Η αναρρίχηση του Τσίπρα ήταν (και) αποτέλεσμα λουδιτισμού, ή άγνοιας για το διαδίκτυο (εντός ΣΥΡΙΖΑ) !

Ο Τσίπρας χαρακτηρίστηκε «μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας όλων των εποχών», αλλά το καυτό ερώτημα είναι… –Πώς ένας τόσο μεγάλος απατεώνας εξαπάτησε τόσο πολύ ένα ολόκληρο πολιτικό κόμμα, για τόσο μεγάλο διάστημα! Η εύκολη διαπίστωση (και καταδίκη) της «οβιδιακής μεταμόρφωσης», όπως (του) την είπε ο γελοιογράφος Στάθης, η απλή μετάλλαξη ενός… καλού παιδιού σε… κωλόπαιδο ολκής (το λέω με δικά μου λόγια)… μάλλον δεν αρκεί.

Μία πολύ σύντομη περίληψη της παρούσας ανάρτησης είναι η εξής, σε μία μόνο εικόνα (που μπορείτε να κατεβάσετε και να διαδώσετε):

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Βαθιά μέσα στην ψυχή του, ο νεαρός Αλέξης, πρέπει να ήταν ήδη ψεύτης κι απατεώνας, από πολύ παλιά… Πολύ πιθανώς και από την αρχή, όταν ο παγαπόντης… «αριστερός» επιχειρηματίας / εργολάβος Αλέκος Φλαμπουράρης τον θεώρησε παιδί με «ηγετικό χάρισμα» και αποφάσισε να τον… εκπαιδεύσει, να τον προετοιμάσει και να τον πλασάρει (πείθοντας και τον Αλαβάνο αργότερα -όπως λένε κάποιοι) σαν μελλοντικό πολιτικό αρχηγό, επηρεάζοντας και κατευθύνοντάς τον σύμφωνα με τα δικά του συμφέροντα… μέχρι και σήμερα.

Αν, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν από την αρχή… τόσο σκάρτος, ρηχός και αστοιχείωτος, τόσο εξουσιομανής (αλλά και κατευθυνόμενος), τόσο πανούργος και τόσο επικίνδυνος… το μεγάλο καυτό ερώτημα είναι -λοιπόν- γιατί δεν τον πήρε χαμπάρι κανείς, μέσα στο κόμμα του!

Αναπόφευκτα, από λογική άποψη, θα πρέπει να ήταν η ίδια η δομή του ΣΥΡΙΖΑ, που επέτρεψε αυτό το… πρωτοφανές φαινόμενο αναρρίχησης στην εξουσία ενός τόσο σκάρτου ατόμου.

Σκεφτείτε το !

Η δομή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια, που επέτρεψε στον Τσίπρα να αναρριχηθεί χωρίς να γίνει αντιληπτός ο κακός χαρακτήρας του, κλπ.

Ας δούμε λοιπόν, πρώτα-πρώτα, τις βασικές δομικές αρχές του ΣΥΡΙΖΑ. Tο Καταστατικό του υπάρχει στο διαδίκτυο, π.χ. εδώ και εδώ. Καλύτερη και ακριβέστερη πρόσβαση σε κάθε μέρος του προσφέρει το «ασφαλές αντίγραφο» εδώ:

• https://archive.today/xMWjI

___________________

Ένα νεο-λουδίτικο κόμμα

Σύμφωνα με το άρθρο 8 του καταστατικού του, το βασικό «κύτταρο» ή θεμέλιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι «Οργανώσεις Μελών« (ΟΜ). Τέτοιες ΟΜ ιδρύθηκαν πολύ παλιά, σε πόλεις, συνοικίες και χωριά, και ήδη υπήρχαν πολύ πριν τις εκλογές του 2012 (όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε 16,78% και στο δεύτερο γύρο 26,89%). Περίπου ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε η «Ιδρυτική Διακήρυξη» του ΣΥΡΙΖΑ (σαν κανονικό κόμμα, όχι «συνασπισμός οργανώσεων») και το «1ο Ιδρυτικό Συνέδριο» (Ιούλιος 2013).

