλλον διαλόγου, θίγονται και τσακώνονται πολύ πιο εύκολα (από πιο έμπειρους σχολιαστές) ενώ -ταυτόχρονα- καταφεύγουν σε συκοφαντίες και flaming εξίσου ή περισσότερο εύκολα,
- [3] ξεχνάνε (ή απωθούν, ή και αρνούνται συνειδητά) μερικά από όσα είχαν πει σε προηγούμενα δικά τους σχόλια, διαστρέφοντας το ιστορικό του ίδιου του διαλόγου (επειδή έτσι συνήθισαν… έξω από το διαδίκτυο)
- [4] κάνουν απαίσια διαχείριση συζήτησης (administration / moderation), αν (πολύ κακώς) τους είχε ανατεθεί ένα τέτοιο… ζόρικο καθήκον, και…
- [5] αποχωρούν κάποια στιγμή, συνήθως γκρινιάζοντας π.χ. ότι το διαδίκτυο προκαλεί «προσωπικές διαμάχες», ενώ -στην πραγματικότητα- η δική τους ανικανότητα να συζητήσουν έντιμα και δημοκρατικά ξεσκεπάστηκε κάποια στιγμή μέσα στο διάλογο, χωρίς «προσωπικό λόγο» διένεξης…
Δυστυχώς, από τα πέντε αυτά σοβαρά ελαττώματα, το [1] ισχύει για όλους, ή για τη συντριπτική πλειοψηφία όλων των κομματικών αριστερών. -Δηλαδή, η συνήθης ψευδαίσθηση ότι μόνο στις δια ζώσης συνελεύσεις (των ολιγόλεπτων παράλληλων μονόλογων) συντελείται «σοβαρή πολιτική συζήτηση», ενώ στο διαδίκτυο (λένε ότι) συμβαίνουν μόνο «ξεκατινιάσματα». Στην πραγματικότητα, ο διαδικτυακός διάλογος δρα σαν μηχάνημα ακτίνων Χ, φέρνοντας στο φως ολη την… κρυμμένη κατινιά του καθενός! (και… πού’σαι ακόμα! Ακόμα δεν μιλήσαμε για την εγγενή κατινιά του Facebook, όπου κυριαρχεί ο κατακερματισμός του Δημόσιου Πολιτικού Λόγου, π.χ. μέσα από «μπλοκαρίσματα» διαφωνούντων, κ.ο.κ.)
Δείτε επίσης:
Το πλήρες video της ομιλίας του Σταύρου Παπαϊωάννου. Προς το τέλος, θέτει κι άλλα σωστά ερωτήματα, αλλά δεν δίνει όλες τις απαντήσεις (είτε γιατί δεν τις έχει σκεφτεί ακόμη όλες, είτε γιατί δεν θέλει να… ξενίσει ένα μεγάλο μέρος του κοινού):
(συνεχίζεται)
Διαβάστε επίσης:
- Η αναρρίχηση του Τσίπρα ήταν (και) αποτέλεσμα λουδιτισμού, ή άγνοιας για το διαδίκτυο (εντός ΣΥΡΙΖΑ)
- ΣΥΡΙΖΑ (Ένα νεο-λουδίτικο κόμμα)
- Κατανοώντας το πολιτικό ψεύδος σήμερα (περίπτωση Κορωνάκη, 1)
- Κατανοώντας το πολιτικό ψεύδος σήμερα σαν Simulacrum (ομοίωμα)
- Δ.Mπελαντής: Η ΛΑΕ ή θα λειτουργήσει συλλογικά και δημοκρατικά ή δεν θα υπάρξει
OMADEON 