Κατ’ αρχάς, πρέπει να σκεφτούμε ότι οι ολομέλειες των ΟΜ, όπως κάθε είδος συνέλευσης πολλών ανθρώπων (πάνω από… περίπου 7) είναι φυσικό να θέτουν αυστηρά χρονικά όρια ομιλίας σε κάθε παρόν μέλος: -Αν π.χ. ο συνολικά διαθέσιμος χρόνος για μία συνέλευση είναι 2 ώρες (120 λεπτά) και τα παρόντα μέλη είναι 24, τότε κάθε μέλος μπορεί να μιλήσει για χρονικό διάστημα το πολύ 5 λεπτών (120/24=5) στη (δήθεν) «αμεσο-δημοκρατική» αυτή συνέλευση (και μάλιστα μόνο μία φορά)…

Χμ… Εμείς οι βετεράνοι του διαδικτύου έχουμε… καλομάθει, βέβαια, σε πολύ πιο γόνιμο, βαθύτερο, δημοκρατικότερο διάλογο, όπου κανένας περιορισμός χρόνου ή χώρου δεν υπάρχει στην έκφραση των απόψεών μας. Το πολύ-πολύ, αν… πολυλογούμε συνεχώς να σταματήσουν κάποιοι να μας διαβάζουν! Αν όμως γράφουμε σωστά και ενδιαφέροντα πράματα, τότε δεν υπάρχει περιορισμός χρόνου ή χώρου στην πράξη, που να μας περιορίζει! Όλες οι απόψεις, στον διάλογο των διαδικτυακών μας «συνελεύσεων» εκφράζονται ελεύθερα χωρίς όρια και παραμένουν ορατές στον ίδιο χώρο (του διαλόγου) επί μακρόν (συνήθως για πάντα)…

Όμως… πολύ ελάχιστα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταλάβει αυτό το απλό γεγονός, της εκφραστικής υπεροχής του διαδικτυακού διαλόγου, αν συγκριθεί με τον παραδοσιακό διάλογο συνελεύσεων «δια ζώσης»…

Τώρα βέβαια… σύμφωνα με μια διαδεδομένη νεο-λουδίτικη δοξασία (ή προκατάληψη), διάχυτη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως και μέσα σε άλλα κόμματα)… υποτίθεται ότι ο προφορικός πολιτικός διάλογος «δια ζώσης» είναι εκ φύσεως «ανώτερος» ή «καλύτερος» από τον γραπτό διαδικτυακό πολιτικό διάλογο. Στην πραγματικότητα, παρόλο που ο ζωντανός διάλογος (πρόσωπο-με-πρόσωπο) έχει κάποια, πολύ γνωστά και συγκεκριμμένα πλεονεκτήματα, δεν ισχύει η (δήθεν) «υπεροχή του», αν νιαζόμαστε πρωτίστως για ανάπτυξη ιδεών ή θέσεων, με όσο το δυνατόν πιο δημοκρατική και πιο πλήρη έκφραση, αλλά και με απόλυτη διαφύλαξη όλων των λεχθέντων κάθε συζήτησης:

Στις διαδικτυακές συνελεύσεις, δεν υπάρχει καμμία ανάγκη για «πρακτικά», αφού η ίδια η συζήτηση αυτο-καταγράφεται, όπως ακριβώς έγινε, κάθε στιγμή, γραπτώς. Επίσης δεν υπάρχει «απουσία μελών», αφού… ακόμη κι αν δεν είναι παρόν κάποιο μέλος σε κάποια συγκεκριμμένη χρονική στιγμή, μπορεί να μπει μέσα στη «συζήτηση» αργότερα για να γράψει σχόλιο, κ.ο.κ.

Προφανώς, κανένα υψηλό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτηκε ότι… ο συνδυασμός διαδικτυακής συζήτησης με περιστασιακά ζωντανές συνελεύσεις (έξω από το διαδίκτυο) είναι η βέλτιστη, δημοκρατικότερη λύση στο διαχρονικό κοινωνικό πρόβλημα των περιορισμών δημοκρατικής έκφρασης λόγω του αριθμού των συνέδρων (πάνω από περίπου 7).

• Στο θέμα αυτό θα επανέλθω, πιο αναλυτικά στο μέλλον, διότι έχει γενικότερο ενδιαφέρον. Οι ζωντανές επαφές πρόσωπο-με-πρόσωπο ιδανικά συμπληρώνουν και υποβοηθούν την (γραπτή) συζήτηση στο διαδίκτυο, ελαχιστοποιώντας και την ένταση μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται «και από κοντά», κλπ.
  

Ας δούμε όμως, μερικά… άλλα προβλήματα:

---

Η οριζόντια επικοινωνία μεταξύ όλων αυτών των πολυάριθμων ΟΜ ήταν ανέκαθεν ελλιπής ή προβληματική. Μάλιστα… λόγω του πολύ μεγάλου αριθμού τους (σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη -ή πολύ σπάνια- διαδικτυακή παρουσία τους)… κατάντησε σοβαρά ανεπαρκής έως και ουσιαστικά ανύπαρκτη η οριζόντια επικοινωνία μεταξύ τους (δηλαδή η αδιαμεσολάβητη, άμεση, οριζόντια επικοινωνία), παρόλο που κάθε μέλος έχει ρητό δικαίωμα…

….Να απολαμβάνει πλήρη πληροφόρηση για τη δράση του κόμματος σε όλα τα επίπεδα και σε όλο το εύρος των Οργανώσεων Μελών του κόμματος ώστε να διασφαλίζεται η δυνατότητα ισότιμης συμμετοχής στις αποφάσεις, στον έλεγχο και στη δράση του κόμματος. (άρθρο 5, παράγραφος 4 του καταστατικού)

Δηλαδή, ακόμη και με τις καλύτερες, δημοκρατικότερες προθέσεις (που δεν υπάρχουν πάντα) μια τέτοια (οριζόντια) «πλήρης πληροφόρηση» για κάθε μέλος κατάντησε απολύτως ανέφικτη (από καθαρά τεχνική άποψη) λόγω του μεγάλου πλήθους των Οργανώσεων Μελών!

• Ας σημειωθεί εδώ, ότι ένας… διάσημος προγενέστερος «μαέστρος» της οριζόντιας… μη-επικοινωνίας τοπικών κομματικών οργανώσεων, ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, στο ΠΑΣΟΚ. Η δομή του ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμη περισσότερο περιχαρακωμένη, έτσι ώστε καμμία τοπική οργάνωση να μην ξέρει ΤΙ κάνει μια άλλη (εκτός αν είχε «σύνδεσμο» κάποιον άνθρωπο, κάτι που δεν συνέβαινε τόσο συχνά, κ.ο.κ.) Αλλά… ας μην ξεφεύγουμε από την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ:

Ακόμη κι αν έκανε κάποιο μέλος αμέτρητα τηλεφωνήματα σε όλες τις Οργανώσεις Μελών, μη κάνοντας καμμία άλλη δουλειά όλη μέρα, δεν θα μπορούσε να έχει «πλήρη πληροφόρηση» για κάθε τι που συνέβαινε μέσα σε όλες τις ολομέλειες όλων των ΟΜ. Δηλαδή, δεν θα το κατάφερνε, ακόμη και αν είχε πρόσβαση στη λίστα με όλα τα τηλέφωνα όλων των Οργανώσεων Μελών (μια λίστα δυσεύρετη, αφού κάποια στιγμή σβήστηκε στα μουλωχτά από το κεντρικό site του ΣΥΡΙΖΑ. –Τι… είπατε; Εκπλήσσεστε; Eλάτε τώρα… σκεφτείτε το γιατί). Αλλά… ακόμη κι αν έχει κανείς τη (μυστική;) λίστα με όλα αυτά τα τηλέφωνα, καταντάει… full-time job (πλήρης απασχόληση) να παίρνει τηλέφωνα, όλη μέρα, όλες τις ΟΜ.

Χμ… (θα μου πείτε τώρα) –ΝΑ ένας λόγος που χρειάζονται και κάποια «επαγγελματικά στελέχη», με μισθό από το κόμμα. Ω ναι, αλλά… η δημοκρατία, κύριε [ο-ε-ο]; -Τα δικαιώματα των μελών, σύμφωνα με το άρθρο 5 (παράγραφος 4) του καταστατικού... σύντροφε;

• (Παρεμπιπτόντως… η λύση των «επαγγελματικών στελεχών», όπως και η επιστράτευση κάποιων μελών «συντονιστικών επιτροπών» για να κάνουν -μερικές φορές- τέτοια τηλέφωνα, συνεπάγεται ολίσθηση του κόμματος σε ιεραρχικότερη δομή με γραφειοκρατική, συγκεντρωτική οργάνωση).

E, τώρα… αν δεν είναι κανείς λουδίτης (ή άσχετος με το διαδίκτυο) είναι προφανής η σύγχρονη τεχνική λύση για μια άμεση, παν-γρήγορη, αμεσο-δημοκρατική και αδιαμεσολάβητη πρόσβαση όλων των μελών όλων των ΟΜ, σε κάθε τι που συμβαίνει μέσα σε όλες τις ΟΜ:

-Είναι η ίδρυση ιστοτόπων (blogs, forums ή άλλου είδους site) από κάθε Οργάνωση Μελών (και πρόσθετων site για πολλές μαζί, ή ακόμη και για όλες μαζί). -Με μία βασική προϋπόθεση, βέβαια: Την αδιάκοπη, συνεχή ενημέρωση κάθε ενός site που ανήκει σε κάθε ΟΜ, με… κάθε συλλογική απόφαση / ανακοίνωση / ψήφισμα της εκάστοτε ΟΜ (αν προορίζεται για δημόσια θέαση).

(Δευτερευόντως, αν χρειαστεί ιδιωτική επικοινωνια για εσω-κομματικά θέματα, έπρεπε να ιδρυθούν κλειστά forums ή google-groups από κάθε ΟΜ, με ελεύθερη πρόσβαση για όλα τα μέλη οποιασδήποτε ΟΜ, κλπ. -αν και… πάνω από 99% των ψηφισμάτων των ΟΜ ήταν προορισμένα για δημόσια κοινοποίηση, οπότε τα κλειστά site ίσως και να περιττεύουν…)

Θα μπορούσαμε, εδώ, να πούμε πολύ περισσότερα, για τις δυνατότητες του διαδικτύου να διευρύνει την οριζόντια επικοινωνία, όπως και την (πιο-)άμεση δημοκρατία μέσα στο κόμμα, αλλά… ας μη ξεφύγουμε από το κύριο θέμα, τον… πολιτικό απατεώνα που ξεγέλασε το κόμμα του:

---

Όπως είδαμε προηγουμένως, η εσω-κομματική «δημοκρατία» (διάβαζε… νηπιαγωγείο ενηλίκων) του ΣΥΡΙΖΑ, στηριζόταν (και στηρίζεται ακόμη) σε ολομέλειες… εκτόνωσης (5-10 λεπτών χρόνου ομιλίας για κάθε μέλος σε κάθε Οργάνωση Μελών), χωρίς πραγματικό πολιτικό διάλογο (όπως τον έχουμε ζήσει, εδώ και πολλά χρόνια… στο διαδίκτυο).

Ο διάλογος στις ΟΜ έχει χρονικούς περιορισμούς έκφρασης που δεν επιτρέπουν πραγματικό διάλογο ιδεών και θέσεων, όπως εκείνος που ξέρουμε στο διαδίκτυο. Όμως, περιορίζεται ακόμη περισσότερο, λόγω μιας πάγιας τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ… συχνά να επισκέπτονται «υψηλά στελέχη» την κάθε ΟΜ για να… φλυαρήσουν εκεί, επί ώρες, για «ενημέρωση των μελών», αφήνοντας πολύ λίγο χρόνο στα απλά μέλη (μόνο στο τέλος) για «ερωτήσεις» και για πολύ σύντομες «τοποθετήσεις». Τα απλά μέλη μετατρέπονται, έτσι, σε… μαθητούδια, αφού υποχρεώνονται να ακούνε ένα σωρό κοινοτοπίες και… μπαγιάτικες αναλύσεις, από κάποια υψηλά στελέχη που είναι ζήτημα αν κι αυτοί ξέρουν καλά ΤΙ λένε, αφού οι πιο πολλοί είχαν / έχουν πολύ ελάχιστη σχέση με το διαδίκτυο (και τους δικούς του καταιγιστικά υψηλούς ρυθμούς ροής πληροφορίας).

Χωρίς τις διαδικτυακές συζητήσεις, αν δεν είναι κανείς έγκυρος, αποδεκτός συγγραφέας ή αρθρογράφος, δεν μπορεί να κάνει σοβαρό διάλογο. Χωρίς τη διαδραστική συζήτηση, ο μόνος εφικτός διάλογος είναι εκείνος του άρθρου που απαντά σε άλλο άρθρο, που απαντά σε προηγούμενο άρθρο, κ.ο.κ. (κάτι απαγορευτικά δύσκολο για τον μέσο άνθρωπο, που δεν γράφει άρθρα…) Χάρις στη διαδραστική διαδικτυακή συζήτηση, όμως, όλοι οι άνθρωποι (με στοιχειώδη παιδεία και γνώση γραφής / ανάγνωσης) αποκτούν τα ίδια προνόμια έκφρασης που είχαν (παραδοσιακά) μόνο οι επαγγελματίες γραφιάδες!

Ας σημειωθεί εδώ, ότι όλοι οι σοβαροί διάλογοι ιδεών (ανέκαθεν) γίνονταν γραπτώς. Η ανθρωπότητα ανέκαθεν βασίστηκε στη γραπτή έκφραση ιδεών, για να αναπτύξει πολιτισμό. Η προφορική εκτόνωση μελών (για λίγα λεπτά της ώρας ο καθένας) είναι θλιβερό, ατελέστατο υποκατάστατο ελεύθερης πολιτικής έκφρασης, χάριν μιας… δήθεν «άμεσης», αλλά στην πραγματικότητα κουτσουρεμένης, ψευδο-άμεσης «δημοκρατίας», εκείνης ακριβώς που επέτρεψε στον… αστοιχείωτο ρηχό αριβίστα Αλέξη να αναρριχηθεί, χωρίς να τον πάρει χαμπάρι κανείς…

Ε, ναι. Ένας ρηχός, αστοιχείωτος αριβίστας, σαν τον Τσίπρα, δεν θα άντεχε ούτε μια μέρα τον πραγματικό διάλογο ιδεών, μέσα σε κάποιο forum ή blog!

Αν ξέρετε τη διαδικτυακή κουλτούρα, θα έχετε δει κάμποσα… «ξεβρακώματα» επιφανειακών, υποκριτικών ατόμων, που… μόνο μέσα απ’το διαδικτυακό διάλογο βγήκαν στο φως οι πιο σκοτεινές πτυχές της σκέψης τους και της ψυχοσύνθεσής τους. Γι’ αυτό, λέω συχνά ότι… ο διαδικτυακός διάλογος δρα σαν μηχάνημα ακτίνων Χ, που βγάζει στο φως τις κρυφές ιδεοληψίες, τις αυταπάτες και πολλές άλλες πλάνες του καθενός…

Άρα, ο Τσίπρας ήταν (και) αποτέλεσμα της άγνοιας και έχθρας του ΣΥΡΙΖΑ για το διαδίκτυο! (γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε / έχει γεμίσει με μέλη μεγάλης ηλικίας, απωθώντας τους πιο πολλούς νέους)! Ο… χαμογελαστός ηγετίσκος Αλέξης (όταν δεν έκανε ίντριγκες, κεκλεισμένων των θυρών), σκόρπαγε… χαμόγελα στις ανοιχτές συνεδριάσεις «δια ζώσης», λέγοντας λίγα και αρεστά λόγια «ενότητας» (my ass) χαϊδεύοντας ολονών τα αυτιά…

UPDATE: Σε επόμενη ανάρτηση, ελπίζω να αναλύσω κάποιες άλλες πτυχές του… «Συριζέικου Νεο-Λουδιτισμού», όπως π.χ. την (δυστυχώς πολύ διαδεδομένη) επιφανειακά «σωστή» αλλά βαθιά εσφαλμένη ιδέα ότι «το διαδίκτυο είναι μόνο ένα απλό μέσο». Σαν… πρόγευση κριτικής αυτού του κλισέ, ρωτάω:

1. Έχουν ορισμένοι καταλάβει… ότι ο Υπερκειμενικός Διαδικτυακός Λόγος (και Διάλογος) είναι Υπερσύνολο όλου του παλιού Γραπτού Λόγου (και κάθε άλλου Μέσου)… και (επομένως) αποτελεί την δυνάμει- κυρίαρχη (αλλά αφανή προς το παρόν) ηγεμονική κουλτούρα της εποχής μας;
2. Είπε ποτέ κανείς για… ολόκληρη πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, ότι «είναι απλό μέσο» (με την έννοια που είναι, π.χ. μια απλή τηλεφωνική σύνδεση); -ΟΧΙ βέβαια! Διότι μία βιβλιοθήκη είναι κάτι πολύ παραπάνω από «απλό μέσο»…

(συνεχίζεται)

Διαβάστε επίσης:

• Α ρε, καημένε Τσίπρα! Τόσο αφελής, ρε γαμώτο;
• Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η κυβέρνηση συγκαλύπτει τα σκάνδαλα Siemens και Λίστας Λαγκάρντ
• ΣΥΡΙΖΑ : Από την προχειρότητα και την διαχειριστική ανικανότητα, στον χοντροκομμένο μακιαβελλισμό. (Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Niccolò Machiavelli, η γνωστή πινακοθήκη των ηλιθίων και η νέα διόγκωση του ελληνικού δημόσιου χρέους)

---

Και για τον Τσίπρα, σε αυτό εδώ το blog:

• Αλέξη Τσίπρα είσαι η Ελπίδα μας, πήδα μας, πήδα μας (νέο video)
• Ωδή στα ψεύδη του Αλέξη Τσίπρα (video) και στην προδοσία του (που κατήγγειλε ο Αλέκος Αλαβάνος)
• ΣΤΟΠ στον αριβίστα καιροσκόπο Αλέξη Τσίπρα! ‪#‎ThisIsACoup‬ #‎TsiprasLeaveEUSummit‬ ‪#‎ExplainNoToTsipras‬
• Το να κυβερνάς με ιδεοληψίες δεν είναι απλώς καταστροφικό, είναι τελικά εγκληματικό (24/7/2015)
• Καμμία ψήφο εμπιστοσύνης στον ασύστολο ψεύτη και αδίστακτο πολιτικό απατεώνα Αλέξη Τσίπρα! (17/8/2015)

Advertisement